Η αναζήτηση του Ιησού στην καθημερινή ζωή, για να είναι κανείς ευτυχισμένος
Το Ρωμαϊκό Δικαστήριο για τους Αγίους αναγνώρισε το μαρτύριο της αδελφής Μaria Laura Mainetti και η είδηση έγινε δεκτή από τον ήχο των καμπανών στις μοναχικές κοινότητες του Villatico di Colico όπου γεννήθηκε και στη Chiavenna, τον τόπο του θανάτου της. Σχεδόν ένας ύμνος, μια σπίθα πλήρους χαράς, όπως αυτή που είναι χαραγμένη στην καρδιά αυτής της μοναχής της Μοναχικής κοινότητας των Θυγατέρων του Σταυρού. Η διήγηση αυτής της εορτής, έγινε από τον επίσκοπο του Κόμο, τον Σεβασμιότατο Oscar Cantoni, τον οποίο συνάντησε αρκετές φορές – και για να χρησιμοποιηθούν τα λόγια του ιεράρχη – είχε «τη μεγάλη χάρη αυτής της γνωριμίας με εκείνη αλλά και των υπόλοιπων συναντήσεων τους».
Η χαρά και το κουράγιο
H ερευνήτρια Francesca Consolini, την χαρακτηρίζει ως «αληθινή γυναίκα με καθαρή καρδιά», επίσης υπογραμμίζει: «δεν μπορείς να καταλάβεις την αδελφή Maria Laura αν δεν καταλαβαίνεις την αξία που είχε για εκείνη να είναι μοναχή του μοναχικού τάγματος των Θυγατέρων του Σταυρού». Πράγματι η μοναχή είχε γράψει: «Όπως η Μαρία στα πόδια του Σταυρού, καλούμαστε να είμαστε δίπλα στους «σταυρωμένους» της εποχής μας, για να μοιραζόμαστε, να υπηρετούμε, να ευαγγελιζόμαστε τη φτώχεια που συναντάμε στη πορεία μας». Επίσης, «το σημαντικό είναι να κάνουμε κάθε μικρό πράγμα με πίστη και ενθουσιασμό». Μια γυναίκα και μια μοναχή ικανή να επιβεβαιώσει ότι το αληθινό θάρρος είναι «να αφήσει τον εαυτό του ο καθένας και να ενοχληθεί από τον Θεό», που μας απομακρύνει όχι από τις πραγματικές δεσμεύσεις της καθημερινής ζωής αλλά από τα προβλήματα που μερικές φορές μεθούν τις καρδιές μας.
Μια αποστολή για όλους
Περιγράφοντας το χάρισμα, τις επιλογές και την κληρονομιά που άφησε η μαρτυρία της αδελφής Maria Laura, η Consolini δεν έχει καμία αμφιβολία, «οι Μακάριοι και οι Άγιοι πρέπει να μιλούν» μέσα από τα δικά τους γραπτά. «Γιατί να κεντούμε, και ίσως άσχημα – αναρωτιέται με λεπτή ειρωνεία – όταν ίσως έχουν συνθέσει, γράψει, ισχυρά και όμορφα πράγματα;». Λοιπόν, εδώ είναι ένα email με ένα υστερόγραφο, «ας εξαπλώσουμε το καλό». Ο αποστολέας είναι η postulatrice και το υστερόγραφο συλλέγει μερικές σκέψεις της αδελφής Mainetti που βρέθηκαν μετά το θάνατό της. Να λοιπόν ένας τρόπος για να «κάνουμε αυτό το λίγο καλό»:
«Η αποστολή σου: είσαι απεσταλμένη. Δεν έχει σημασία αν είσαι στην κορυφή ή στο βάθος. Η αγάπη ενδυναμώνει τα πάντα. Να έχεις ταπεινότητα και να την αφήσεις να δράσει. Η αποστολή είναι ουσιαστικά να αφήσεις τον εαυτό σου σε εγρήγορση. Δηλαδή, να δεχτείς, να ακούσεις, να παρέμβεις όσο και όπου μπορείς, με τα διαθέσιμα μέσα. Δεν μπορώ να μη δίνω, να μην ανοίγομαι στους άλλους. Δεν μπορώ να μην εμπιστευτώ τον Θεό, δεν μπορώ παρά να πεθάνω για να είμαι περισσότερο με Εκείνον. Ένα χαρούμενο ναι κάθε μέρα σε Εκείνον που με προσελκύει, που τον εμπιστεύομαι, στον οποίο εμπιστεύομαι τον εαυτό μου».