3 ΙΟΥΛΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ο Θωμάς για να πιστέψει θέλησε και προσωπικά να βεβαιωθεί για το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου: «εάν δε δω, εάν δεν βάλω το δάχτυλό μου στην πλευρά του.., δεν θα πιστέψω!». Ο Ιησούς θέλοντας να καταστήσει και αυτόν τον Απόστολο, όπως όλους τους άλλους, αυτόπτη μάρτυρα της αναστάσεώς του, ικανοποιεί την απαίτηση του. Εμφανίζεται  και πάλι μετά από οκτώ ημέρες και είναι τότε που ο Θωμάς αναφωνεί ενώπιον όλων: «Ο Κύριός μου και ο Θεός.

Τώρα όλοι οι Απόστολοι είδαν τον αναστημένο Ιησού. Πείστηκαν  πως αυτός αληθινά είναι ο Απεσταλμένος του Θεού, ο ίδιος ο Υιός του Θεού. Αυτή την αλήθεια με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος με παρρησία κήρυξαν και στήριξαν με τη ζωή τους και επισφράγισαν με το μαρτυρικό θάνατό τους: «Εμείς δεν μπορούμε να σιωπήσουμε γι’ αυτό που είδαμε και ακούσαμε» (Πρ. 4,20). Οι Απόστολοι είναι για μας εγγύηση και σιγουριά γι’ αυτό και πιστεύουμε χωρίς να βλέπουμε.

Η πίστη μας είναι «αποστολική», βασισμένη  στη συγκεκριμένη μαρτυρία εκείνων που «έφαγαν και ήπιαν μαζί με τον Ιησού, μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς» (Πρ. 10,41). Το περιεχόμενο της πίστης μας είναι το κήρυγμα των Αποστόλων: «Με μεγάλη δύναμη οι απόστολοι έδιναν μαρτυρία της αναστάσεως του Κυρίου και όλη έχαιραν  μεγάλης εκτίμησης», ακούσαμε στο πρώτο σημερινό ανάγνωσμα.

Σήμερα ο  μακαρισμός του Κυρίου: «μακάριοι όσοι δεν βλέπουν και πιστεύουν»  είναι επίκαιρος περισσότερο παρά ποτέ, διότι σήμερα οι άνθρωποι όχι μόνο δεν βλέπουν τον Αναστημένο Χριστό, αλλά δυστυχώς δεν βλέπουν και την κοινότητα των σημερινών μαθητών του να αγαπιούνται και μαζί να κηρύττουν το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως. Να γιατί σήμερα υπάρχουν πολλοί Θωμάδες που θέλουν να δουν, αν όχι αναστημένο το Χριστό, τουλάχιστο την Εκκλησία του Xριστού να βιώνει όσα κηρύττει για να μην είναι απλώς  μία κοινότητα που υπενθυμίζει τα γεγονότα που έγιναν δυο χιλιάδες χρόνια πριν, αλλά να παραμένει πιστή στην αποστολή της, να πείθει  και να σώζει, παραμένοντας μυστήριο σωτηρίας για όλους τους ανθρώπους.

+Ν