Αυτοί που έκαναν την κόλαση παράδεισο… 

Από μικρά παιδιά, πάντες πιστεύουν και αναδεικνύουν τα πλεονεκτήματα μας. Με το καιρό μαθαίνουμε κι εμείς να ποντάρουμε την ζωή μας, πάνω σε αυτά. Σε τέτοιο βαθμό που πλέον να ταυτιζόμαστε μαζί τους. Να θεωρούμε ότι εμείς, είμαστε τα πλεονεκτήματα μας, οι νίκες, επιτυχίες και κατορθώματα μας. Τι γίνεται όμως όταν έρθει μια μέρα που χάνομαι κάποια από αυτά ή και όλα; Όταν η ζωή φέρει μια δοκιμασία που τα πάντα μοιάζουν να αχρηστεύονται; Τότε η κατάθλιψη μοιάζει ως η μόνη οδός. Το κλείσιμο σε ένα «ρακένδυτο» και «εξευτελισμένο», «αδύναμο» εαυτό (όπως εμείς πιστεύουμε) που πλέον δε μπορεί να στεφθεί νικητής και δυνατός ή όπως ο κόσμος της «επιτυχίας» ονομάζει, ικανός.

Κι όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η μόνο έτσι. Γιατί αυτό που πολλές φορές ονομάζουμε ήττα είναι η πιο μεγάλη νίκη της ζωής μας. Αυτό που ονομάζουμε αποτυχία ίσως να φανεί ως η μόνη πραγματική μας επιτυχία. Εκείνο που ονοματίσαμε αμαρτία και λιώσαμε στις ενοχές αργότερα φανερώνεται ως η αιτία της αρετής μας, και εκείνο που έμοιαζε ως το τέλος ήταν μονάχα μια νέα αρχή.

Πρέπει να επιτρέψουμε στο εαυτό μας, να δει με άλλα μάτια, την ζωή μας, την ύπαρξη, τον κόσμο. Να δούμε ότι εκείνα που θεωρούμε ως «μειονεκτήματα» στην ζωή μας, ίσως να είναι οι πιο μεγάλες ευλογίες.
Ένα ατύχημα, μια αρρώστια, ένας χωρισμός, μια αποτυχία σε ένα στόχο, μια ήττα, πολλές φορές είναι η αρχή για κάτι σπουδαίο, γνήσιο, σημαντικό, και πολύ δυνατό. Εκατομμύρια άνθρωποι βρήκαν τον πραγματικό εαυτό τους, όταν αγκάλιασαν τα μειονεκτήματα της φύσης τους ή τις αδυναμίες του χαρακτήρα τους, τις «ατυχίες» της ζωής, όταν αποδέχθηκαν την πραγματικότητα τους και δεν την έκρυψαν κάτω από το χαλί. Όταν ρεαλιστικά είδαν και είπαν, «εντάξει δεν τα έχω όλα, έχω λίγα και ίσως πολύ λίγα, αλλά δεν θέλω να κλαίω γι αυτό μια ζωή. Θέλω να δω τι μπορώ να κάνω με αυτά που έχω, με αυτά που αντέχω, με αυτά που μπορώ….»

Και τότε τι έγινε; Το μπορώ μεγάλωσε, το θέλω θέριεψε, και οι αντοχές αυξήθηκαν. Μια πίστη αγκάλιασε όλη την ύπαρξη τους και ως αφύπνιση ο Θεός τους ψιθύρισε το αυτί, «Κοίτα, άρχισε να πιστεύεις όχι μόνο στα προτερήματα σου αλλά και στα «μειονεκτήματα» σου. Όταν θα μάθεις να διαχειρίζεται τις πληγές σου τότε θα θεραπευθούν. Όταν μάθεις να διαχειρίζεσαι τις αδυναμίες σου, θα γίνουν δύναμη. Εάν δεν μάθεις να διαχειρίζεται την κόλαση ποτέ δεν θα περάσεις στο παράδεισο……"