ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Είμαι δεκατεσσάρων ετών, συχνάζω στην ενορία μου και πηγαίνω στη Θεία Λειτουργία κάθε Κυριακή, κάνοντας την λειτουργοϋπηρέτρια. Οι γονείς είναι ευτυχισμένοι που έχω λάβει το Μυστήριο του Χρίσματος και την πρώτη μου Αγία Κοινωνία., αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί εκείνοι, ενώ είναι χριστιανοί, δε συμμετέχουν  στη ζωή της ενοριακής κοινότητας μας, δεν πηγαίνουν σχεδόν ποτέ στη Θεία Λειτουργία , δεν λαβαίνουν τη Θεία Κοινωνία  και δεν εξομολογούνται.

Και όμως  είναι τόσο καλοί, εργάζονται  πολύ,  θέλουν πάρα πολύ το καλό  μου, μα κι’ εγώ άλλο τόσο.

Μαρκέλλα

Πολυαγαπημένη Μαρκέλλα, καταλαβαίνω απόλυτα τις απορίες σου και είναι κάτι που κι’  εγώ έζησα, όταν ήμουν μικρός σαν κι εσένα. Εγώ πήγαινε στην Εκκλησία  σχεδόν κάθε μέρα  και έκανα τον λειτουργοϋπηρέτη  με πάθος  και αφοσίωση. Οι  γονείς μου, μα προπάντων η γιαγιά μου,  ήταν ευτυχισμένοι γι’ αυτό που έκανα.  Αλλά οι γονείς μου  πήγαιναν σπάνια στη Εκκλησία.

Οι λόγοι  μπορεί να είναι πολλοί  και  διαφορετικοί, ίσως θα μπορούσες να κάνεις  στους γονείς σου την ίδια ερώτηση που κάνεις σε μένα.

Όμως, πιστεύω, πως το πιο σημαντικό είναι ότι εσύ τους εμπιστεύεσαι  και τους σέβεσαι ακόμη και μ’ αυτές τις  επιλογές τους. Αισθάνεσαι χαρά, διότι σε φροντίζουν, σε στηρίζουν σε κάτι που αισθάνονται ότι είναι  ωραίο και καλό για σένα.

Δυστυχώς κάτι που  είναι καλό και ωραίο για ένα πρόσωπο που αγαπάμε, δεν είναι πάντοτε εύκολο να το ζούμε εμείς για τον εαυτό μας. Σκέψου το λιγάκι!  

+Ν