Η ευαγγελική περικοπή της δεύτερης Κυριακής της κοινής περιόδου του έτους είναι πολύ σημαντική, διότι μας βοηθά να καταλάβουμε πως δημιουργήθηκε η ομάδα των πρώτων μαθητών του Ιησού. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης πράγματι μας προσφέρει μερικές πολύτιμες πληροφορίες που οι άλλοι ευαγγελιστές δεν τις αναφέρουν.
Πάντοτε που έκανε εντύπωση όταν διάβαζα το ευαγγέλιο κατά Ματθαίο ή κατά Μάρκο, ότι ο Ιησούς περνούσε από κάπου καλούσε κάποιον με το όνομά του, τον προσκαλούσε να τον ακολουθήσει και εκείνος χωρίς καν να το σκεφθεί, άφηνε ότι είχε και ότι έκανε και τον ακολουθούσε.
Όμως η σημερινή ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε μας βοηθά να καταλάβουμε πώς ακολούθησαν τον Ιησού οι μαθητές του. Ο Ιωάννης είναι ένας από τους πρώτους μαθητές που ακολούθησαν τον Ιησού και επομένως δεν μας διηγείται κάτι που άκουσε αλλά κάτι που έζησε προσωπικά, αυτό που συνέβη στον ίδιο και στο φίλο του τον Ανδρέα.
Τόσο ο Ιωάννης και ο αδελφός του Ιάκωβος, όσο και ο Ανδρέας και ο αδελφός του Πέτρος φαίνεται ότι ήταν οπαδοί του Ιωάννη του Βαπτιστή. Πολλές φορές είχαν πάει στις όχθες του Ιορδάνη να τον ακούσουν, και ενδεχομένως και να είχαν λάβει το Βάπτισμα του Ιωάννη.
Ο Ιωάννης και ο Ανδρέας πιστεύουν στα λόγια του Βαπτιστή, γνωρίζουν ότι ο καιρός που θα εμφανιστεί ο Μεσσίας είναι κοντά και τον περιμένουν με πολλή χαρά. Πως όμως να τον αναγνωρίσουν; Ήλπιζαν πως σ’ αυτό θα τους βοηθούσε ο πρόδρομος Ιωάννης, γι’ αυτόν και συχνά τον επισκέπτονται.
Η ευαγγελική περικοπή που διαβάσαμε την περασμένη Κυριακή που αναφερόταν στην Βάπτιση του Ιησού, στην κάθοδο του Αγίου Πνεύματος εν είδη περιστεράς και στη φωνή του Πατέρα που έλεγε: «αυτός είναι ο υιός μου ο αγαπητός, εις αυτόν έθεσα την ευαρέσκεια μου».
Μετά από μερικές ημέρες που συνέβησαν αυτά τα γεγονότα, ο Ιωάννης ευρίσκεται ως συνήθως στον Ιορδάνη μαζί με κάποιους οπαδούς του, μεταξύ των οποίων ο Ιωάννης και ο Ανδρέας. Ο Ιησούς περνά και πάλι από εκεί, και τότε ο Βαπτιστής δείχνει τον Ιησού λέγοντας τους: “Αυτός είναι ο αμνός του Θεού!”
Ο Ανδρέας και ο Ιωάννης δεν σκέπτονται πολύ: Αυτό εξ άλλου περίμεναν! Να δουν τον Μεσσία και να τον γνωρίσουν. Τώρα που τον βρήκαν δεν έπρεπε να τον χάσουν, γι’ αυτό και τον ακολούθησαν. Σε μια τέτοια όμως συνάντηση δύσκολα κανείς βρίσκει λόγια για να ανοίξει τη συζήτηση. Ο Ανδρέας και ο Ιωάννης περιορίζονται στο να βαδίζουν σιωπηροί μαζί του. Τότε Ιησούς στρέφεται και τους ρωτά: “Τι ζητάτε;”
Συγκινημένοι όπως ήταν δεν βρίσκουν άλλο τρόπο να απαντήσουν παρά κάνοντας και οι ίδιοι μια ερώτηση: “Δάσκαλε που μένεις; Που είναι το σπίτι σου;
Θέλουν να μάθουν που μένει για να τον επισκεφθούν ενδεχομένως κάποια μέρα.
Η απάντηση του Ιησού περιέχει και μία πρόσκληση: “Ελάτε και θα δείτε.”
Και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης συμπληρώνει στη σημερινή περικοπή: “Πήγαν λοιπόν και είδαν που έμενε και εκείνη την ημέρα έμειναν μαζί του. Ήταν περίπου τέσσερεις το απόγευμα.”
Ήταν τόσο ευτυχισμένοι γι’ αυτό που τους συνέβη που δεν μπορούσαν να το κρατήσουν μυστικό. Μόλις επέστρεψε ο Ανδρέας στο σπίτι του, λέει στο μεγαλύτερο αδελφό του τον Σίμωνα: “Βρήκαμε το Μεσσία” και τον οδήγησε στον Ιησού.
Μετά από αυτό το πρώτο απόγευμα στο σπίτι του Ιησού, σίγουρα θα ακολούθησαν και άλλα απογεύματα ή πρωινά μαζί του. Έτσι καταλαβαίνουμε πως συνέβησαν όλα εκείνα που έγιναν στην όχθη της λίμνη, όταν κάποια στιγμή ο Ιησούς περνούσε και είδε τα τέσσερα αδέλφια τον Πέτρο και τον Ανδρέα , τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, να τακτοποιούν τα δίκτυα τους μέσα στη βάρκα τους, και τους είπε: «ακολουθείστε με», και άφησαν τον πατέρα τους και τα δίκτυα τους τον ακολούθησαν.
Γνώριζαν από πριν τον Ιησού, τον είχαν επισκεφθεί στο σπίτι του και άλλες φορές, τον είχαν ακούσει, πίστευαν πως αυτός είναι ο Μεσσίας.
Κι εμείς, πρώτα γνωρίζουμε τον Ιησού μέσα από το λόγο της Εκκλησίας που μας δείχνει τον Ιησού που περνά δίπλα μας και είναι τότε που και εμείς, όπως οι μαθητές του Ιωάννη, ρωτάμε: “Κύριε που μένεις;”. Τότε αρχίζει η γνωριμία μας μαζί του, γίνεται φιλία, γίνεται σωτηρία. Τότε μόνο μπορούμε να πούμε και εμείς στους άλλους : “Βρήκαμε το Μεσσία!”, όπως είπε ο Ανδρέας στον αδελφό του τον Πέτρο.
+Ν
