ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΞΙΝΑΡΑΣ
Τη Μεγάλη Παρασκευή 6 Απριλίου 2018 τελέστηκε στις 10.30 το πρωί με κάθε ευλάβεια η Ακολουθία των Παθών του Κυρίου, στον Καθολικό Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στη Ξινάρα Τήνου.
Εκτός από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο π. Νικόλαο ο οποίος προΐστατο της Ακολουθίας των Παθών συμμετείχαν: ο π. Νικόλαος Ψάλτης, εφημέριος της Ποιμαντικής ενότητας Αγάπης, ο π. Ιωάννης Σκλάβος, εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Στενής, ο Π. Στέφανος Αρμακόλας, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής των Καπουκίνων Πατέρων στη Σύρο, ο π. Antonino Pangallo, Πρόεδρος της Κάριτας της Αρχιεπισκοπής της Reggio Calabria – Bova και ο π. Antonino Russo, ιερέας της ίδιας Εκκλησιαστικής Επαρχίας.
Στην αρχή της ιεροτελεστίας το εκκλησίασμα άκουσε το Λόγο του Κυρίου από Αναγνώσματα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, και στη συνέχεια, όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο, ψάλθηκε το Πάθος του Κυρίου από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο και διαλογικά από τον Αρχιεπίσκοπο π. Νικόλαο, τον εφημέριο της ποιμαντικής ενότητας της Αγάπης π. Νικόλαο Ψάλτη και τον κ. Ανδρέα Παλαμάρη
Μετά την ακρόαση του Πάθους ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στο λαό που είχε κατακλύσει τον καθεδρικό Ναό και είπε:
Ξεκινήσαμε τη σημερινή Ιεροτελεστία με το πρόσωπο κατά γης για να μιμηθούμε το Χριστό ο οποίος στον κήπο των ελαιών πριν από το πάθος του ήταν πεσμένος κατά γης από το άγχος του θανάτου.
Πώς να μείνουμε απαθείς μπροστά σ’ εκείνον που αγαπά μέχρι θανάτου; “Όλοι εμείς είμαστε πλανηθήκαμε σαν πρόβατα και ο καθένας ακολουθούσε το δικό του δρόμο… Ο Κύριος έθεσε πάνω του τη ανομία όλων μας. Και σαν να μην έφθανε αυτό, “ταπεινώθηκε και δεν άνοιξε το στόμα του, σαν τον αμνό που οδηγείται στη σφαγή”. Ο Ιησούς είναι ο αμνός που πήρε πάνω του τα αμαρτήματα όλου του κόσμου, ανέλαβε τον αγώνα εναντίον του κακού και του κόστισε την ίδια τη ζωή του.
Ο Ιησούς δεν ήθελε να πεθάνει: “Πατέρα, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι”, είπε στην προσευχή του στον κήπο των ελαιών. Και ποιο ήταν το θέλημα του Πατέρα, ο Ιησούς το γνώριζε καλά και το είχε δηλώσει: “Το θέλημα του Πατέρα μου είναι να μη χάσω κανένα από όσους μου έχει δώσει”. Ναι ο Ιησούς δεν ήθελε να χαθεί κανένας και αγωνίστηκε μέχρι τέλους, μέχρι θανάτου υπομένοντας το πάθος.
Αυτό το πάθος συνεχίζεται. Συνεχίζεται και στις μέρες μας. Συνεχίζεται στους ανά τον κόσμο πολυάριθμους κήπους των ελαιών, όπου ο θάνατος γεννά άγχος, σε τόσες χώρες όπως στο Ιράκ, αλλά και σε τόσες άλλες που εκατομμύρια μετανάστες βλέπουν κάθε μέρα το θάνατο μπροστά τους. Συνεχίζεται σε τόσους άρρωστους που είναι αφημένοι μόνοι στην αγωνία τους, συνεχίζεται στους τόσους ξεχασμένους ηλικιωμένους, συνεχίζεται παντού όπου υπάρχουν συνάνθρωποί μας που ιδρώνουν αίμα από πόνο, βάσανα και δυστυχώς και απελπισία.
Το Ευαγγέλιο του Πάθους που σήμερα ακούσαμε αρχίζει ακριβώς στον κήπο των ελαιών. Τα λόγια που ο Ιησούς απεύθυνε στους στρατιώτες εκφράζουν πολύ καλά την απόφαση του να μη χάσει κανένα από εκείνους που του εμπιστεύθηκε ο Πατέρας. «Ποιόν ζητάτε» «Τον Ιησού τον Ναζωραίο», του απαντούν οι στρατιώτες και εκείνος ικετεύει: « Αν εμένα ζητάτε, αφήστε αυτούς να φύγουν». Δεν θέλει οι δικοί του να πληγούν και να υποστούν κανένα κακό. Πέρασε όλη τη ζωή του στο να αναζητά τους χαμένους, να φροντίζει του αρρώστους , να αναγγέλλει ένα βασίλειο ειρήνης και όχι βίας , αγάπης και όχι μίσους. Και είναι ακριβώς αυτή η αιτία της καταδίκης του σε θάνατο.
Η εχθρότητα εναντίον του γεννιέται από το γεγονός ότι ήταν υπερβολικά φιλεύσπλαχνος, όλους τους αγαπούσε, ακόμη και για τους εχθρούς του. «Πατέρα συγχώρησέ τους διότι δεν ξέρουν τι κάνουν». Σύχναζε και συνέτρωγε με τους αμαρτωλούς και τελώνες. «Δεν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς αλλά οι ασθενείς». Και συγχωρούσε όλους και εύκολα. Αν παρέμεινε στη Ναζαρέτ και δεν πήγαινε στην Ιερουσαλήμ, δεν θα είχε συλληφθεί και θα συνέχιζε τη αποστολή του, αν είχε μειώσει τις απαιτήσεις του ευαγγελίου κανένας δε θα του είχε κάνει κακό και αν είχε εγκαταλείψει αυτό το πείσμα να υπερασπίζεται τους αδυνάτους, κανένας δεν θα είχε σηκώσει χέρι του εναντίον του. Θα αρκούσε να σκεφθεί λίγο περισσότερο τον εαυτό του και λιγότερο τους άλλους και σίγουρα δεν θα είχε τελειώσει στο σταυρό.
Αυτό το έκαναν οι μαθητές του, το έκανε και ο Πέτρος. Έφυγε.. όμως επέστρεψε να τον συναντήσει. Όμως δεν επέστρεψε για το καλό. Εκεί στο Πραιτόριο στην πιεστική ερώτηση που του έκανε μια υπηρέτρια αρνήθηκε όχι απλώς ότι δεν ήταν με τον Δάσκαλό αλλά και δήλωσε ότι δεν τον γνωρίζει. Αντίθετα ο Ιησούς, δεν αρνήθηκε, ούτε το Ευαγγέλιο, ούτε τον Πέτρο, ούτε τους άλλους. Σε μια συγκεκριμένη στιγμή φάνηκε πως μπορούσε να σωθεί. Ο Πιλάτος πείστηκε για την αθωότητά του, και απλώς του ζήτησε μερικές διευκρινίσεις. Αλλά ο Ιησούς σιωπούσε. « δεν μου μιλάς;» ρώτησε ο Πιλάτος- Δεν ξέρεις ότι έχω εξουσία να σε σταυρώσω; Ο Πέτρος μίλησε και σώθηκε. Ο Ιησούς σώπασε, δεν ήθελε να χάσει κανένα από αυτούς που του εμπιστεύθηκε ο Πατέρας, και οδηγήθηκε στο σταυρό.
Κι εμείς είμαστε μεταξύ εκείνων που ο Θεός Πατέρας έχει εμπιστευθεί στον Ιησού. Εκείνος πήρε πάνω του τις αμαρτίες μας, τους σταυρούς μας, ώστε εμείς να σωθούμε. Να γιατί σήμερα ο σταυρός σε λίγο θα εισέλθει επισήμως ανάμεσά μας κι εμείς θα γονατίσουμε και θα τον φιλήσουμε. Ο σταυρός για μας δεν είναι πια μια κατάρα, αλλά μία ευλογία για μας και τον κόσμο όλο. Οι βραχίονες του σταυρού ας επεκταθούν μέχρι τα πέρατα της γης για να αισθανθούν όλοι οι άνθρωποι τη θαλπωρή και την τρυφερότητα της αγάπης του Θεού που τα πάντα ξεπερνά, τα πάντα καλύπτει, τα πάντα συγχωρεί, τα πάντα σώζει. Αμήν.
Ακολούθησαν οι δεήσεις των πιστών και η Σταυροπροσκύνηση του πλήθους κόσμου που συμμετείχε στην Ιερή Ακολουθία και στη συνέχεια έγινε η διπλή λιτάνευση:
Από τον Καθεδρικό Ναό ξεκίνησε προς το κέντρο του οικισμού Ξινάρα η λιτάνευση του Εσταυρωμένου και από την Ενοριακό Ναό του ίδιου οικισμού η λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας της Πονεμένης. Στο κέντρο του οικισμού έγινε η συνάντηση του Ιησού με την Μητέρα του και ακούστηκαν οι «μικροί θρήνοι της Παναγίας». Στη Συνέχεια ενώθηκαν οι δύο λιτανεύσεις και κατευθύνθηκαν προς τον Καθεδρικό Ναό όπου εισήλθε ο λαός και ο Τίμιος Σταυρός.
Τότε από το βάθος του Ναού έφθασε και η εικόνα της Παναγίας της Πονεμένης, η οποία οδηγήθηκε προς τον Εσταυρωμένο Χριστό, ενώ μία γυναίκα έψαλε «τους θρήνους της Παναγίας».
Πριν την ολοκλήρωση της όλης Ιεροτελεστίας, 25 μικρά παιδιά ηλικία έδειξαν στο Λαό ένα μετά το άλλο τα σύμβολα του Πάθους του Ιησού ενώ ο π. Νικόλαος Ψάλτης έψελνε την ειδική αναφορά για κάθε σύμβολο.
Η όλη Ιεροτελεστία ολοκληρώθηκε με την υποδοχή εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου των δύο ιερέων της Εκκλησιαστικής Επαρχίας Reggio Calabria-Bovaκαι της δεκαπενταμελούς αντιπροσωπείας της Κάριτας της ίδιας Εκκλησιαστικής Επαρχίας που επισκέπτονται στην Κάριτας Νάξου-Τήνου με την οποία έχει γίνει αδελφοποίηση.
Ευχήθηκε σε όλους καλή Ανάσταση και έκανε την απόλυσης της Εκκλησίας.
Η Ακολουθία των Παθών του Κυρίου στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα Τήνου γίνεται από αρκετά χρόνια με ένα ιδιαίτερο τυπικό που τα τελευταία χρόνια έχει προσαρμοστεί στο νέο λειτουργικό πνεύμα και συγκεντρώνει πλήθος κόσμου από το νησί και την Αθήνα.
Μετά την όλη Ιεροτελεστία ο Αρχιεπίσκοπος υποδέχτηκε την Αντιπροσωπεία της Κάριτας της Regio Calabria-Bova στην αίθουσα υποδοχής της Αρχιεπισκοπής στην Ξινάρα. Στη συνάντηση προσκλήθηκε και έλαβε μέρος και ο Δήμαρχος κ. Ιωάννης Σιώτος, ο οποίος και τους απεύθυνε χαιρετισμό.
Το βράδυ ο Αρχιεπίσκοπος προΐστατο στην Ακολουθία των Παθών στον Ενοριακό Ναό του Αγίου Νικολάου της Χώρα Τήνου και συμμετείχε ο εφημέριος του Ναού π. Μάρκος Φώσκολος, ο π. Antonino Paganloκαι πλήθος κόσμου.
Η όλη Ιεροτελεστία ολοκληρώθηκε με την περιφορά του Επιταφίου στους κεντρικούς δρόμους της Πόλης της Τήνου.
[module-775]
