ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ ΤΗΣ 5ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2025

Τετάρτη, 5 Μαρτίου 2025 

 

Κύκλος – Ιωβηλαίο 2025. Ο Ιησούς Χριστός, η ελπίδα μας. I. Η παιδική ηλικία του Ιησού 8. «Παιδί μου, γιατί μας το έκανες αυτό;» (Λκ 2,49). Η εύρεση του Ιησού στον Ναό

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σε αυτή την τελευταία κατήχηση αφιερωμένη στα παιδικά χρόνια του Ιησού, εμπνεόμαστε από το επεισόδιο κατά το οποίο, σε ηλικία δώδεκα ετών, Αυτός παρέμεινε στον Ναό χωρίς να το πει στους γονείς του, οι οποίοι με αγωνία τον αναζήτησαν και τον βρήκαν μετά από τρεις ημέρες. Αυτή η αφήγηση μας παρουσιάζει έναν πολύ ενδιαφέρον διάλογο μεταξύ της Μαρίας και του Ιησού, που μας βοηθά να σκεφτούμε την πορεία της μητέρας του Ιησού, μια πορεία που ασφαλώς δεν είναι εύκολη. Πράγματι, η Μαρία επιτέλεσε μια πνευματική διαδρομή κατά την οποία προχώρησε στην κατανόηση του μυστηρίου του Υιού της.

Ας αναλογιστούμε τα διάφορα στάδια αυτής της διαδρομής. Στην αρχή της εγκυμοσύνης της, η Μαρία επισκέπτεται την Ελισάβετ και μένει μαζί της για τρεις μήνες, μέχρι τη γέννηση του μικρού Ιωάννη. Στη συνέχεια, όταν ήταν ήδη στον ένατο μήνα, λόγω της απογραφής, πηγαίνει με τον Ιωσήφ στη Βηθλεέμ, όπου φέρνει στο φως τον Ιησού. Μετά από σαράντα ημέρες μεταβαίνουν στην Ιερουσαλήμ για την παρουσίαση του βρέφους· και έτσι κάθε χρόνο επιστρέφουν για προσκύνημα στον Ναό. Όταν όμως ο Ιησούς ήταν ακόμη μικρός, είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο για πολύ καιρό για να τον προστατεύσουν από τον Ηρώδη, και μόνο μετά τον θάνατο του βασιλιά εγκαταστάθηκαν εκ νέου στη Ναζαρέτ. Όταν ο Ιησούς, ως ενήλικας, αρχίζει τη διακονία του, η Μαρία είναι παρούσα και πρωταγωνίστρια στον γάμο στην Κανά. Μετά τον ακολουθεί “από απόσταση”, μέχρι το τελευταίο ταξίδι στην Ιερουσαλήμ, μέχρι τα άγια Πάθη και τον Θάνατο. Μετά την Ανάσταση, η Μαρία παραμένει στην Ιερουσαλήμ, ως Μητέρα των μαθητών, στηρίζοντας την πίστη τους εν αναμονή της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος.

Σε όλη αυτή την πορεία, η Παρθένος είναι προσκυνήτρια ελπίδας, με την ισχυρή έννοια ότι γίνεται η “κόρη του Υιού της”, η πρώτη του μαθήτρια. Η Μαρία έφερε στον κόσμο τον Ιησού, την Ελπίδα της ανθρωπότητας: τον έθρεψε, τον μεγάλωσε, τον ακολούθησε, αφήνοντας τον εαυτό της να διαπλαστεί πρώτα από τον λόγο του Θεού. Με αυτόν –όπως είπε ο Βενέδικτος ΙΣΤ’– η Μαρία «νιώθει μεγάλη οικειότητα, συμπεριφέρεται με φυσικότητα. Μιλάει και σκέφτεται με τον λόγο του Θεού […]. Έτσι αποκαλύπτεται επίσης ότι οι σκέψεις της είναι σε συντονισμό με τις σκέψεις του Θεού, ότι το θέλημά της είναι ένα θέλημα μαζί με τον Θεό. Καθώς σε αυτήν έχει ενδόμυχα διεισδύει ο λόγος του Θεού, μπορεί να γίνει η μητέρα του σαρκωμένου Λόγου» (Εγκ. Deus caritas est, 41). Αυτή η μοναδική κοινωνία με τον λόγο του Θεού, ωστόσο, δεν την απαλλάσει από την προσπάθεια μιας απαιτητικής “μαθητείας”.

Η εμπειρία του δωδεκάχρονου Ιησού, που χάνεται κατά τη διάρκεια του ετήσιου προσκυνήματος στην Ιερουσαλήμ, τρομάζει τη Μαρία σε σημείο να μιλάει επίσης εκ μέρους του Ιωσήφ επιπλήττοντας τον υιό της: «Παιδί μου, γιατί μας το έκανες αυτό; Ο πατέρας σου κι εγώ σε αναζητούσαμε με πολλή αγωνία» (Λκ 2,48). Η Μαρία και ο Ιωσήφ βίωσαν τον πόνο των γονιών που χάνουν ένα παιδί: και οι δύο πίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν ανάμεσα στους συγγενείς, αλλά καθώς δεν τον είδαν για μια ολόκληρη ημέρα, αρχίζουν την αναζήτηση που θα τους οδηγήσει να οδεύσουν προς τα πίσω. Επιστρέφοντας στον Ναό, ανακαλύπτουν ότι Αυτός που στα μάτια τους, μέχρι λίγο πριν, ήταν ένα παιδί που έπρεπε να προστατεύσουν, ξαφνικά μεγάλωσε, είναι ικανός πλέον να συμμετάσχει σε συζητήσεις για τις Γραφές, να είναι σε διάλογο με τους διδασκάλους του Νόμου.

Μπροστά στην επίπληξη της μητέρας του, ο Ιησούς απαντά με αφοπλιστική απλότητα: «Γιατί με αναζητούσατε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να βρίσκομαι στον οίκο του Πατέρα μου;» (Λκ 2,49). Η Μαρία και ο Ιωσήφ δεν κατανοούν: το μυστήριο του Θεού που έγινε παιδί υπερβαίνει τη νοημοσύνη τους. Οι γονείς θέλουν να προστατεύσουν αυτό το πολύτιμο παιδί κάτω από τα φτερά της αγάπης τους. Ο Ιησούς, από την άλλη, θέλει να ζήσει την κλήση του ως Υιός του Πατέρα που είναι στην υπηρεσία του Πατέρα και ζει βυθισμένος στον λόγο Εκείνου.

Οι Αφηγήσεις του Λουκά για τη Παιδική Ηλικία κλείνουν έτσι με τα τελευταία λόγια της Μαρίας, που θυμίζουν την πατρότητα του Ιωσήφ προς τον Ιησού, και με τα πρώτα λόγια του Ιησού, που αναγνωρίζουν πώς αυτή η πατρότητα προέρχεται από εκείνη του ουράνιου Πατέρα του, του οποίου αναγνωρίζει το αδιαμφισβήτητο πρωτείο.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, όπως η Μαρία και ο Ιωσήφ, γεμάτοι ελπίδα, ας ακολουθήσουμε κι εμείς τα βήματα του Κυρίου, ο οποίος δεν περιοριορίζεται στα “κουτάκια” μας και αφήνεται να βρεθεί όχι τόσο σε έναν τόπο, αλλά στη γεμάτη αγάπη απάντηση στην τρυφερή θεϊκή πατρότητα, απάντηση αγάπης που είναι η υιική ζωή.

———————

Μετάφραση: π.Λ