2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ

Η πίστη στην ανάσταση των νεκρών ήταν  από μιας αρχής ουσιαστικό στοιχείο της χριστιανικής πίστεως. Διαβάζουμε στην πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους: « Πως μερικοί  ανάμεσα σας ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών; Αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται, τότε ούτε ο Χριστός αναστήθηκε. Και αν ο χριστός δεν αναστήθηκε , τότε το κήρυγμα μας είναι χωρίς νόημα , μάταιη είναι η πίστη σας …. Η αλήθεια όμως είναι πως ο Χριστός αναστήθηκε, κάνοντας την αρχή για την ανάσταση όλων των νεκρών».

            Ο Ιησούς συνδέει την πίστη στην ανάσταση με το δικό Του πρόσωπο. « Εγώ είμαι η Ανάσταση και η ζωή» (Ιωάν. 11,25). Ο ίδιος ο Ιησούς την τελευταία ημέρα θα αναστήσει όσους θα έχουν πιστέψει σ’ Αυτόν και θα έχουν τραφεί με το Πανάγιο Σώμα  και Αίμα Του. Ήδη  από τώρα δίνει τη ζωή σε ορισμένους νεκρούς, αναγγέλλοντας τη δική του Ανάσταση, η οποία όμως θα έχει άλλη μορφή.

            Το να είναι κανείς μάρτυρας του Ιησού σημαίνει «ότι είναι μάρτυρας της Αναστάσεως»  (Πραξ. 1, 22 ), «ότι έφαγε και ήπιε μαζί Του μετά την Ανάστασή Του από τους νεκρούς» Η χριστιανική ελπίδα   είναι σημαδεμένη από τις συναντήσεις με τον Αναστημένο Χριστό. Θα αναστηθούμε όπως Αυτός, μαζί μ’ Αυτόν και διαμέσου Αυτού.

            Αλλά συχνά διερωτάται κανείς  με ποιό τρόπο θα πραγματοποιηθεί αυτή η ανάστασή μας. Η απάντηση είναι πως ο Χριστός αναστήθηκε  με το ίδιο του το σώμα: « Κοιτάξτε τα χέρια  μου και τα πόδια να δείτε ότι εγώ είμαι». (Λουκ. 24,39). Αλλά δεν επανήλθε σε μια επίγεια ζωή. Έτσι  και στο όνομα του Ιησού « όλοι θα αναστηθούν με το δικό τους σώμα , που έχουν τώρα», σε σώμα πνευματικό» ( Α΄ Κορινθ. 15,44). 

            Αλλά θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει καλά πως ξαναζωντανεύουν οι νεκροί; Με ποιο σώμα έρχονται ξανά στη ζωή;  Για κοιτάξτε το σπόρο που ρίχνει ο γεωργός στο χωράφι την περίοδο αυτή. Με τη σπορά όμως δεν σπέρνεται το σώμα του φυτού που θα φυτρώσει αλλά ένας γυμνός σπόρος. Όταν το σώμα μπαίνει στη γη  είναι φθαρτό, όταν θα ξανάρθει όμως στη ζωή θα είναι άφθαρτο. Οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι. Πρέπει αλήθεια αυτό που είναι φθαρτό να μεταμορφωθεί σε άφθαρτο και το θνητό να μεταμορφωθεί σε αθάνατο ( Α΄Κορινθ. 15,35-

            Την ημέρα αυτή που είναι αφιερωμένη στη μνήμη  και στην προσευχή των πιστών για τους νεκρούς, εμείς μιλάμε για ζωή. Ναι διότι  ενώ είναι νεκροί στο σώμα παραμένουν ζωντανοί και εμείς τους σκεπτόμαστε μέσα στην ευτυχία την οποία υπόσχεται ο ίδιος ο Χριστός για όσους στην επίγεια ζωή τους θα προσπαθήσουν να κάνουν βίωμα τους μακαρισμούς του Ευαγγελίου. Τους σκεπτόμαστε  αναστημένους  όπως λέει ο Άγιος Παύλος: «εάν δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός αναστήθηκε. Αλλά αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε μάταιη είναι η πίστη μας (Κορινθίους 15,12)

            Ας μην ξεχνούμε λοιπόν τους νεκρούς μας. Κάποιος ιεροκήρυκας έλεγε ότι οι νεκροί είναι νεκροί όταν τους ξεχνούν οι ζωντανοί».  Αυτές τις ημέρες τα κοιμητήριά μας θα κατακλυσθούν από τους πιστούς. Όμως μετά τι γίνεται; Όταν ακούμε κάποια τραγωδία λυπούμαστε, το ίδιο συμβαίνει όταν παραστούμε στην εξόδια ακολουθία κάποιου συνανθρώπου μας. Θα περιμένουμε όμως μια άλλη τραγωδία για σκεφθούμε και πάλι το θάνατο;

            Κάποιος έλεγε: «τέσσερεις είναι οι αλήθειες  που δεν πρέπει να ξεχνούμε: ο θάνατος, η κρίση, η κόλαση και ο παράδεισος.  Ας μην το ξεχνούμε αυτό και τότε η ζωή μας θα γίνει διαφορετική.