Oι Χριστιανοί θέτουμε συχνά το ερώτημα το οποίο ένας νομοδιδάσκαλος έθεσε στον Ιησού: ποιος είναι ο πλησίον μου; Ποιον πρέπει ν' αγαπώ σαν τον εαυτό μου; Τους συγγενείς μου; Τους φίλους μου; Τους συμπατριώτες μου; Αυτούς που έχουν την ίδια θρησκεία με μένα; Την ίδια κουλτούρα με μένα;… Ποιος τέλος πάντων είναι ο πλησίον μου;
Και ο Ιησούς απάντησε με την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη: ένας άτυχος Εβραίος που κακοποιήθηκε από ληστές και ψυχορραγούσε, και κάποιοι που τον έβλεπαν αλλά προσπερνούσαν ενώ ένας μόνο του έγινε πλησίον, ένας “αιρετικός” Σαμαρείτης.
Ας αναρωτηθούμε κι εμείς – ως Χριστιανοί, ως ενορίες, ως Εκκλησία: Η πίστη μας είναι γόνιμη; Η πίστη μας μεταφράζεται σε καλά έργα; Ή μήπως είναι στείρα, άρα περισσότερο νεκρή παρά ζωντανή; Γίνομαι πλησίον ή απλά περνώ από δίπλα, προσπερνώ; Είμαι από αυτούς που επιλέγουν τους ανθρώπους σύμφωνα με ό,τι μου αρέσει;
Σ΄αυτά τα επιτακτικά ερωτήματα προσπαθούν να απαντήσουν οι ενορίτες της καθολικής ενορίας Μεταστάσεως της Θεοτόκου στη Μυτιλήνη, έχοντας αποδεχτεί τους Χριστιανούς πρόσφυγες που βρίσκονται στο νησί της Λέσβου, και προέρχονται από διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, φορείς ενός άλλου πολιτισμού διαφορετικού από τον Ελληνικό.
Ο Κύριος μπορεί να μας πει: Μα εσύ θυμάσαι εκείνη τη φορά στον δρόμο από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ; Εκείνος ο μισοπεθαμένος άνθρωπος ήμουν Εγώ. Θυμάσαι; Εκείνο το πεινασμένο παιδί ήμουν Εγώ. Θυμάσαι; Εκείνος ο πρόσφυγας και μετανάστης που πολλοί θέλουν να διώξουν, ήμουν Εγώ. Εκείνοι οι γέροντες οι ξεχασμένοι κι εγκαταλελειμμένοι στα γηροκομεία, ήμουν Εγώ. Εκείνος ο άρρωστος στο νοσοκομείο, που κανένας δεν πάει να επισκεφθεί, ήμουν Εγώ.
Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε στην ενορία μας. Έτσι έγινε και στην Πρωινή Θεία των Χριστουγέννων η οποία τελέστηκε από τον π. Σωτήριο Μαυροφίδη, όταν παλιοί και νέοι ενορίτες, Ευρωπαίοι και Αφρικανοί Χριστιανοί, Έλληνες και πρόσφυγες, πανηγύρισαν από κοινού τη Γέννηση του Σωτήρα Χριστού, μέσα σ΄ενα γιορταστικό κλίμα, αγκαλιασμένοι και αδελφωμένοι χάρη στην πίστη μας στον Ιησού, ο οποίος ήρθε στη γη για να γκρεμίσει τον μεσότοιχο του φραγμού, την εγωκεντρική αγάπη, τη διασπαστική προκατάληψη της εθνικότητας, και διδάσκει την αγάπη που αγκαλιάζει.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
π.Λ
[module-615]