Δέσμευση των Καθολικών Οργανώσεων να συνοδεύουν το «τέλος της ζωής»
Μια Διάσκεψη στη Μελβούρνη για την προώθηση της ανακουφιστικής φροντίδας σε απάντηση στην πρόσφατη έγκριση μιας διάταξης που νομιμοποιεί τον υποβοηθούμενο θάνατο
Καθορίζουμε μια διαδρομή συνοδείας για το «τέλος της ζωής» και ευνοούμε την ίση πρόσβαση στην ανακουφιστική φροντίδα για όλους τους ασθενείς που βρίσκονται σε τελικό στάδιο: αυτά είναι τα θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της πρόσφατης διάσκεψης που διοργανώθηκε στη Μελβούρνη από τις καθολικές οργανώσεις υγείας της Αυστραλίας με τίτλο «Our enduring commitment to end of life care” (η διαρκής δέσμευσή μας για φροντίδα κατά το τέλος της ζωής). Όπως αναφέρθηκε από ένα δελτίο που διαβιβάστηκε στο Πρακτορείο Fides από την Catholic Health Australia(CHA), μη κυβερνητικό δίκτυο καθολικών υγειονομικών υπηρεσιών στη χώρα, η πρωτοβουλία διοργανώθηκε σε απάντηση της επικείμενης έναρξης ισχύος του «Νόμου περί εθελοντικής υποβοηθούμενης θανάτωσης», στην πολιτεία Βικτώρια: αφορά τη διάταξη που νομιμοποιεί τον «υποβοηθούμενο θάνατο» για τους ασθενείς σε τελικό στάδιο που εγκρίθηκε τον Νοέμβριο του 2017 και τέθηκε σε ισχύ από τον Ιούνιο του 2019.
Χριστιανικό παράδειγμα βοήθειας
Συγκαλούμενοι από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, οι εκπρόσωποι νοσοκομείων και οίκων φροντίδας καθολικού χαρακτήρα σημείωσαν τη σημασία της διάδοσης του χριστιανικού μοντέλου βοήθειας και σε άλλα πλαίσια. Για το σκοπό αυτό, δημιουργήθηκε μια συλλογή εγγράφων, ηθικών κανόνων και κατευθυντήριων γραμμών που παρέχουν μια επισκόπηση της υπηρεσίας που πραγματοποιούν οι καθολικές ενώσεις. «Ο κύριος στόχος μας – διαβάζουμε στο δελτίο – δεν είναι απλά αυτός του να απαντήσουμε στον νέο νόμο για το τέλος της ζωής, αλλά να διασφαλίσουμε ότι η ηθική μας εξαπλώνεται όλο και περισσότερο και θα συνεχίζει να εξυπηρετεί όσους έχουν ανάγκη και στους επόμενους αιώνες.
Οι Καθολικοί γιατροί «δεν προκαλούν τον θάνατο στους ασθενείς»
Μεταξύ των ενδείξεων του εγγράφου που παράχθηκε από την ομάδα εργασίας του CHA, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι οι γιατροί των καθολικών δομών «δεν προκαλούν τον θάνατο στους ασθενείς (δεν εφαρμόζουν δηλαδή, την ευθανασία), ούτε βοηθούν σκόπιμα τους ασθενείς να διακόψουν τη ζωή τους (δεν εφαρμόζουν επομένως, την υποβοηθούμενη αυτοκτονία)». «Δεχόμαστε και ενεργούμε – διαβάζουμε επίσης – σύμφωνα με τη δέσμευση του Ιπποκράτη που δεν θεωρεί αυτές τις παρεμβάσεις ως ιατρικές θεραπείες. Αντιθέτως αντιβαίνουν στον Κώδικα Δεοντολογίας μας. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να έχουμε συναίσθηση ότι η ορολογία που χρησιμοποιείται για να περιγράψει αυτές τις παρεμβάσεις ποικίλλει από περίπτωση σε περίπτωση. Στον «Νόμο περί Εθελοντικού Υποβοηθούμενου Θανάτου του 2017» αναφέρονται συλλογικά ως «εθελοντικός υποβοηθούμενος θάνατος». Η καθολική υγειονομική περίθαλψη στην Αυστραλία ξεκίνησε το 1838 με την άφιξη των ιρλανδικών μοναχών Carità, οι οποίες ήρθαν σε αποστολή στην ήπειρο της Ωκεανίας για να φροντίσουν τους φτωχούς, τους αρρώστους και τους ετοιμοθάνατους. Σήμερα η Εκκλησία της Αυστραλίας εξακολουθεί να ασκεί και να συνεχίζει αυτή την παράδοση φροντίδας του ατόμου και της αξιοπρέπειάς του, από τη γέννησή του μέχρι τον θάνατο.
Μετάφραση: ρφ
