ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου

Κυριακή, 12 Μαρτίου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Αυτή την Κυριακή το Ευαγγέλιο μάς παρουσιάζει μία από τις πιο όμορφες και συναρπαστικές συναντήσεις του Ιησού, αυτή με τη Σαμαρείτισσα (βλ. Ιω 4,5-42). Ο Ιησούς και οι μαθητές σταματούν κοντά σε ένα πηγάδι στη Σαμάρεια. Φτάνει μια γυναίκα και της λέει ο Ιησούς: «Δώσε μου να πιώ» (στ. 8). Θα ήθελα να σταθώ ακριβώς σε αυτήν την φράση: Δώσε μου να πιώ.

Η σκηνή μάς δείχνει τον διψασμένο και κουρασμένο Ιησού, τον οποίο βρίσκει η Σαμαρείτισσα στο πηγάδι την πιο ζεστή ώρα, το μεσημέρι, και σαν επαίτης ζητά κάτι για να ανακουφιστεί. Είναι μια εικόνα της ταπείνωσης του Θεού: ο Θεός χαμηλώνει εν Ιησού Χριστώ για τη λύτρωση, έρχεται σε εμάς. Στον Ιησού, ο Θεός έγινε ένας από εμάς, χαμήλωσε τον εαυτό Του: διψασμένος όπως εμείς, υποφέρει την ίδια τη δική μας ζέστη. Συλλογιζόμενοι αυτή τη σκηνή, ο καθένας μας μπορεί να πει: ο Κύριος, ο Διδάσκαλος «μου ζητάει να πιει. Διψάει λοιπόν όπως κι εγώ. Έχει τη δίψα μου. Είσαι αληθινά κοντά μου, Κύριε! Είσαι δεμένος με τη φτώχεια μου – δεν μπορώ να το πιστέψω! – με πήρες από κάτω, από τα πιο χαμηλά του εαυτού μου, εκεί όπου δεν με φτάνει κανείς» (P. Mazzolari, La Samaritana, Bologna 2022, 55-56). Και ήρθες σ’ εμένα, στα χαμηλά, και με πήρες από εκεί, επειδή διψούσες και διψάς για μένα. Η δίψα του Ιησού, πράγματι, δεν είναι μόνο σωματική, εκφράζει τη βαθύτερη δίψα της ζωής μας: είναι προπάντων δίψα για την αγάπη μας. Είναι κάτι παραπάνω από ένας επαίτης, είναι ένας διψασμένος για την αγάπη μας. Και θα φανεί στην κορυφαία στιγμή του Πάθους, στον σταυρό. Εκεί, πριν πεθάνει, ο Ιησούς θα πει: «Διψώ» (Ιω 19,28). Εκείνη η δίψα για αγάπη που τον οδήγησε να κατέβει, να χαμηλώσει, να γίνει ένας από εμάς.

Αλλά ο Κύριος, που ζητά να πιει, είναι Αυτός που δίνει να πιούμε: συναντώντας τη Σαμαρείτισσα, της μιλά για το ζωντανό νερό του Αγίου Πνεύματος, και στον σταυρό ρέει από τη διάτρητη πλευρά Του αίμα και νερό (βλ. Ιω 19,34). Ο Ιησούς, διψασμένος για αγάπη, μας ξεδιψάει με αγάπη. Και κάνει μαζί μας όπως με τη Σαμαρείτισσα: έρχεται να μας συναντήσει στην καθημερινότητά μας, μοιράζεται τη δίψα μας, μας υπόσχεται το ζωντανό νερό που κάνει την αιώνια ζωή να αναβλύζει μέσα μας (βλ. Ιω 4,14).

Δώσε μου να πιώ. Υπάρχει μια δεύτερη πτυχή. Αυτά τα λόγια δεν είναι μόνο το αίτημα του Ιησού προς τη Σαμαρείτισσα, αλλά μια έκκληση – μερικές φορές σιωπηλή – που καθημερινά απευθύνεται προς εμάς και μας ζητά να φροντίσουμε τη δίψα των άλλων. Δώσε μου να πιώ μας λένε όσοι – στην οικογένεια, στην εργασία, στα άλλα μέρη όπου συχνάζουμε – διψούν για εγγύτητα, για προσοχή, διψούν να τους ακούσουμε. Μας το λέει αυτός που διψάει για τον Λόγο του Θεού και έχει ανάγκη να βρει στην Εκκλησία μια όαση όπου να πιει νερό. Δώσε μου να πιώ είναι η έκκληση της κοινωνίας μας, όπου η βιασύνη, το τρέξιμο για κατανάλωση και κυρίως η αδιαφορία, αυτή η κουλτούρα της αδιαφορίας γεννούν ξηρότητα και εσωτερικό κενό. Και – ας μην το ξεχνάμε – δώσε μου να πιώ είναι η κραυγή τόσων αδελφών μας που δεν έχουν νερό για να ζήσουν, ενώ εμείς συνεχίζουμε να μολύνουμε και να καταστρέφουμε το κοινό μας σπίτι. Και αυτό το κοινό μας σπίτι, εξαντλημένο και αποξηραμένο, «διψάει».

Μπροστά σε αυτές τις προκλήσεις, το σημερινό Ευαγγέλιο προσφέρει στον καθένα μας το ζωντανό νερό που μπορεί να μας κάνει πηγή αναψυχής για τους άλλους. Και τότε, όπως η Σαμαρείτισσα, που άφησε τη στάμνα της στο πηγάδι και πήγε να φωνάξει τους κατοίκους του χωριού (βλ. στ. 28), έτσι κι εμείς δεν θα σκεφτόμαστε πια μόνο να σβήσουμε τη δίψα μας, την υλική, διανοητική ή πολιτιστική μας δίψα, αλλά με τη χαρά πως συναντήσαμε τον Κύριο θα μπορέσουμε να ξεδιψάσουμε τους άλλους: να δώσουμε νόημα στη ζωή των άλλων, όχι ως αφέντες, αλλά ως υπηρέτες αυτού του Λόγου του Θεού που διψάει για εμάς, που διψάει συνεχώς για εμάς. Θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη δίψα τους και να μοιραστούμε την αγάπη που Αυτός δώρισε σε εμάς. Θέλω να κάνω αυτή την ερώτηση, σε μένα και σε εσάς: είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε τη δίψα των άλλων; Τη δίψα του κόσμου, τη δίψα πολλών στην οικογένειά μου, στη γειτονιά μου; Σήμερα μπορούμε να αναρωτηθούμε: εγώ διψάω για τον Θεό, συνειδητοποιώ ότι χρειάζομαι την αγάπη Του σαν το νερό για να ζήσω; Και έπειτα, εμένα που διψάω, με απασχολεί η δίψα των άλλων, η δίψα η πνευματική, η δίψα η υλική;

Είθε η Παναγία να πρεσβεύει για εμάς και να μας στηρίζει στην πορεία.

———————–

Μετάφραση: π.Λ