ΠΑΠΑΣ ΛΕΩΝ ΙΔ’

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 14 Σεπτεμβρίου 2025

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλή Κυριακή! 

Σήμερα η Εκκλησία τελεί την Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, η οποία μνημονεύει την εύρεση του ξύλου του Σταυρού από την Αγία Ελένη, στα Ιεροσόλυμα, τον 4ο αιώνα, και την επιστροφή του πολυτίμου Λειψάνου στην Αγία Πόλη από τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο. 

Τι σημαίνει όμως για εμάς σήμερα η τέλεση αυτής της Εορτής; Μας βοηθά να το κατανοήσουμε το Ευαγγέλιο που η Θεία Λειτουργία μάς προτείνει (βλ. Ιω 3,13-17). Η σκηνή εκτυλίσσεται τη νύχτα: Ο Νικόδημος, ένας από τους ηγέτες των Ιουδαίων, ένας άνθρωπος ευθύς και ανοιχτόμυαλος (βλ. Ιω 7,50-51), έρχεται να συναντήσει τον Ιησού. Έχει ανάγκη από φως, από καθοδήγηση: αναζητά τον Θεό και ζητά βοήθεια από τον Διδάσκαλο της Ναζαρέτ, επειδή αναγνωρίζει σε Αυτόν έναν προφήτη, έναν άνθρωπο που επιτελεί εξαιρετικά σημεία. 

Ο Κύριος τον δέχεται, τον ακούει, και στο τέλος τού αποκαλύπτει ότι ο Υιός του Ανθρώπου πρέπει να υψωθεί, «ώστε όποιος πιστεύει σε αυτόν να ζήσει αιώνια» (Ιω 3,15), και προσθέτει: «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή του Υιό, για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σε αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (βλ. στ. 16). Ο Νικόδημος, ο οποίος ίσως εκείνη τη στιγμή δεν κατανοεί πλήρως τη σημασία αυτών των λόγων, θα μπορέσει ασφαλώς να το κάνει όταν, μετά τη σταύρωση, θα βοηθήσει στην ταφή του σώματος του Σωτήρα (βλ. Ιω 19,39): θα καταλάβει ότι ο Θεός, για να λυτρώσει τους ανθρώπους, ενανθρώπησε και πέθανε στον σταυρό. 

Ο Ιησούς μιλάει γι’ αυτό στον Νικόδημο, επικαλούμενος ένα επεισόδιο της Παλαιάς Διαθήκης (βλ. Αρ 21,4-9), όταν στην έρημο οι Ισραηλίτες, δεχόμενοι επίθεση από δηλητηριώδη φίδια, σώζονταν κοιτάζοντας το χάλκινο φίδι που ο Μωυσής, υπακούοντας στην εντολή του Θεού, είχε φτιάξει και τοποθετήσει πάνω σε ένα κοντάρι. 

Ο Θεός μάς έσωσε δείχνοντάς τον εαυτό Του σ’ εμάς, προσφερόμενος ως σύντροφός μας, διδάσκαλός μας, ιατρός μας, φίλος μας, μάλιστα γινόμενος για εμάς ο Άρτος τεμαχιζόμενος στη Θεία Ευχαριστία. Και για να ολοκληρώσει αυτό το έργο, χρησιμοποίησε ένα από τα πιο σκληρά όργανα θανάτου που έχει εφεύρει ποτέ ο άνθρωπος: τον σταυρό. 

Γι’ αυτό σήμερα εορτάζουμε την “ύψωσή” του: για την απέραντη αγάπη με την οποία ο Θεός, αγκαλιάζοντας τον σταυρό για τη σωτηρία μας, τον μετέτρεψε από μέσο θανάτου σε όργανο ζωής, διδάσκοντάς μας ότι τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από Αυτόν (βλ. Ρωμ 8,35-39) και ότι η αγάπη Του είναι μεγαλύτερη από την ίδια την αμαρτία μας (βλ. Φραγκίσκος, Κατήχηση, 30 Μαρτίου 2016). 

Ας ζητήσουμε λοιπόν, δια των πρεσβειών της Παναγίας, της Μητέρας που ήταν παρούσα στον Γολγοθά δίπλα στον Υιό της, να ριζώσει και σ’ εμάς και να αναπτυχθεί η αγάπη Του που σώζει, και να μάθουμε κι εμείς να δινόμαστε ο ένας στον άλλον, όπως Αυτός έδωσε όλο τον εαυτό Του σε όλους.

————————

Μετάφραση: π.Λ