Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ…
Μερικές αρχές είναι απαράβατες για την Εκκλησία, όσο και αν οι αιώνες αλλάζουν τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Η βασικότερη, όσο σύνθετες και
να είναι οι προσωπικές καταστάσεις σε ειδικές περιπτώσεις, είναι Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ! Τι συμβαίνει όμως όταν ο κάτοχος της δεν την επιθυμεί πλέον. Όσο και αν η Εκκλησία έχει μεταβάλλει άποψη π.χ. ως προς τη χριστιανική ταφή ανθρώπων που έβαλαν τέλος στη ζωή τους, δεν μπορεί να συναινέσει στην απόφαση για ευθανασία και, πολύ περισσότερο, να συμμετέχουν σε αυτή εκπρόσωποί της !
Την Αγία Έδρα απασχολεί από το 2017 το ζήτημα αυτό, γιατί τότε παρουσιάσθηκε, για πρώτη φορά, υπόθεση ευθανασίας, σε εκκλησιαστική δομή υγείας, στο Βέλγιο. Η κρατική νομοθεσία το επιτρέπει, ο ασθενής μπορεί να το ζητήσει ή ο γιατρός να το προτείνει σε ανίατες περιπτώσεις, επομένως, νομικά, υπάρχει υποχρέωση εφαρμογής. Η Καθολική Εκκλησία, χωρίς καμία διάκριση στη διδασκαλία των Παπών, διαχρονικά, το απαγορεύει, θεωρώντας την ευθανασία μη αποδεκτή απ΄το Θεό, την Αγία Γραφή και τη χριστιανική θέαση του ανθρώπου.
Επομένως δεν υπάρχει δυνατότητα χορήγησης ευθανασίας σε καθολικό ίδρυμα ή, ακριβέστερα, εφόσον αυτή εφαρμόζεται το ίδρυμα παύει να θεωρείται καθολικό. Αυτή ήταν και η απόφαση της ρωμαϊκής Συνόδου για τη Διδασκαλία της Πίστης, στην οποία προΐστανται ο καρδινάλιος Luis Ladaria και ο αρχιεπίσκοπος Giacomo Morandi, με ημερομηνία 30-3-2020, αλλά έγινε γνωστή την 7-5-2020, προς τον αδελφό Rene Stockman, γενικό ηγούμενο της Κοινότητας των “ Freres de la Charite de Gand ”, οι οποίοι διαθέτουν 15 ψυχιατρικές δομές στο Βέλγιο. Στην “ Επαρχιακή Ένωση Βελγίου ” των Αδελφών, ιδιοκτήτρια των δομών αυτών, τα περισσότερα μέλη είναι λαϊκοί και μόνο 3 αφιερωμένοι Αδελφοί, Το Συμβούλιο της Ένωσης, κατά πλειοψηφία, αποφάσισε, μετά από συζητήσεις 3 ετών με την Αγία Έδρα, να παραμείνει πιστό στο βελγικό νόμο.
Επομένως η αναγνωρισμένη ως “ποντιφικού δικαίου” Κοινότητα δεν μπορεί να παραμείνει ιδιοκτήτρια των δομών όπου εφαρμόζεται ευθανασία… Απλό στην απόφαση, άλλα αρκετά σύνθετο στην υλοποίηση, καθόσον κτίρια και άλλα περιουσιακά στοιχεία της Κοινότητας έχουν διατεθεί για τη σωστή λειτουργία των ιδρυμάτων της…
Σίγουρα τα πράγματα ήταν απλούστερα το 1807 όταν δημιουργήθηκε η πρώτη ομάδα, στη Γάνδη του Βελγίου, με επικεφαλής τον Pierre – Joseph Triest ( 1760 – 1836 ) και σκοπό τη βοήθεια ηλικιωμένων και τη συμπαράσταση σε ψυχιατρικά ασθενείς και άτομα με ειδικές ανάγκες. Στα τέλη του 19ου αιώνα η Κοινότητα είχε εδραιωθεί στο Βέλγιο και είχε λάβει την επίσημη παπική έγκριση/ Εξαπλώθηκε σε πολλές χώρες της Ευρώπης και της Αφρικής και, με Γενικό Ηγουμενείο στη Ρώμη, είναι μια σημαντική καθολική Κοινότητα με 95 μονές και 500 αφιερωμένους αδελφούς, που διευθύνουν σημαντικές δομές υγείας.
Πληροφορίες και φωτο αρχείου από L Avvenire
Πληροφόρηση για την Κοινότητα από Wikipedia
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
