ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου

Κυριακή, 13 Αυγούστου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα το Ευαγγέλιο διηγείται ένα ιδιαίτερο θαύμα του Ιησού: τη νύχτα, περπατά πάνω στα νερά της λίμνης της Γαλιλαίας για να συναντήσει τους μαθητές που κάνουν το πέρασμα με τη βάρκα (πρβλ. Μτ 14,22-33). Γιατί ο Ιησούς το έκανε αυτό; Μήπως από μια επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη, να βοηθήσει τους δικούς του που βρίσκονται παγιδευμένοι από έναν αντίθετο άνεμο; Όμως, ήταν ο ίδιος ο Ιησούς που σχεδίασε τα πάντα, που τους έκανε να φύγουν το βράδυ, και –λέει το κείμενο– ως και τους «υποχρέωσε» (πρβλ. στ. 22). Μήπως για να τους δώσει μια επίδειξη μεγαλείου και δύναμης; Αλλά αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό του Ιησού. Γιατί λοιπόν το έκανε; Πίσω από το περπάτημα επάνω στα νερά υπάρχει ένα μη άμεσο μήνυμα που πρέπει να κατανοήσουμε. Εκείνη την εποχή, πράγματι, οι μεγάλες εκτάσεις νερού θεωρούνταν έδρες κακών δυνάμεων που δεν μπορούσαν να δαμαστούν από τον άνθρωπο. Ειδικά αν ταράζονταν από την καταιγίδα, οι άβυσσοι ήταν σύμβολο του χάους και ανακαλούσαν το σκοτάδι του κάτω κόσμου. Τώρα, οι μαθητές βρίσκονται στη μέση της λίμνης, στο σκοτάδι: μέσα τους υπάρχει ο φόβος να βυθιστούν, να ρουφηθούν από το κακό.

Και εδώ έρχεται ο Ιησούς, που περπατά πάνω στα νερά, δηλαδή πάνω από εκείνες τις δυνάμεις του κακού, και λέει στους δικούς του: «Θάρρος! Εγώ είμαι, μη φοβάστε!». (στ. 27). Ιδού το νόημα του σημείου: οι κακές δυνάμεις, που μας τρομάζουν και δεν μπορούμε να τις δαμάσουμε, με τον Ιησού μειώνονται σε κλίμακα. Αυτός, περπατώντας πάνω στα νερά, θέλει να μας πει: «Μη φοβάσαι, εγώ βάζω κάτω από τα πόδια τους εχθρούς σου»: όχι τα πρόσωπα! Δεν είναι αυτοί οι εχθροί, αλλά ο θάνατος, η αμαρτία, ο διάβολος: αυτούς τουςεχθρούς Εκείνος ποδοπατάει για μας.

Σήμερα ο Χριστός επαναλαμβάνει στον καθένα μας: «Θάρρος, είμαι εγώ, μη φοβάσαι!». Θάρρος, γιατί είμαι εδώ, γιατί δεν είσαι πια μόνος στα ταραγμένα νερά της ζωής. Τι να κάνουμε λοιπόν όταν βρεθούμε στη θάλασσα και στο έλεος των αντίθετων ανέμων; Τι να κάνουμε στον φόβο, όταν βλέπουμε μόνο σκοτάδι και νιώθουμε χαμένοι; Δύο πράγματα, τα οποία κάνουν οι μαθητές στο Ευαγγέλιο: επικαλούνται και δέχονται τον Ιησού. Στις πιο άσχημες, τις πιο σκοτεινές, θυελλώδεις στιγμές, να επικαλείσαι τον Ιησού και να δέχεσαι τον Ιησού.

Επικαλούνται: Ο Πέτρος περπατά λίγο πάνω στα νερά προς τον Ιησού, αλλά μετά τρομάζει, βυθίζεται και τότεφωνάζει: «Κύριε, σώσε με!» (στ. 30). Είναι όμορφη αυτή η ικεσία, με την οποία εκφράζουμε τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος μπορεί να μας σώσει, ότι Αυτός νικά το κακό και τους φόβους μας. Σας καλώ να την επαναλάβουμετώρα όλοι μαζί: Κύριε, σώσε με! Μαζί, τρεις φορές: Κύριε σώσε με, Κύριε σώσε με, Κύριε σώσε με! Ας τηνεπαναλαμβάνουμε προπάντων στους καιρούς της «καταιγίδας»: Κύριε, σώσε με!

Και μετά οι μαθητές δέχονται τον Ιησού στη βάρκα. Το κείμενο λέει ότι, μόλις ανέβηκε πάνω, «κόπασε ο άνεμος» (στ. 32). Ο Κύριος ξέρει ότι η βάρκα της ζωής, όπως και η βάρκα της Εκκλησίας, απειλείται από αντίθετους ανέμους και ότι η θάλασσα στην οποία πλέουμε είναι συχνά ταραγμένη. Αυτός δεν μας προφυλάσσει από την κούραση να κωπηλατούμε, μάλιστα –το υπογραμμίζει το Ευαγγέλιο– σπρώχνει τους δικούς του να φύγουν: μας καλεί, δηλαδή, να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες, ώστε αυτές να γίνουν τόποι σωτηρίας, ευκαιρίες να Τον συναντήσουμε. Αυτός, πράγματι, έρχεται να μας συναντήσει στις στιγμές του σκότους μας, ζητώντας να τον δεχτούμε, όπως εκείνη τη νύχτα στη λίμνη.

Ας αναρωτηθούμε λοιπόν: στους φόβους, πώς συμπεριφέρομαι; Συνεχίζω μόνος μου, με τις δικές μου δυνάμεις, ή επικαλούμαι τον Κύριο; Και πώς είναι η πίστη μου; Πιστεύω ότι ο Χριστός είναι ισχυρότερος από τα κύματα και τους δυσμενείς ανέμους; Μα προπάντων: ταξιδεύω μαζί Του; Τον δέχομαι, του κάνω χώρο στη βάρκα της ζωής –ποτέ μόνος, πάντα με τον Ιησού–  του εμπιστεύομαι το τιμόνι;

Η Παναγία, το άστρο της θάλασσας, ας μας βοηθά να αναζητούμε, στα σκοτεινά περάσματα, το φως του Ιησού.

———————

Μετάφραση: π.Λ