Η επείγουσα ανάγκη

Όσο υπάρχει πόνος στον κόσμο που πρέπει να τον μοιρασθείς, να ‘σαι παρών, συμπαραστάτης στη νύκτα της αμφιβολίας και στην αγρυπνία γεμάτη δάκρυα. Η αυγή θα δροσίσει για τους άλλους, μα για σένα θα καθυστερήσει, γιατί όσο υπάρχει έστω κι ένα μόνο παιδί μισοπεθαμένο και γονείς πολιορκημένοι απ’ το χρόνο που σταμάτησε δίπλα στο μαξιλάρι μιας ύπαρξης χαμένης, εσύ πρέπει να ‘σαι εκεί.
Να ‘σαι πάντα ο άνθρωπος χωρίς ηλικία και χρώμα, με μάτια φαγωμένα απ’ το κλάμα, στο σταυροδρόμι των παθών, έτοιμος για κάθε συμπαράσταση. Για σένα ο ήλιος θα βρέχει, θα είσαι ο τυφλός που τα αυτοκίνητα στριμώχνουν στο πεζοδρόμιο! Την οδό της χαράς να τη διασχίσεις γρήγορα για να μη σε κτυπήσουν οι τρελοί της ζωής! Εσύ να σκέφτεσαι τον ετοιμοθάνατο του απέναντι πεζοδρομίου, ξεχασμένο πάνω στον πλακόστρωτο δρόμο που οδηγεί από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ. Κι αν σου ζητήσουν το λόγο που παρά ταύτα, ελπίζεις και πιέζεσαι να δράσεις, μην απαντήσεις, πάρε στα χέρια σου το νεκρό Νέο που κατέβασαν από τον σταυρό κι άνοιξε με τα χέρια σου τον τάφο της καρδιάς σου, και εκεί, στον κόρφο σου ασ’ τον να αναπαυθεί, θα ξυπνήσει και θα ζήσει στα σπλάχνα σου!

Κριστιάν ντε Τσιεργέ*
*Ηγούμενος στο Μοναστήρι των π. π. Τραπιστών στην πόλη Τίμπιρινε (Αλγερία). Είχε βαθιά γνώση και μεγάλη εκτίμηση για τους μουσουλμάνους και την Αραβική κουλτούρα. Τον δολοφόνησαν με άλλους 6 μοναχούς το 1996. Κηρύχθηκε μακάριος στις 8 Δεκεμβρίου 2018.

Διασκευή – μετάφραση π. Μάρκος Βιδάλης