Τρεις λόγοι για να εορτάζεται η ημέρα της αφιερωμένης ζωής
Beata Zawrzel/REPORTER
Η Ημέρα της Αφιερωμένης Ζωής εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, ανήμερα της Υπαπαντής του Κυρίου.
Μα για ποιους λόγους ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β αποφάσισε από το 1997 να εορτάζεται αυτή την ημέρα;
Εντάσσοντας τον εορτασμό της Ημέρας της Αφιερωμένης Ζωής στη λειτουργική γιορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β’ ήθελε «να συγκεντρώσει τα αφιερωμένα άτομα και τον Χριστιανικό λαό ώστε να ψάλλουν με την Παναγία, τα θαύματα που ο Κύριος πραγματοποιεί στα παιδιά του». Εντόπισε τουλάχιστον ένα τριπλό στόχο, τρεις καλούς λόγους.
Να ευχαριστεί για τις «σπίθες αγάπης»
«Πρώτον, είναι όμορφο και απλό να ευχαριστήσω τον Κύριο για το μεγάλο δώρο της αφιερωμένης ζωής» υπογράμμισε ο Πολωνός Πάπας. Όπως ακριβώς ο Ιησούς, με την υπακοή και την αφιέρωσή του στον Πατέρα μας λέει πως ο Θεός είναι μαζί μας, έτσι και τα αφιερωμένα άτομα, από το πλήρες ανήκειν τους στον έναν Κύριο, τον τρόπο ζωής και εργασίας τους, την αφοσίωσή τους προς τους ανθρώπους, αποτελούν ένα εύγλωττο σημάδι και ένα ισχυρό σημείο της παρουσίας του Θεού στον κόσμο και στην κοινωνία του σήμερα. Είναι «η πρώτη υπηρεσία που η αφιερωμένη ζωή δίνει στην Εκκλησία και στον κόσμο», συμπληρώνει ο Βενέδικτος ΙΣΤ. Τα αφιερωμένα άτομα είναι για το λαό του Θεού σαν φρουροί που αντιλαμβάνονται και γνωστοποιούν την νέα ζωή η οποία υπάρχει ήδη στην ιστορία μας.
Να εκτιμήσει περισσότερο ο λαός του Θεού την αφιερωμένη ζωή
«Δεύτερον, ο σκοπός αυτής της ημέρας είναι να γίνει η αφιερωμένη ζωή πιο γνωστή και να εκτιμηθεί από ολόκληρο τον λαό του Θεού, από τους επίσκοπους έως τους ιερείς, από τους λαϊκούς έως τους αφιερωμένους», εξήγησε ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β’ το 1997 κατά την πρώτη Ημέρα Αφιερωμένης ζωή.
«Η εσχατολογική μαρτυρία αποτελεί την ουσία του καλέσματός σας, λέει ο Πάπας στους μοναχούς και μοναχές: Οι όρκοι πτωχείας, υπακοής, αγνότητας για τη Βασιλεία του Θεού αποτελούν ένα μήνυμα που στέλνετε στον κόσμο για την τελική μοίρα του ανθρώπου. Είναι ένα πολύτιμο μήνυμα: “Όποιος ακολουθεί και περιμένει την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Χριστού είναι σε θέση να μεταδώσει την ελπίδα στους αδελφούς και τις αδελφές του, οι οποίοι συχνά αποθαρρύνονται και απαισιοδοξούν για το μέλλον”. Και προσθέτει: “Η αφιερωμένη ζωή είναι μια ζωντανή μνήμη του Υιού που ανήκει εξ ολοκλήρου στον Πατέρα, ο οποίος έζησε και παρουσιάστηκε ως η μόνη αγάπη (παρθενία), ως ο μοναδικός πλούτος (η πτωχεία) ως μόνη εκπλήρωση όλων (υπακοή). Αυτή η μορφή ζωής που αγκαλιάστηκε από τον Χριστό και έγινε παρούσα από την αφιερωμένη ζωή έχει μεγάλη σημασία για τη ζωή της Εκκλησίας. Εκφράζει στην πραγματικότητα την κλήση ενός ατόμου προς τον Θεό που είναι τα πάντα, από μια ζωή που ακολουθεί τον Χριστό, στο φως και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Η γνώση και η αγάπη της αφιερωμένης ζωής προκύπτουν συνεπώς από την εμβάθυνση των ριζικών απαιτήσεων που είναι εγγενείς στο μήνυμα του Ευαγγελίου: ο στόχος της ζωής του Χριστιανού είναι να ανήκει στον Πατέρα, μιμούμενος το Χριστό, υπό τη δράση του Πνεύματος. Μελετώντας το δώρο της αφιερωμένης ζωής, η Εκκλησία εξετάζει τη βαθύτερη της κλήση η οποία ανήκει μόνο στον Κύριό της…».
Ο εορτασμός των θαυμαστών γεγονότων
Ο τρίτος λόγος αφορά τους ίδιους τους αφιερωμένους οι οποίοι «καλούνται να γιορτάσουν μαζί και επίσημα τα θαύματα που ο Κύριος έχει επιτελέσει σε αυτούς», εξήγησε ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β’ κατά την πρώτη Ημέρα της Αφιερωμένης Ζωής. Καλούνται να προβληματιστούν σχετικά με το δώρο που έλαβαν, να ανακαλύψουν, με μια ολοένα και πιο καθαρή ματιά πίστεως, τη λαμπρότητα του θεϊκού κάλλους που διαχέεται από το Πνεύμα στη μορφή της ζωής τους, για να γνωρίσουν την ασύγκριτη αποστολή τους στην Εκκλησία.
Πηγή: Marie-Christine Lafonγιατοsite aletheia.org
