ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 1η Οκτωβρίου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα το Ευαγγέλιο μιλάει για δύο γιους, στους οποίους ο πατέρας ζητά να πάνε να εργαστούν στον αμπελώνα (βλ. Μτ21,28-32). Ένας από αυτούς απαντά αμέσως «ναι», αλλά μετά δεν πηγαίνει. Ο άλλος, αντιθέτως, λέει όχι, αλλά μετά το μετανιώνει και πηγαίνει.

Τι να πούμε για αυτές τις δύο συμπεριφορές; Αμέσως έρχεται στο μυαλό ότι το να εργαστείς στο αμπέλι θέλει θυσίες και ότι το να θυσιάζεσαι κοστίζει, δεν έρχεται αυθόρμητα, παρά την ομορφιά του να ξέρεις ότι είσαι γιος και κληρονόμος. Όμως το πρόβλημα εδώ δεν συνδέεται τόσο με την αντίσταση στο να πάει κανείς να εργαστεί στο αμπέλι, αλλά με την ειλικρίνεια ή όχι προς τον πατέρα και προς τον εαυτό μας. Αν πράγματι κανένας από τουςδύο γιους δεν συμπεριφέρεται άψογα, ο ένας ψεύδεται, ενώ οάλλος λανθάνει, αλλά παραμένει ειλικρινής.

Ας δούμε τον γιο που λέει «ναι», αλλά μετά δεν πηγαίνει. Δεν θέλει να κάνει το θέλημα του πατέρα του, αλλά δεν θέλει να το συζητήσει και να μιλήσει μαζί του. Κρύβεται λοιπόν πίσω από ένα «ναι», πίσω από μια ψεύτικη συγκατάθεση, που κρύβει την τεμπελιά του και προς το παρόν σώζει το πρόσωπό του, είναι υποκριτής. Τα καταφέρνει χωρίς σύγκρουση, αλλά εξαπατά και απογοητεύει τον πατέρα του, περιφρονώντας τον με τρόπο χειρότερο από ό,τι θα έκανε με ένα ευθύ «όχι». Το πρόβλημα με έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται έτσι είναι ότι δεν είναι μόνο αμαρτωλός, αλλά διεφθαρμένος, διότι λέει ψέματα χωρίςπρόβλημα για να καλύψει και να καμουφλάρει την ανυπακοή του, χωρίς να δέχεται κανέναν ειλικρινή διάλογο ή αντιπαράθεση.

Ο άλλος γιος, αυτός που λέει «όχι» αλλά μετά πηγαίνει, είναι ειλικρινής. Δεν είναι τέλειος, αλλά ειλικρινής. Φυσικά, θα θέλαμε να τον δούμε να λέει αμέσως το «ναι». Δεν είναι έτσι, αλλά, τουλάχιστον, εκφράζει την απροθυμία του ξεκάθαρα και με τρόπο κάπως θαρραλέο. Αναλαμβάνει δηλαδή την ευθύνη της συμπεριφοράς του και ενεργεί ανοιχτά. Στη συνέχεια, με αυτή την ειλικρίνεια που υπάρχει στο βάθος, καταλήγει να το ξανασκεφτεί και καταλαβαίνει ότι έκανε λάθος και αλλάζει τα βήματά του. Είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, αμαρτωλός, αλλά όχι διεφθαρμένος. Ακούστε το προσεκτικά: αυτός είναι αμαρτωλός, αλλά δεν είναι διεφθαρμένος. Και για τον αμαρτωλό υπάρχει πάντα ελπίδα λύτρωσης· για τον διεφθαρμένου όμως είναι πολύ πιο δύσκολο. Πράγματι, τα ψεύτικα «ναι» του, οι κομψές αλλά υποκριτικές εξωτερικές εμφανίσεις του και οι μυθοπλασίες του που έχουν γίνει συνήθεια, είναι σαν ένας χοντρός «λαστιχένιος τοίχος», πίσω από τον οποίο προφυλάσσεται από τις εκκλήσεις της συνείδησης. Και αυτοί οι υποκριτές κάνουν τόσο κακό! Αδελφοί και αδελφές, αμαρτωλοί ναι –όλοι είμαστε– αλλά διεφθαρμένοι, όχι! Αμαρτωλοί ναι, διεφθαρμένοι όχι!

Ας κοιτάξουμε τώρα τον εαυτό μας και, υπό το πρίσμα όλων αυτών, ας θέσουμε μερικές ερωτήσεις. Κάνοντας την προσπάθεια να ζήσω μια τίμια και γενναιόδωρη ζωή, να εργαστώ σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα, είμαι διατεθειμένος να λέω «ναι» κάθε μέρα, ακόμη κι αν κοστίζει; Και όταν δεν καταφέρνω να το κάνω, είμαι ειλικρινής μιλώντας με τον Θεό για τις δυσκολίες μου, τις πτώσεις μου, την ευθραυστότητά μου; Και όταν λέω «όχι», μετά γυρίζω πίσω; Ας μιλήσουμε με τον Κύριο για αυτό. Όταν κάνω λάθη, είμαι πρόθυμος να μετανοήσω και να ξαναχαράξω τα βήματά μου; Ή μήπως προσποιούμαι ότι δεν συνέβη τίποτα και ζω φορώντας μάσκα, ανησυχώντας μόνο για το να φαίνομαι εντάξει και καθωσπρέπει; Τελικά, είμαι αμαρτωλός, όπως όλοι, ή υπάρχει κάτι διεφθαρμένο μέσα μου; Μην ξεχνάτε: αμαρτωλοί ναι, διεφθαρμένοι όχι.

Η Παναγία, το κάτοπτρο της αγιοσύνης, ας μας βοηθήσει να είμαστε ειλικρινείς Χριστιανοί.

——————–

Μετάφραση: π.Λ