ΕΙΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ Α
Ο λόγος του Κυρίου που σήμερα ακούσαμε από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, προσανατολίζει τη χριστιανική κοινότητα, που έχει δεσμευτεί να ζήσει την εμπειρία της μαθήτριας του Ιησού , ως μία πορεία αδελφικής αλληλεγγύης, αμοιβαίας αγάπης και φιλανθρωπίας που όταν υπάρχουν δεν μπορούν ταυτόχρονα να προκαλούν κακό στον πλησίον (Ρωμ.3,10).
Το κήρυγμα του Ιησού δεν είναι μια σειρά εντολών και οδηγιών, αλλά μία διακήρυξη τη καλής θέλησης προς όφελος των αμαρτωλών, προς τους οποίους έχει δοθεί η υπόσχεση της σωτηρίας.
Η Εκκλησία, με τη διδασκαλία της αγάπης του Σωτήρα της, οφείλει να οδηγήσει στη μεταστροφή όποιον απομακρύνεται από την πίστη: Κοινό βάδισμα, διότι είναι μια κοινότητα που βαδίζει μέσα στο χρόνο προς τη γη της επαγγελίας. Αυτό σημαίνει ότι γίνεται ο καθένας φρουρός του αδελφού του που όμως δεν κρίνει, αλλά διορθώνει, για να τον επαναφέρει στο να ακολουθήσει το δρόμο που οδηγεί στον Κύριο.
Ο διδάσκαλος Χριστός καλεί αυτόν που πιστεύει να εκδηλώνει την αγάπη του , που είναι η ψυχή της Εκκλησίας, μέσα από συμπεριφορές ταπεινοσύνης και φροντίδας για τους αδελφούς που είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στην αμαρτία και στο σκάνδαλο.
Ο Κύριος, πράγματι, διδάσκει ότι ο κάθε πιστός, που είναι διατεθειμένος και επιθυμεί να βαδίσει με τους αδελφούς του, πρέπει να αισθάνεται την υποχρέωση να διορθώσει τους αδελφούς του που σφάλλουν και να συγχωρεί τις προσβολές που δέχεται (Ματθ. 18,15). Μόνο έτσι θα μπορέσει να αποδείξει με την ίδια τη ζωή του και τις διαπροσωπικές σχέσεις τους με τους άλλους, ότι πρωταρχικό καθήκον κάθε χριστιανού είναι η έμπρακτη αγάπη.
Πως όμως εμείς οι χριστιανοί μπορούμε να τηρήσουμε την εντολή της αγάπης που λάβαμε από το δάσκαλό μας Χριστό και να είμαστε έτοιμοι για μια αμοιβαία στήριξη τους ενός προς τον άλλο;
Ο Κύριος μας βεβαιώνει για την ενεργό παρουσία του στη ζωή μας και για την ομόνοια μέσα από την συνεχή προσευχή. Η προσευχή αποκαλύπτει την κοινωνία μεταξύ των καρδιών των χριστιανών , των αδελφών που συνάζονται στο όνομα του Του. Σ' Εκείνον γινόμαστε μία και μόνη οικογένεια, η οποία συλλογικά ψάλλει την μελωδία της αγάπης, της ευγνωμοσύνης και της χαράς για τα μεγαλεία που πραγματοποιεί καθημερινά ο Κύριος ανάμεσά μας.
Η χριστιανική κοινότητα που προσεύχεται στο όνομα του Κυρίου κάνει ορατή την αγάπη , δηλαδή το μυστήριο της παρουσίας Του, την αδελφική κοινωνία, που είναι καρπός της συνάντησης μεταξύ της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος που καλεί τον άνθρωπο και τον άνθρωπο που απαντά.
Η κοινωνία που πραγματοποιείται από τον Χριστό είναι η αγιοσύνη: η Εκκλησία είναι η κοινωνία των Αγίων, διότι το Πνεύμα αγιάζει την Εκκλησία, ενώνοντάς την σε μία κοινωνία.
Η κοινότητα προσευχόμενη χαίρεται, διότι ο Χριστός, ο ζωντανός και αληθινός, είναι ανάμεσά της: Η παρουσία Του εγγυάται την ειρήνη, και μια γαλήνια πορεία ακολουθώντας Τον. Αμήν.
