«Δεχόμαστε την παρουσία του Θεού στην καθημερινή ζωή»

 «Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες;». Η ομιλία του πατέρα GiulioMichelini, κατά τη διάρκεια των Πνευματικών Ασκήσεων προς τον Πάπα και την Ρωμαϊκή Κουρία, που πραγματοποιήθηκαν στον Οίκο Divin Maestro di Ariccia, σήμερα το πρωί επικεντρώθηκε – όπως αναφέρει το Radio Vaticana– στον σταυρικό θάνατο του Χριστού.

Ένας θάνατος «πραγματικός», όχι «φαινομενικός», διευκρινίζει ο ιεροκήρυκας. Η σκληρότητα του οποίου οξύνεται από την κραυγή του Ιησού, στην οποία ο Πατέρας δεν ανταποκρίνεται παρεμβαίνοντας. Πρόκειται για ένα επεισόδιο – επανέρχεται ο πατέρας Michelini– που είναι «πολύ σκανδαλώδες», και που μπορεί να «παρεξηγηθεί». Σε αυτό το πλαίσιο ο ιεροκήρυκας διηγείται ένα ανέκδοτο: τη συνομιλία που είχε με ένα ζευγάρι του οποίου η σύζυγος είχε ανακαλύψει την προδοσία του συζύγου, μέσα από τα γραπτά μηνύματα του κινητού του. Δύο άτομα που από πίσω τους «υπήρχε μια μεγάλη πληγή», η μοιχεία: «αυτό ήταν στο βάθος – λέει ο πατέρας Michelini – το πρόβλημα που εμπόδιζε να καταλάβουν» ο ένας τον άλλον. Ο Ιησούς, σκέφτεται, όταν μπορεί, παρεμβαίνει για να «εξηγήσει και να ξαναεξηγήσει». Αλλά από τον σταυρό «δεν καταφέρνει να εξηγήσει πια τίποτα.»

Ο πατέρας Michelini ορίζει αυτή την αδυναμία εξήγησης από μέρος του Ναζωραίου ένα «βασανιστήριο», στο οποίο προστίθεται αυτό της λόγχης του εκατόνταρχου.

Ο ιεροκήρυκας προτείνει τότε μια ομοιότητα μεταξύ του εκατόνταρχου που προκαλεί το χτύπημα στην πλευρά του Ιησού και εκείνου της Καπερναούμ, του οποίου ο Ιησούς θεραπεύει τον υπηρέτη: «Τώρα, σύμφωνα με ορισμένους σημαντικούς μάρτυρες από το κείμενο του Ματθαίου, δολοφονείται από το χτύπημα της λόγχης ενός στρατιώτη. Ο Ιησούς στρέφει προς τους στρατιώτες και το άλλο μάγουλο, όπως είχε διδάξει κατά την επί του Όρους ομιλία: προς τον εκατόνταρχο της Καπερναούμ είχε δώσει τη διαθεσιμότητά του. Τώρα, από τον Σταυρό, μπορεί μόνο να προσφέρει την πλευρά του από την οποία θα εκχυθεί νερό και αίμα, για τη συγχώρεση των αμαρτιών».

Ως εκ τούτου ο πατέρας Michelini επικεντρώνεται στην παρουσία των «πολλών» γυναικών – όπως αναφέρει ο Άγιος Ματθαίος –  κάτω από τον σταυρό του Ιησού, μεταξύ των οποίων και η Μαρία. Και Εξηγεί: «Ίσως και εδώ, όπως έχουν σημειώσει ορισμένοι, ο ευαγγελιστής Ματθαίος – που θα μπορούσε μάλιστα να έχει εμπνεύσει τον Ιωάννη – επιθυμεί να πει ότι Εκείνη βρίσκεται εκεί, αλλά με έναν τρόπο πλάγιο, ακόμη και με μια υπογράμμιση, μια ρητορική στρατηγική χωρίς να την αποκαλεί «η Μητέρα του Κυρίου», αλλά «Μαρία, η μητέρα του Ιακώβου και του Ιωσήφ». Για ποιο λόγο; Κάποιος έγραψε – και αυτό αποτελεί μια ενδιαφέρουσα υπόθεση – ότι η Μαρία, η Μητέρα του Ιησού, δεν είναι πια απλά εκείνη και ο Ιησούς δεν είναι πια απλά ο Υιός της Μαρίας. Έτσι λοιπόν, η Μαρία, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, δεν θα είναι πλέον απλά η Μητέρα του Ιησού, αλλά η Μητέρα του αγαπημένου μαθητή και επομένως η Μητέρα της Εκκλησίας. Ομοίως η Μαρία, στο Πάθος του Ματθαίου, είναι και θα ήταν όμως η μητέρα του Ιακώβου και του Ιωσήφ, δηλαδή των αδελφών του: και ως εκ τούτου και για εμάς επίσης, γι αυτό το Ευαγγέλιο, η Μητέρα της Εκκλησίας».

Τέλος, η κλήση του ιεροκήρυκα είναι να προσπαθούν, με όλο και μεγαλύτερη «ταπεινοφροσύνη», να «κατανοήσουν την παρουσία του Θεού» ακόμη και στις συνήθειες της καθημερινής ζωής» ή στο «βλέμμα του πλησίον».

Μετάφραση: ρφ