ΛΕΩΝ ΙΔ’

ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ 

Τετάρτη, 4 Ιουνίου 2025

 

Κύκλος – Ιωβηλαίο 2025. Ο Ιησούς Χριστός, η ελπίδα μας. IΙ. Η ζωή του Ιησού. Οι παραβολές. 8. Οι εργάτες του αμπελιού. «Και τους είπε: “πηγαίνετε και εσείς στο αμπέλι”» (Mτ 20,4). 

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, 

θα ήθελα να σταθώ για άλλη μια φορά σε μια παραβολή του Ιησού. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για μια αφήγηση που τρέφει την ελπίδα μας. Μερικές φορές, πράγματι, νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε νόημα στη ζωή μας: νιώθουμε άχρηστοι, ανεπαρκείς, όπως οι εργάτες που περιμένουν στην πλατεία της αγοράς, προσμένοντας κάποιον να τους πάρει να εργαστούν. Αλλά μερικές φορές ο χρόνος περνάει, η ζωή τρέχει και δεν νιώθουμε να μας αναγνωρίζουν ή να μας εκτιμούν. Ίσως δεν φτάσαμε εγκαίρως, άλλοι εμφανίστηκαν πριν από εμάς ή οι ανησυχίες μάς κράτησαν αλλού. 

Η μεταφορά της πλατείας της αγοράς είναι επίσης πολύ κατάλληλη για την εποχή μας, επειδή η αγορά είναι ο χώρος των επιχειρήσεων, όπου δυστυχώς αγοράζονται και πωλούνται επίσης τα συναισθήματα και η αξιοπρέπεια, στην προσπάθεια να κερδηθεί κάτι. Και όταν δεν νιώθουμε ότι μας εκτιμούν, μας αναγνωρίζουν, διακινδυνεύουμε ακόμη και να πουλήσουμε τον εαυτό μας στον πρώτο πλειοδότη. Ο Κύριος μας υπενθυμίζει, αντιθέτως, ότι η ζωή μας έχει αξία, και ότι η επιθυμία Του είναι να μας βοηθήσει να την ανακαλύψουμε. 

Ακόμη και στην παραβολή που σχολιάζουμε σήμερα, υπάρχουν εργάτες που περιμένουν κάποιον να τους προσλάβει για το ημερομίσθιο. Είμαστε στο εικοστό κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, και βρίσκουμε και εδώ ένα πρόσωπο που έχει μια ασυνήθιστη συμπεριφορά, που εκπλήσσει και μας κάνει να αναρωτιόμαστε. Είναι ο ιδιοκτήτης ενός αμπελώνα, ο οποίος βγαίνει αυτοπροσώπως να ψάξει για τους εργάτες του. Προφανώς θέλει να δημιουργήσει μια προσωπική σχέση μαζί τους. 

Όπως έλεγα, αυτή είναι μια παραβολή που δίνει ελπίδα, επειδή μας λέει ότι αυτός ο γαιοκτήμονας βγαίνει αρκετές φορές για να ψάξει όσους περιμένουν να δώσουν νόημα στη ζωή τους. Ο γαιοκτήμονας βγαίνει αμέσως την αυγή και μετά, κάθε τρεις ώρες, επιστρέφει για να ψάξει εργάτες που να τους στείλει στο αμπέλι του. Ακολουθώντας αυτή την περιοδικότητα, αφού βγήκε στις τρεις το απόγευμα, δεν θα υπήρχε πλέον λόγος να ξαναβγεί, επειδή η εργάσιμη ημέρα τελείωνε στις έξι. 

Αυτός ο ακούραστος γαιοκτήμονας, που θέλει με κάθε κόστος να δώσει αξία στη ζωή του καθενός μας, βγαίνει επίσης στις πέντε. Οι εργάτες που είχαν μείνει στην πλατεία της αγοράς πιθανότατα είχαν χάσει κάθε ελπίδα. Εκείνη η ημέρα είχε πάει χαμένη. Κι όμως κάποιος εξακολουθούσε να πιστεύει σε αυτούς. Τι νόημα έχει να προσλαμβάνεις εργάτες μόνο για την τελευταία ώρα της εργάσιμης ημέρας; Τι νόημα έχει να πας να εργαστείς μόνο για μία ώρα; Κι όμως, ακόμη κι όταν μας φαίνεται ότι μπορούμε να κάνουμε λίγα στη ζωή, αξίζει πάντα τον κόπο. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να βρούμε νόημα, επειδή ο Θεός αγαπά τη ζωή μας. 

Και μάλιστα η πρωτοτυπία αυτού του γαιοκτήμονα φαίνεται και στο τέλος της ημέρας, την ώρα της πληρωμής. Με τους πρώτους εργάτες, αυτούς που πηγαίνουν στον αμπελώνα την αυγή, ο γαιοκτήμονας είχε συμφωνήσει ένα δηνάριο, που ήταν το σύνηθες κόστος μιας ημερήσιας εργασίας. Στους άλλους λέει ότι θα τους δώσει αυτό που είναι δίκαιο. Και ακριβώς εδώ η παραβολή έρχεται πάλι να μας κάνει να αναρωτηθούμε: τι είναι δίκαιο; Για τον ιδιοκτήτη του αμπελώνα, δηλαδή για τον Θεό, είναι δίκαιο ο καθένας να έχει ό,τι είναι απαραίτητο για να ζήσει. Αυτός κάλεσε τους εργάτες προσωπικά, γνωρίζει την αξιοπρέπειά τους και βάσει αυτής θέλει να τους πληρώσει. Και δίνει σε όλους ένα δηνάριο. 

Η αφήγηση λέει ότι οι εργάτες της πρώτης ώρας μένουν απογοητευμένοι: δεν μπορούν να δουν την ωραιότητα της χειρονομίας του γαιοκτήμονα, ο οποίος δεν ήταν άδικος, αλλά απλώς γενναιόδωρος, δεν κοίταξε μόνο την αξία, αλλά και την ανάγκη. Ο Θεός θέλει να δώσει σε όλους τη Βασιλεία Του, δηλαδή την πλήρη, αιώνια και ευτυχισμένη ζωή. Και έτσι κάνει ο Ιησούς με εμάς: δεν συντάσσει λίστες επιβράβευσης, σε όποιον του ανοίγει την καρδιά δίνει όλο τον εαυτό Του. 

Υπό το φως αυτής της παραβολής, ο σημερινός χριστιανός μπορεί να μπει στον πειρασμό να σκεφτεί: «Γιατί να αρχίσω να εργάζομαι αμέσως; Αν η αμοιβή είναι η ίδια, γιατί να εργαστώ περισσότερο;» Σε αυτές τις αμφιβολίες, ο Ιερός Αυγουστίνος απαντούσε ως εξής: «Γιατί λοιπόν καθυστερείς να ακολουθήσεις αυτόν που σε καλεί, ενώ είσαι βέβαιος για την αμοιβή αλλά αβέβαιος για την ημέρα; Πρόσεξε να μην αφαιρέσεις από τον εαυτό σου, εξαιτίας της καθυστέρησής σου, αυτό που εκείνος θα σου δώσει σύμφωνα με την υπόσχεσή του». [1] 

Θα ήθελα να πω, ιδιαιτέρως στους νέους, να μην περιμένουν, αλλά να ανταποκριθούν με ενθουσιασμό στον Κύριο που μας καλεί να εργαστούμε στον αμπελώνα Του. Μην καθυστερείς, σήκωσε τα μανίκια σου, διότι ο Κύριος είναι γενναιόδωρος και δεν θα απογοητευτείς! Εργαζόμενος στον αμπελώνα Του, θα βρεις μια απάντηση σε εκείνο το βαθύ ερώτημα που κουβαλάς μέσα σου: τι  νόημα έχει η ζωή μου; 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ας μην αποθαρρυνόμαστε! Ακόμη και στις σκοτεινές στιγμές της ζωής, όταν ο χρόνος περνάει χωρίς να μας δίνει τις απαντήσεις που αναζητούμε, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να εξέλθει πάλι και να μας βρει εκεί όπου τον περιμένουμε. Ο Κύριος είναι γενναιόδωρος και θα έλθει σύντομα!

______________________________

[1]  Λόγος 87, 6, 8 .

———————

Μετάφραση: π.Λ