29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ ΜΠΕΚΕΤ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑ
Το έτος οδεύει σταδιακά προς το τέλος με έναν άγιο, καγκελάριο, επίσκοπο της Εκκλησίας και μάρτυρα. Δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να ολοκληρωθεί το έτος με έναν μάρτυρα, όμως είναι καλό κάθε τόσο να θυμάται ο χριστιανικός λαός πως μερικά αδέλφια μας όχι μόνο έζησαν εν τη πίστη αλλά ότι πέθαναν για αυτή. Αιώνες τώρα χιλιάδες ανθρώπων σε κάθε γωνιά του πλανήτη έπεσαν υπέρ πίστεως. Αυτός ο μαρτυρολογικός κατάλογος, ο τραγικά μακρύς, συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα ονόματα αδελφών που έζησαν σε μια κοντινή ή μακρινή χρονική στιγμή αλλά ήταν ενωμένοι μαζί μας με την ίδια χριστιανική πίστη στο Σωτήρα Χριστό.
Ο Άγιος Θωμάς γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1118 από το Γιλβέρτο και τη Ματθίλδη. Και οι δύο γονείς ανήκαν στην αστική τάξη και καταγόταν από τη Νορμανδία. Έλαβε μια χριστιανική μόρφωση στο σχολείο του Αββαείου του Μέρτον. Έπειτα ξεκίνησε σπουδές στο κανονικό δίκαιο πρώτα στη Γαλλία και μετά στην Ιταλία. Το 1154 χειροτονήθηκε αρχιδιάκονος και έγινε συνεργάτης του αρχιεπισκόπου Καντερβουρίας Θεοβάλδου. Ένα χρόνο αργότερα ονομάστηκε καγκελάριος του Βασιλιά Ερρίκου Β. Ζώντας κοντά στο βασιλιά είχε μια πολυτελή ζωή. Ο Θωμάς συνέβαλε τα μέγιστα για την ενδυνάμωση της απόλυτης μοναρχίας στην Αγγλία και για το λόγο αυτό είχε πάντοτε φιλικότατες σχέσεις με το μονάρχη που τον θεωρούσε δεξί του χέρι.
Ο Θεοβάλδος πέθανε το 1161 και ο Ερρίκος Β έχοντας το προνόμιο από τον Πάπα να επιλέξει το διάδοχο του Αρχιεπισκόπου διάλεξε τον Θωμά ως Πριμάτο της Καντερβουρίας. Ο Θωμάς, όταν ο βασιλιάς του ανακοίνωσε την εκλογή του εξέφρασε τα παρακάτω προφητικά λόγια: «Εάν ο Θεός μου επέτρεπε να γίνω Αρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας, θα έχανα την εύνοια της μεγαλειότητάς σας και η αγάπη με την οποία με τιμάτε θα μετατρεπόταν σε μίσος, αφού αρκετές από τις ενέργειές σας που είναι επιβλαβείς για τα δικαιώματα της Εκκλησίας με κάνουν να φοβάμαι ότι κάποια μέρα ίσως μπορεί να μου ζητήσετε κάτι που δεν θα μπορώ να δεχτώ, κάτι που οι ζηλιάρηδες θα θεωρούσαν σημάδι μιας ατελείωτης σύγκρουσης μεταξύ μας». Όμως ο Ερρίκος δεν έδωσε σημασία στα λόγια του Θωμά ο οποίος αρνήθηκε την εκλογή μέχρι που μεσολάβησε ο Αποστολικός Νούντσιος καρδινάλιος Ερρίκος ντι Πίζα που έπεισε το Θωμά να αποδεχτεί την ονομασία.
Χειροτονήθηκε ιερέας και επίσκοπος το 1162.Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μεταφερθεί από το Λονδίνο στην Καντερβουρία διότι ήταν επίσκοπος, άνθρωπος υπηρεσίας και όχι εξουσίας. Ακολούθησε έναν πολύ λιτό τρόπο διατροφής και ένδυσης που θύμιζε περισσότερο μοναχό παρά επίσκοπο. Η προσευχή, η πνευματική μελέτη, η ελεημοσύνη, η επίσκεψη στους ασθενείς ήταν η καθημερινότητά του.
Η πρώτη σύγκρουση μεταξύ του επισκόπου και του μονάρχη ήρθε ύστερα από τη μη αποδοχή του Συντάγματος του Κλάρεντον. Τότε ο Θωμάς υποχρεώθηκε να διαφύγει στη Γαλλία, εκεί για έξι χρόνια έζησε εξόριστος. Κατά την επιστροφή του πρώτα από όλα αποκήρυξε τους επισκόπους που είχαν συνάψει συμφωνίες με το βασιλιά. Ο λαός τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό όμως η βασιλική αυλή δεν εξέφρασε τα ίδια συναισθήματα. Ο ίδιος ο Ερρίκος Β είπε: «Ποιος θα μου βγάλει από τη μέση αυτό τον ενοχλητικό ιερέα;».
Έτσι ξεκίνησαν τέσσερις οπλισμένοι ιππότες για την Καντερβουρία. Ο επίσκοπος ενημερώθηκε όμως παρέμεινε στη θέση του. Yποδέχτηκε τους δολοφόνους του στον Καθεδρικό Ναό, ενδεδυμένος με τα ιερατικά άμφια και διόλου δεν αντιστάθηκε στα βίαια μαχαιρώματα των στρατιωτών. Ήταν 23 Δεκεμβρίου 1170. Η τρομερή είδηση έκανε αμέσως το γύρω της Ευρώπης. Ο Ερρίκος Β βαθιά λυπημένος νήστεψε για πολλές ημέρες. «Ο Θωμάς δεν έζησε σαν άγιος όμως σίγουρα πέθανε σαν άγιος». Η φήμη του αγίου πολύ σύντομα ξεπέρασε τα όρια της πόλης. Ο Αλέξανδρος 3ος τον αγιοποίησε το 1173. Πολλά θαύματα αποδίδονται σε εκείνον ενώ ο τάφος του έγινε προορισμός αναρίθμητων προσκυνημάτων.
