ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ ΤΗΣ 9ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025
Τετάρτη, 9 Απριλίου 2025
Κύκλος – Ιωβηλαίο 2025. Ο Ιησούς Χριστός, η ελπίδα μας. IΙ. Η ζωή του Ιησού. Οι συναντήσεις. 4. Ο πλούσιος άνδρας. «Ο Ιησούς τον κοίταξε με πολλή προσοχή» (Μκ 10,21).
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,
Σήμερα επικεντρωνόμαστε σε μια άλλη από τις συναντήσεις του Ιησού για την οποία γίνεται αναφορά στα Ευαγγέλια. Αυτή τη φορά, όμως, το πρόσωπο της συνάντησης δεν έχει όνομα. Ο ευαγγελιστής Μάρκος τον παρουσιάζει απλώς ως έναν «κάποιο» (10,17). Πρόκειται για έναν άνθρωπο που τηρεί τις εντολές από μικρός, αλλά, παρόλα αυτά, δεν έχει βρει ακόμη το νόημα της ζωής του. Το αναζητά. Ίσως είναι κάποιος που δεν έχει αποφασίσει ακόμη, παρόλο που φαίνεται ότι είναι πολυάσχολο άτομο. Στην πραγματικότητα, πέρα από τα πράγματα που κάνουμε, τις θυσίες ή τις επιτυχίες, αυτό που πραγματικά έχει σημασία για να είμαστε ευτυχισμένοι είναι αυτό που κουβαλάμε στην καρδιά μας. Αν ένα πλοίο πρέπει να σαλπάρει και να φύγει από το λιμάνι για να πλεύσει στην ανοιχτή θάλασσα, μπορεί να είναι ένα υπέροχο πλοίο, με εξαιρετικό πλήρωμα, αλλά αν δεν τραβήξει το έρμα και τις άγκυρες που το κρατούν σταθερό, δεν θα μπορέσει ποτέ να φύγει. Αυτός ο άνθρωπος έφτιαξε μόνος του ένα πολυτελές πλοίο, αλλά παρέμεινε στο λιμάνι!
Καθώς ο Ιησούς περπατούσε στον δρόμο, αυτός ο άνδρας έτρεξε να τον συναντήσει, γονάτισε μπροστά του και τον ρώτησε: «Αγαθέ Διδάσκαλε, τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» (στ. 17). Προσέξτε τα ρήματα: «τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή». Εφόσον η τήρηση του Νόμου δεν του έδωσε την ευτυχία και τη βεβαιότητα της σωτηρίας, στρέφεται στον διδάσκαλο Ιησού. Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν γνωρίζει το λεξιλόγιο της δωρεάν προσφοράς! Όλα φαίνονται οφειλόμενα. Όλα είναι καθήκον. Για αυτόν η αιώνια ζωή είναι μια κληρονομιά, κάτι που αποκτάται δικαιωματικά, με την σχολαστική τήρηση των δεσμεύσεων. Αλλά σε μια ζωή που βιώνεται έτσι, ασφαλώς για καλό σκοπό, τι χώρο μπορεί να έχει η αγάπη;
Όπως πάντα, ο Ιησούς υπερβαίνει τα φαινόμενα. Ενώ από τη μια πλευρά αυτός ο άντρας παρουσιάζει το εξαιρετικό βιογραφικό του μπροστά στον Ιησού, ο Ιησούς προχωρά πιο μακριά και κοιτάζει μέσα. Το πρωτότυπο ρήμα που χρησιμοποιεί ο Μάρκος είναι πολύ σημαντικό: «ἐμβλέψας αὐτῷ» (στ. 21). Ακριβώς επειδή ο Ιησούς κοιτάζει μέσα στον καθένα μας, μας αγαπά όπως αληθινά είμαστε. Τι είδε πραγματικά μέσα σε αυτό το πρόσωπο; Τι βλέπει ο Ιησούς όταν κοιτάζει μέσα μας και μας αγαπά, παρά τους περισπασμούς και τις αμαρτίες μας; Βλέπει την ευθραυστότητά μας, αλλά και την επιθυμία μας να μας αγαπούν όπως είμαστε.
Κοιτάζοντας τον μέσα –λέει το Ευαγγέλιο– «τον αγάπησε» (στ. 21). Ο Ιησούς αγαπά αυτόν τον άνθρωπο πριν ακόμη τον καλέσει να τον ακολουθήσει. Τον αγαπάει όπως ακριβώς είναι. Η αγάπη του Ιησού είναι δωρεάν: ακριβώς το αντίθετο από τη λογική της αξίας που βασάνιζε αυτό το άτομο. Είμαστε αληθινά ευτυχείς όταν συνειδητοποιούμε ότι μας αγαπούν έτσι, δωρεάν, κατά χάρη. Και αυτό ισχύει επίσης στις σχέσεις μας μεταξύ μας: όσο προσπαθούμε να αγοράζουμε την αγάπη ή να ζητιανεύουμε τη στοργή, αυτές οι σχέσεις δεν θα μας κάνουν ποτέ να νιώθουμε ευτυχισμένοι.
Η πρόταση που κάνει ο Ιησούς σε αυτόν τον λανδρα είναι να αλλάξει τον τρόπο ζωής και της σχέσης του με τον Θεό. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς αναγνωρίζει ότι μέσα του, όπως και σε όλους μας, υπάρχει μια έλλειψη. Είναι η επιθυμία που κουβαλάμε στην καρδιά μας να μας αγαπούν. Υπάρχει μια πληγή που ανήκει σε εμάς ως ανθρώπους, η πληγή μέσα από την οποία μπορεί να περάσει η αγάπη.
Για να καλύψει κανείς αυτή την έλλειψη, δεν χρειάζεται να “αγοράσει” αναγνώριση, στοργή, εκτίμηση. Χρειάζεται, αντίθετα, να «πουλήσουμε» ό,τι μας βαραίνει, για να κάνουμε την καρδιά μας πιο ελεύθερη. Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να παίρνουμε για τον εαυτό μας, αλλά μάλλον να δίνουμε στους φτωχούς, να διαθέτουμε, να μοιραζόμαστε.
Τέλος, ο Ιησούς προσκαλεί αυτόν τον άνθρωπο να μην μείνει μόνος. Τον καλεί να τον ακολουθήσει, να μείνει μέσα σε έναν δεσμό, να ζήσει μια σχέση. Μόνο έτσι, στην πραγματικότητα, θα καταστεί δυνατή η έξοδος από την ανωνυμία. Μπορούμε να ακούσουμε το όνομά μας μόνο μέσα σε μια σχέση, στην οποία κάποιος μας καλεί. Αν παραμείνουμε μόνοι, δεν θα ακούσουμε ποτέ να μας αποκαλούν με το όνομά μας και θα συνεχίσουμε να παραμένουμε «κάποιοι», ανώνυμοι. Ίσως σήμερα, ακριβώς επειδή ζούμε σε μια κουλτούρα αυτάρκειας και ατομικισμού, βρισκόμαστε πιο δυστυχισμένοι, επειδή δεν ακούμε πια το όνομά μας να προφέρεται από κάποιον που μας αγαπά ελεύθερα και δωρεάν.
Αυτός ο άνδρας δεν δέχεται την πρόσκληση του Ιησού και μένει μόνος του, διότι τα βάρη της ζωής του τον κρατούν δεμένο στο λιμάνι. Η θλίψη είναι το σημάδι ότι δεν μπόρεσε να σαλπάρει. Μερικές φορές πιστεύουμε ότι είναι πλούτη, αλλά αντίθετα είναι απλώς βάρη που μας κρατούν μπλοκαρισμένους. Η ελπίδα είναι ότι αυτό το πρόσωπο, όπως ο καθένας από εμάς, αργά ή γρήγορα θα αλλάξει και θα αποφασίσει να σαλπάρει.
Αδελφοί και αδελφές, ας εμπιστευτούμε στην Καρδιά του Ιησού όλους τους θλιμμένους και αναποφάσιστους ανθρώπους, για να νιώσουν το στοργικό βλέμμα του Κυρίου, ο οποίος συγκινείται κοιτάζοντας τρυφερά μέσα μας.
———————
Μετάφραση: π.Λ
