«Ας αφεθούμε να μας καθαρίσει η αγάπη για να αναγνωρίσουμε την αληθινή αγάπη!»
Στις 17:00 η ώρα, σήμερα το απόγευμα (9 Μαρτίου 2018), στη Βασιλική του Βατικανού, ο Άγιος Πατέρας Φραγκίσκος προΐστατο της τελετής για τη συμφιλίωση των περισσότερων μετανοούντων με την εξομολόγηση και την ατομική άφεση αμαρτιών.
Δημοσιεύουμε στη συνέχεια την ομιλία που ο Πάπας εκφώνησε κατά τη διάρκεια της Τελετής Μετανοίας:
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,
Τι μεγάλη χαρά και παρηγοριά μας προσφέρεται από τα λόγια του αγίου Ιωάννη τα οποία μόλις ακούσαμε: η αγάπη του Θεού είναι τέτοια που μας έκανε παιδιά του, και όταν θα μπορέσουμε να τον αντικρίσουμε πρόσωπο με πρόσωπο θα ανακαλύψουμε ακόμα περισσότερο το μεγαλείο αυτής της αγάπης του (βλ. 1 Ιω 3, 1–10, 19-22).
Και όχι μόνο. Η αγάπη του Θεού είναι ακόμη μεγαλύτερη από αυτή που μπορούμε να φανταστούμε και εκτείνεται ακόμη και περά από κάθε αμαρτία που μπορεί να βλάψει την συνείδησή μας. Είναι μια αγάπη που δεν γνωρίζει όρια και δεν έχει σύνορα. Δεν διαθέτει τα εμπόδια που εμείς, αντιθέτως, συνηθίζουμε να θέτουμε ενώπιον ενός ατόμου, από φόβο μη μας στερήσει από την ελευθερία μας. Ξέρουμε ότι η κατάσταση της αμαρτίας έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τον Θεό. Και πράγματι, η αμαρτία αποτελεί έναν τρόπο με τον οποίο απομακρυνόμαστε από Εκείνον. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι Εκείνος απομακρύνεται από εμάς.
Η κατάσταση της αδυναμίας και της σύγχυσης στην οποία μας θέτει η αμαρτία, αποτελεί έναν ακόμη λόγο για να παραμείνει ο Θεός κοντά μας. Αυτή η βεβαιότητα πρέπει να μας συνοδεύει πάντα στη ζωή. Ο λόγος του Αποστόλου είναι η επιβεβαίωση για να καθησυχάσει την καρδιά μας ώστε να έχει πάντα μια αδιάψευστη εμπιστοσύνη στην αγάπη του Πατέρα: «Για ό,τι αυτή μπορεί να μας ελέγξει, ο Θεός είναι σπουδαιότερος από την καρδιά μας» (εδ.. 20). Η χάρη του συνεχίζει να εργάζεται σε εμάς για να ενισχύσει την ελπίδα ότι ποτέ δεν θα στερηθούμε της αγάπης του, παρά την οποιαδήποτε αμαρτία που μπορεί να έχουμε διαπράξει, αρνούμενοι της παρουσία του στη ζωή μας. Είναι αυτή η ελπίδα που μας ωθεί να συνειδητοποιήσουμε τον αποπροσανατολισμό που συχνά συμβαίνει σε εμάς, όπως ακριβώς συνέβη με τον Πέτρο, στην ιστορία του Ευαγγελίου που μόλις ακούσαμε:
«Και αμέσως ελάλησε ο πετεινός. Τότε ενθυμήθηκε ο Πέτρος τον λόγον του Ιησού, ο όποιος του είχε πη· “πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις φορές συ θα με απαρνηθής”. Και εξελθών έξω από την αυλήν έκλαυσε πικρά δια το βαρύ αμάρτημά του.»(Μτ. 26, 74-75). Ο ευαγγελιστής είναι εξαιρετικά νηφάλιος. Το λάλημα του πετεινού φαίνεται να συνεπαίρνει έναν άνθρωπο που εξακολουθεί να είναι μπερδεμένος, στη συνέχεια εκείνος θυμάται τα λόγια του Ιησού και τέλος το πέπλο πέφτει και ο Πέτρος αρχίζει να διαβλέπει μέσα από τα δάκρυα ότι ο Θεός αποκαλύπτεται στον Χριστό που τον έχουν χαστουκίσει, προσβάλει, που ο ίδιος τον έχει αρνηθεί αλλά που για τον ίδιο προχωρά προς τον θάνατο.
Ο Πέτρος που θέλησε να πεθάνει για τον Ιησού, τώρα καταλαβαίνει ότι θα πρέπει να αφήσει Εκείνον να πεθάνει γι’ αυτόν. Ο Πέτρος επιθυμούσε να διδάξει τον Δάσκαλό του, επιθυμούσε να προηγηθεί αυτού, αντίθετα είναι ο Ιησούς που βαδίζει προς τον θάνατο για τον Πέτρο. Και ο Πέτρος αυτό δεν το είχε καταλάβει, δεν ήθελε να το καταλάβει. Ο Πέτρος βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με την αγάπη του Κυρίου και τελικά καταλαβαίνει ότι Εκείνος τον αγαπά και του ζητά να του επιτρέψει να τον αγαπήσει. Ο Πέτρος συνειδητοποιεί ότι πάντα αρνιόταν να αφεθεί στην πραγματική αγάπη! Πάντα επιθυμούμε κάτι που δεν συνδέεται με την ευγνωμοσύνη, ενώ στην πραγματικότητα οφείλουμε τα πάντα, επειδή ο Θεός είναι ο πρώτος και μας σώζει απόλυτα, με την αγάπη. Ας ζητήσουμε τώρα από τον Κύριο τη χάρη να μας κάνει να καταλάβουμε το μεγαλείο της αγάπης του, η οποία καταργεί κάθε αμαρτία μας. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να καθαριστεί από την αγάπη για να αναγνωρίσουμε την πραγματική αγάπη!
Μετάφραση: ρφ
