Εσείς τολμήσατε να βγείτε έξω, για να φέρετε το Ευαγγέλιο στο νησί
(συνέχεια του προηγουμένου)
Αναφέρθηκε στο Ευαγγέλιο του Λουκά και στη φράση του Ιησού που με χαρά υποδέχεται τους 72 μαθητές που επιστρέφουν από ιεραποστολή: «Σε δοξάζω, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, επειδή έκρυψες αυτά από τους σοφούς και τους συνετούς και τα αποκάλυψες στους μικρούς».
Εκείνοι, όπως και εσείς, δέχτηκαν την πρόκληση να είναι μια Εκκλησία «που βγαίνει έξω» και να έχουν τις τσέπες γεμάτες για να μοιραστούν με τους άλλους όλα όσα είδαν και άκουσαν. Εσείς τολμήσατε να βγείτε έξω – τολμήσατε να βγείτε έξω! – και αποδεχθήκατε την πρόκληση να φέρετε το φως του Ευαγγελίου σε κάθε γωνιά αυτού του νησιού.
Σας ευχαριστώ που παραμείνατε εδώ, χωρίς να αναζητήσετε μια καλύτερη ζωή
Ο Πάπας δεν ξεχνά τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζουν πολλοί ιερείς και αφιερωμένοι άνθρωποι, χωρίς νερό, ηλεκτρικό, δρόμους, μέσα επικοινωνίας, ή «οικονομικούς πόρους για να μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή και την ποιμαντική δραστηριότητά τους». Παρόλα αυτά, υπενθυμίζει, «επιλέξατε να παραμείνετε και να είστε κοντά στους ανθρώπους σας, εγγύς στο λαό σας».
Ευχαριστώ από καρδιάς για τη μαρτυρία σας να παραμείνετε κοντά στους ανθρώπους, ευχαριστώ που θελήσατε να μείνετε και δεν κάνατε την κλήση σας «πέρασμα για μια καλύτερη ζωή»! και παραμένετε εδώ συνειδητά, όπως έλεγε η αδελφή: «Παρά τις δυστυχίες μας και τις αδυναμίες μας, δεσμευόμαστε με όλο μας το είναι για την μεγάλη αποστολή του ευαγγελισμού». Το αφιερωμένο άτομο (με την ευρεία έννοια της λέξης) είναι η γυναίκα, ο άντρας που έμαθε και επιθυμεί να παραμείνει, στην καρδιά του Κυρίου του και στην καρδιά του λαού του. Αυτόείναιτοκλειδί.
Ο αίνος, μια θεμελιώδης πτυχή της κλήσης μας
Το πρώτο πράγμα που κάνει ο Ιησούς, συνεχίζει ο Φραγκίσκος, καλωσορίζοντας τους μαθητές του που επιστρέφουν πλήρεις από χαρά, είναι να δοξάζει και να ευλογεί τον Πατέρα. Είναι «μια θεμελιώδης πτυχής της κλήσης μας – εξηγεί ο Ποντίφικας – είμαστε άντρες και γυναίκες που δοξάζουμε». Ο αφιερωμένος όπου κι αν βρίσκεται, αναγνωρίζει και υποδεικνύει την παρουσία του Θεού. Ο αίνος απελευθερώνει τον μαθητή από το άγχος γι αυτό «που πρέπει να κάνει…», αυτό το άγχος «που είναι ένα σαράκι: ένα σαράκι που καταστρέφει». Και «αποκαθιστά την όρεξη για την αποστολή και για να παραμείνει με τον λαό του. Τον βοηθά να προσαρμόζει τα «κριτήρια» με τα οποία μετρά τον εαυτό του, τους άλλους και όλη την ιεραποστολική δραστηριότητα, έτσι ώστε η γεύση από το Ευαγγέλιο να μην είναι η ελάχιστη».
Όχι στα μεγάλα αποστολικά προγράμματα, για να καταλαμβάνουμε θέσεις
Έτσι, ο Πάπας Φραγκίσκος αναφέρει την αποστολική παραίνεση «Evangeliigaudium», για να προειδοποιήσει ότι δεν πρέπει να πέφτουμε «στον πειρασμό να περνάμε ώρες μιλώντας για τις «επιτυχίες» ή τις «αποτυχίες» των πράξεών μας ή για την «επιρροή» που μπορεί να έχουμε». Συζητήσεις που καταλήγουν να είναι το κέντρο της προσοχής των επισκόπων, των ιερέων και των μοναχών και συχνά τους οδηγούν «να ονειρεύονται αποστολικά προγράμματα ολοένα και μεγαλύτερα, ολοένα και περισσότερο προσεγμένα και καλά σχεδιασμένα… αλλά που έχουν τυπικό χαρακτήρα όπως εκείνα των ηττημένων στρατηγών και τα οποία στο τέλος αρνούνται την ιστορία μας, όπως εκείνη του λαού σας».
Μέσα από τον αίνο μαθαίνουμε την ευαισθησία να μη «χάνουμε τον προσανατολισμό» μας και να μην κάνουμε τα μέσα σκοπούς μας και το περιττό σημαντικό. Μαθαίνουμε την ελευθερία να εφαρμόζουμε διαδικασίες αντί να θέλουμε να καταλαμβάνουμε θέσεις, την χωρίς αντάλλαγμα προώθηση όλων αυτών που κάνουν τον Λαό του Θεού να αυξάνει, να ωριμάζει και να αποδίδει καρπούς αντί να περηφανεύεται για ένα συγκεκριμένο, εύκολο, γρήγορο, αλλά εφήμερο ποιμαντικό «εισόδημα». Κατά κάποια έννοια, μεγάλο μέρος της ζωής μας, της χαράς μας και της ιεραποστολικής γονιμότητας έχει σχέση με αυτή την πρόσκληση του Ιησού να δοξάζουμε.
Η αποστολή να νικήσουμε το κακό «στο όνομα του Ιησού»
Ο Πάπας συνεχίζει, υπογραμμίζοντας, ότι οι εβδομήντα δύο μαθητές ήξεραν ότι «η επιτυχία της αποστολής εξαρτιόταν από το εάν ολοκληρωνόταν “στο όνομα του Κυρίου Ιησού”. Όχι από τις αρετές τους: «δεν ήταν δική τους η φήμη ή δικό τους το έργο να γοητεύσουν και να σώσουν τους ανθρώπους». Ο Χριστός, υπενθυμίζει ο Φραγκίσκος, αφήνει στους μαθητές του μια «νίκη επί της εξουσία του Σατανά», μια δύναμη «που δεν θα μπορέσουμε ποτέ να νικήσουμε μόνο με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά σίγουρα θα μπορέσουμε να το κάνουμε στο όνομα του Ιησού». Και αυτό, λέει ο Ποντίφικας στους ιερείς και στους αφιερωμένους της Μαδαγασκάρης, ισχύει και για τις δικές σας μάχες.
Στο όνομά του, νικάτε το κακό όταν διδάσκετε τον τρόπο για να δοξάζουμε τον Ουράνιο Πατέρα και όταν διδάσκετε με απλότητα το Ευαγγέλιο και την κατήχηση. Όταν επισκέπτεσθε και φροντίζετε έναν άρρωστο ή φέρνετε την παρηγοριά της συμφιλίωσης. Στο όνομά του, νικάτε δίνοντας τροφή σε ένα μικρό παιδί, σώζοντας μια μητέρα από την απελπισία της μοναξιάς της και του να κάνει τα πάντα μόνη, ή δίνοντας εργασία σε έναν πατέρα οικογενειάρχη…
Ας μην αφήνουμε να μας κλέβουν την χαρά της ιεραποστολής
Ένας αγώνας, καταλήγει ο Φραγκίσκος αναφερόμενος και πάλι στην Evangelii gaudium, που αφορά και τον ίδιο τον εαυτό μας, και ο Θεός μας βοηθά να εξαλείψουμε «την επιρροή του κακού πνεύματος, που τόσες πολλές φορές μας μεταφέρει» μια υπερβολική ανησυχία όσο αφορά τον προσωπικό μας χώρο αυτονομίας και χαλάρωσης, που οδηγεί στο να βιώνουμε τα καθήκοντά μας ως απλό προσάρτημα της ζωής».
Με αυτόν τον τρόπο, αντί για άντρες και γυναίκες που αινούμε, μπορούμε να γίνουμε «επαγγελματίες του ιερού». Αντίθετα, νικάμε το κακό πνεύμα στο δικό του γήπεδα: εκεί όπου μας καλεί να προσκολληθούμε στην οικονομική σιγουριά, στις θέσεις εξουσίας και ανθρώπινης δόξας, ανταποκρινόμενοι με διαθεσιμότητα και την ευαγγελική φτώχεια που μας οδηγεί να αφιερώσουμε τη ζωή μας στην ιεραποστολή. Σας παρακαλώ, ας μην αφήσουμε να χαθεί η χαρά της ιεραποστολής!
Ευλογημένη Εκκλησία των φτωχών και για τους φτωχούς
Μακάριοι εσείς, μακάρια η Εκκλησία των φτωχών και για τους φτωχούς, είναι τα τελευταία λόγια που είπε δημόσια ο Ποντίφικας στη Μαδαγασκάρη, "διότι ζει εμποτισμένη από το άρωμα του Κυρίου της, βιώνοντας τη χαρά της αναγγελίας της Καλής Είδησης σε όσους έχουν απορριφθεί επάνω στη γη, σε εκείνους που είναι οι αγαπημένοι του Θεού». Μπορείτε να συνεχίσετε, είναι η τελική επιθυμία του, να αποτελείτε το σημάδι της ζωντανής παρουσίας του Κυρίου ανάμεσά μας.
