Ένα σύγχρονο κατηχητικό κέντρο

Το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018 επισκέφθηκα ένα από τα επτά κατηχητικά κέντρα της Εκκλησιαστικής μας Επαρχίας. Παρόντα 13 από τα 15  εγγεγραμμένα παιδιά. Δεν ήξεραν για επίσκεψή μου και το πρόγραμμά τους έγινε όπως κάθε φορά. Αυτό προβλέπει μία ώρα παιχνίδι και μία ώρα κατήχηση με τη βοήθεια του εφημερίου και δύο λαϊκών κατηχητριών.

Όταν πήγα στο χώρο της κατήχησης βρισκόταν σε εξέλιξη το πρώτο μέρος του προγράμματος. Και τι ήταν; Κανένας δεν θα μπορούσε να το μαντέψει, ούτε και εγώ το περίμενα. Τα παιδιά μοιρασμένα σε δύο ομάδες με τη βοήθεια του νεαρού εφημερίου πραγματοποιούσαν ένα επισόδιο δικής του έμπνευσης του γνωστού τηλεπαιχνιδιού «survivor». Ο συναγωνισμός μεταξύ των «ΑΝΙΚΗΤΩΝ» και των «ΜΑΧΗΤΩΝ» ήταν ευγενικός. Υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός, μεγάλος ανταγωνισμός, αλλά με πνεύμα αδελφικό, φιλικό, οικογενειακό. Ένα παιχνίδι που παιζοταν με περισσή παιδική χαρά και αγωνία.

Όλα έγιναν όπως τα είχε προβλέψει ο εμπνευστής και παρουσιαστής εφημέριος. Όμως έφθασε και η ώρα να πάρει τέλοςτο παιχνίδι και να αρχίσει η εργασία, η κατήχηση.

Και τα δεκατρία παιδιά γελαστά και πρόσχαρα υποδέχτηκαν τον απρόσμενο επισκέπτη και έκαναν μία νέα γνωριμία μαζί του. 

Τότε άρχισε η κατήχηση και όπως ήταν φυσικό ξεκινήσαμε με τη γιορτή της προηγούμενης ημέρας, που ήταν της Υπαπαντής του Κυρίου.

Τους έκανα απλές αλλά και περίπλοκες ερωτήσεις, η εντύπωση που σχημάτισα για το κατηχητικό αυτό κέντρο και αυτή τη φορά είναι η σοβαρή  εργασία που γίνεται.

Διαπίστωσα και πάλι πόσο το αρχαίο ρητό:  «ουδέν κακόν αμιγές καλού», είναι  πράγματι σοφό. Αλλά και πόσο παιδαγωγικό είναι να επιλέγει κανείς σοφούς τρόπους για να ελκύει το ενδιαφέρον και την προσοχή των παιδιών και να να μπορεί να περνά από το παιχνίδι στην εργασία, από τη διασκέδαση στην ΚΑΤΗΧΗΣΗ.

Μπράβο π. Γιώργο, Λία και Φανή.