ΕΒΔΟΜΗ ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ

Αυτό που ο Κύριος ήθελε να μας πει την περασμένη Κυριακή με την ευαγγελική περικοπή με τη θεραπεία του λεπρού, ότι δηλαδή έχει μεγαλύτερη σημασία η θεραπεία της ψυχής του λεπρού από τη θεραπεία του σώματος με το σημερινό περιστατικό του Ευαγγελίου μας το λέει άμεσα.

Ο Ιησούς ευρίσκεται στην Καπερναούμ, ίσως ακόμη στο σπίτι του Αποστόλου Πέτρου, που είχε θεραπεύσει την πεθερά του. Έχει συγκεντρωθεί ένα μεγάλο πλήθος μέσα και έξω από το σπίτι που κανείς πια δεν μπορεί να τον πλησιάσει. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα ούτε και για τους τέσσερεις ανθρώπους που από αγάπη για τον άρρωστο συνάνθρωπό τους φέρνουν πάνω σε ένα φορείο ένα παράλυτο και προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο να φθάσουν κοντά στον Ιησού. Δεν χάνουν όμως την ελπίδα τους. Ανεβαίνουν στην στέγη του σπιτιού και θέλουν από εκεί να βρουν ένα τρόπο για να κατεβάσουν τον παράλυτο στα πόδια του Ιησού .Μη φανταστείτε ότι οι στέγες αυτών των σπιτιών είναι όπως οι σημερινές, με μπετόν. Στην εποχή του Ιησού τα σπίτια των φτωχών Παλαιστινίων με μια στέγη από ξύλα. Οι τέσσερεις αυτοί άνθρωποι αφαιρούν μερικά ξύλα και πετυχαίνουν αυτό που ήθελαν.

Όλοι τώρα περιμένουν το θαύμα του Ιησού για να τον θεραπεύσει. Ο Ιησούς όμως, όλως περιέργως, αντί να προχωρήσει στο θαύμα βλέποντας την πίστη αυτών των ανθρώπων και αδιαφορώντας κάπως για την αρρώστια του παραλύτου, του λέει: “Παιδί μου σου συγχωρούνται οι αμαρτίες”. Αυτή η φράση του Ιησού σκανδαλίζει τους εκεί παρόντες Γραμματείς και Φαρισαίους. Γι’ αυτό και άρχισαν να σκέπτονται. «Γιατί άραγε μιλάει ο Ιησούς με τον τρόπο αυτό; Μιλώντας έτσι βλασφημεί! Ποιος μπορεί να συγχωρήσει τις αμαρτίες παρά μόνο ο Θεός;» Δεν είχαν άδικο: Η αμαρτία είναι μια προσβολή στο Θεό, και επομένως μόνο ο Θεός μπορεί να τη συγχωρήσει. Ο Ιησούς με το να συγχωρήσει την αμαρτία του παραλύτου αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο άνθρωπος που όλοι μπορούσανε να δούνε, να ακούσουν, να αγγίξουν, αλλά είναι και Θεός: γνωρίζει τι σκέπτονται οι άνθρωποι και προσφέρει μία ευκαιρία να δουν και πειστούν και για τη θεότητά του, γι’ αυτό και τους λέει: «Γιατί σκέπτεστε αυτά τα πράγματα μέσα στην καρδιά σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: « Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες» ή να του πω « Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα»; Αλλά για να δείτε ότι ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες πάνω στη γη- λέει τότε στον παράλυτο: « Σου λέω, σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου».

Εάν ο Ιησούς μπορεί να θεραπεύσει το σώμα που φαίνεται, γιατί να μην μπορεί να θεραπεύσει και την ψυχή που δεν φαίνεται; Και η ασθένεια της ψυχής είναι πιο σημαντική από εκείνη του σώματος, γι’ αυτό και ο Ιησούς ασχολείται πρώτα με την κατάσταση της ψυχής του παράλυτου και έπειτα με την κατάσταση του σώματός του. Τι όμορφο δίδαγμα για το σημερινό μας κόσμο που κάνουμε τόσα και τόσα για την περιποίηση του σώματός μας, ενώ πολλές φορές αδιαφορούμε για την κατάσταση της ψυχής μας! Η άφεση των αμαρτιών που είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί μία όμορφη σχέση του ανθρώπου με το Θεό, αποτελεί το σκοπό της αποστολής του Ιησού, την αιτία για την οποία ο Υιός του ανθρώπου πέθανε και αναστήθηκε. Η θυσία του αφορά όχι τη θεραπεία ορισμένων σωμάτων που ο Ιησούς συνάντησε κατά την επίγεια ζωή του, αλλά την ψυχή όλων των ανθρώπων όλων των εποχών. Την ψυχή της κάθε μιας και του κάθε ενός μας.

Για το λόγο αυτό εξ άλλου ίδρυσε την Εκκλησία. Πριν αναληφθεί στους ουρανούς μετέδωσε στους αποστόλους του την εξουσία να συγχωρούν την αμαρτία σε όσους με πίστη θα πλησιάζουν στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως. Αυτό ας έχουμε υπόψη τώρα που πλησιάζουμε στην περίοδο της Τεσσαρακοστής, που είναι ο κατάλληλος καιρός για να ανακαλύψουμε τη μεγάλη σημασία που έχει η θεραπεία της ψυχής.

+Ν