ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου

 Κυριακή, 19 Μαρτίου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα το Ευαγγέλιο μας δείχνει τον Ιησού που αποκαθιστά την όραση σε έναν εκ γενετής τυφλό (βλ. Ιω 9,1-41). Αλλά αυτό το θαύμα δεν γίνεται καλά αποδεκτό από διάφορους ανθρώπους και ομάδες. Ας δούμε αναλυτικά.

Πρώτα όμως θα ήθελα να σας πω: σήμερα, πάρτε το Ευαγγέλιο του Ιωάννη και διαβάστε μόνοι σας αυτό το θαύμα του Ιησού, είναι όμορφος ο τρόπος με τον οποίο μας το αφηγείται ο Ιωάννης. Είναι στο κεφάλαιο 9, σε δύο λεπτά το διαβάζετε. Δείχνει πώς προχωρά ο Ιησούς και πώς προχωρά η ανθρώπινη καρδιά: η καλή ανθρώπινη καρδιά, η χλιαρή ανθρώπινη καρδιά, η φοβισμένη ανθρώπινη καρδιά, η θαρραλέα ανθρώπινη καρδιά. Κεφάλαιο 9 του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. Κάντε το σήμερα, θα σας βοηθήσει πολύ. Και με ποιον τρόπο υποδέχονται οι άνθρωποι αυτό το σημείο;

Εν πρώτοις είναι οι μαθητές του Ιησού, οι οποίοι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον εκ γενετής τυφλό καταλήγουν σε φλυαρίες: αναρωτιούνται αν το λάθος είναι των γονιών του ή δικό του (βλ. στ. 2). Ψάχνουν έναν ένοχο. Κι εμείς συχνά πέφτουμε σε αυτό που είναι τόσο βολικό: να ψάχνουμε για έναν ένοχο, αντί να κάνουμε απαιτητικές ερωτήσεις για τη ζωή. Και σήμερα μπορούμε να πούμε: τι σημαίνει για εμάς η παρουσία αυτού του προσώπου, τι ζητάει από εμάς; Στη συνέχεια, μετά τη θεραπεία, οι αντιδράσεις αυξάνονται. Η πρώτη είναι αυτή των κοντινών του, οι οποίοι είναι σκεπτικοί: «Αυτός ο άνθρωπος ήταν πάντα τυφλός: δεν είναι δυνατόν να βλέπει τώρα, δεν μπορεί να είναι αυτός! Είναι ένας άλλος»: σκεπτικισμός (βλ. στ. 8-9). Για αυτούς είναι απαράδεκτο, καλύτερα να τα αφήσουν όλα όπως ήταν πριν (βλ. στ. 16) και να μην μπουν σε αυτό το πρόβλημα. Νιώθουν φόβο, φοβούνται τις θρησκευτικές αρχές και δεν εκφέρονται (βλ. στ. 18-21). Σε όλες αυτές τις αντιδράσεις, κλειστές καρδιές αναδύονται μπροστά στο σημείο του Ιησού, για διαφορετικούς λόγους: γιατί ψάχνουν έναν ένοχο, γιατί δεν ξέρουν πώς να εκπλαγούν, γιατί δεν θέλουν να αλλάξουν, γιατί είναι μπλοκαρισμένοι από τον φόβο. Και πολλές καταστάσεις μοιάζουν έτσι σήμερα. Μπροστά σε κάτι που είναι πραγματικά ένα μήνυμα μαρτυρίας ενός ανθρώπου, είναι ένα μήνυμα του Ιησού, πέφτουμε στο εξής: αναζητούμε μια άλλη εξήγηση, δεν θέλουμε να αλλάξουμε, αναζητούμε μια πιο κομψή διέξοδο από το να αποδεχτούμε την αλήθεια.

Ο μόνος που αντιδρά καλά είναι ο τυφλός: χαρούμενος που βλέπει, μαρτυρεί αυτό που του συνέβη με τον πιο απλό τρόπο: «Ήμουν τυφλός και τώρα βλέπω» (στ. 25). Λέει την αλήθεια. Πριν αναγκαζόταν να ζητιανεύει για τα προς το ζην και υπέφερε τις προκαταλήψεις των ανθρώπων: «είναι φτωχός και τυφλός εκ γενετής, πρέπει να υποφέρει, να πληρώσει για τις αμαρτίες του ή τις αμαρτίες των προγόνων του». Τώρα, ελεύθερος στο σώμα και στο πνεύμα, δίνει μαρτυρία για τον Ιησού: δεν επινοεί τίποτα και δεν κρύβει τίποτα. «Ήμουν τυφλός και τώρα βλέπω». Δεν φοβάται τι θα πουν οι άλλοι: γνώριζε ήδη την πικρή γεύση της περιθωριοποίησης, σε όλη του τη ζωή. Είχε ήδη νιώσει την αδιαφορία και την περιφρόνηση των περαστικών, εκείνων που τον θεωρούσαν απόρριμα της κοινωνίας, χρήσιμος το πολύ για να φανούν αυτοί ευσεβείς κάνοντάς του κάποια ελεημοσύνη. Τώρα, θεραπευμένος, δεν φοβάται πλέον αυτές τις περιφρονητικές συμπεριφορές, επειδή ο Ιησούς του έδωσε πλήρη αξιοπρέπεια. Και αυτό είναι ξεκάθαρο, συμβαίνει πάντα: όταν ο Ιησούς μας θεραπεύει, μας αποκαθιστά την αξιοπρέπεια, την πλήρη αξιοπρέπεια της θεραπείας του Ιησού, μια αξιοπρέπεια που προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς, η οποία κυριεύει όλη τη ζωή. Και Αυτός το Σάββατο, μπροστά σε όλους, τον ελευθέρωσε και του έδωσε την όραση χωρίς να του ζητήσει τίποτα, ούτε ένα ευχαριστώ, και ο πρώην τυφλός το μαρτυρά αυτό. Αυτή είναι η αξιοπρέπεια ενός ευγενούς ανθρώπου, ενός ανθρώπου που ξέρει ότι έχει θεραπευτεί και ξανανιώνει, ξαναγεννιέται. Ξαναγεννιέται στη ζωή.

Αδελφοί και αδελφές, με όλους αυτούς τους χαρακτήρες το σημερινό Ευαγγέλιο βάζει κι εμάς στη μέση της σκηνής, ώστε να αναρωτηθούμε: τι θέση παίρνουμε, τι θα λέγαμε τότε; Και προπάντων, τι κάνουμε σήμερα; Όπως ο τυφλός, μπορούμε να δούμε το καλό και να είμαστε ευγνώμονες για τα δώρα που λαμβάνουμε; Αναρωτιέμαι: πώς είναι η αξιοπρέπειά μου; Πώς είναι η αξιοπρέπειά σου; Δίνουμε μαρτυρία για τον Ιησού ή διαδίδουμε κριτικές και καχυποψία; Είμαστε ελεύθεροι απέναντι στις προκαταλήψεις ή συναναστρεφόμαστε αυτούς που διαδίδουν αρνητικότητα και κουτσομπολιά; Είμαστε ευτυχισμένοι να πούμε ότι ο Ιησούς μας αγαπά, ότι μας σώζει ή, όπως οι γονείς του εκ γενετής τυφλού, εγκλωβιζόμαστε από τον φόβο τι θα σκεφτεί ο κόσμος; Τους χλιαρούς στην καρδιά που δεν δέχονται την αλήθεια και δεν έχουν το θάρρος να πουν: «Όχι, αυτό είναι έτσι». Και επίσης, πώς δεχόμαστε τις δυσκολίες και την αδιαφορία των άλλων; Πώς δεχόμαστε τους ανθρώπους που έχουν τόσους πολλούς περιορισμούς στη ζωή; Είτε είναι σωματικοί, όπως αυτός ο τυφλός, είτε είναι κοινωνικοί, όπως οι ζητιάνοι που βρίσκουμε στον δρόμο; Και αυτό το δεχόμαστε ως κατάρα ή ως ευκαιρία να τους πλησιάσουμε με αγάπη;

Αδελφοί και αδελφές, ας ζητήσουμε σήμερα τη χάρη να θαυμάζουμε καθημερινά για τα δώρα του Θεού και να βλέπουμε τις διάφορες περιστάσεις της ζωής, ακόμη και τις πιο δύσκολες να  δεχτούμε, ως ευκαιρίες για να κάνουμε το καλό, όπως έκανε ο Ιησούς με τον τυφλό. Είθε η Παναγία να μας βοηθήσει σε αυτό, μαζί με τον Άγιο Ιωσήφ, τον δίκαιο και πιστό άνθρωπο.

——————–

Μετάφραση: π.Λ