Το όνομα Μάριος δεν είναι το αρσενικό του ονόματος Μαρία όπως συνηθίζεται να πιστεύεται. Προέρχεται από το αρχαίο ρωμαϊκό όνομα Marius το οποίο με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στο maru των Ετρούσκων που σημαίνει αρσενικό.
Ο Άγιος Μάριος τιμάται από την Εκκλησία στις 19 Ιανουαρίου, όμως κάποια παλαιά Μαρτυρολόγια τοποθετούν τη μνήμη του στις 20 του ιδίου μήνα, μαζί με τη σύζυγό του Μάρθα και τα δύο τέκνα τους. Αυτή η οικογένεια χριστιανών είχαν καταγωγή από την Περσία. Άφησαν την πατρίδα τους προκειμένου να μεταβούν στη Ρώμη και να προσκυνήσουν τα λείψανα των αγίων μαρτύρων, όπως ήταν συνήθεια των χριστιανών της εποχής. Φαίνεται ότι ο Μάριος με την οικογένειά του πήγαν στη Ρώμη μεταξύ των ετών 268 και 270, σε μια περίοδο κατάπαυσης των διωγμών. Η νεότερη έκδοση του Ρωμαϊκού Μαρτυρολόγιου τοποθετεί το θάνατό τους στις αρχές του 4ου αιώνα. Αυτό σημαίνει ότι φιλοξενήθηκαν ή εγκαταστάθηκαν στην πρωτεύουσα για αρκετά χρόνια.
Εκεί στη Ρώμη πλαισίωσαν κάποιον ιερέα Ιωάννη, βοηθώντας τον να ενταφιάσει αξιοπρεπώς 260 μάρτυρες, θύματα των διωγμών του Διοκλητιανού που είχαν θανατωθεί στη Σαλάρια Οδό και κείτονταν αποκεφαλισμένοι στο έδαφος. Δυστυχώς, λόγω του μεγάλου αριθμού των πτωμάτων, αυτή η ευσεβής πράξη δεν πέρασε απαρατήρητη. Ο Μάριος και οι οικείοι του αποκαλύφθηκαν, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο.
Αρχικά ο έπαρχος Φλαβιανός και έπειτα ο διοικητής Μαρκιανός ακολουθώντας τους κανόνες των αυτοκρατορικών διαταγμάτων τους προέτρεψαν να θυσιάσουν στους θεούς. Οι συλληφθέντες αρνήθηκαν με αποτέλεσμα να καταδικαστούν σε θάνατο δια αποκεφαλισμού. Τα σώματά τους περιμάζεψε και ενταφίασε στο σπίτι της μια ευλαβής χριστιανή η Φηλικήτη στην περιοχή Boccea στη Ρώμη. Στο σημείο του μαρτυρίου τους κτίστηκε Ναός που από το Μεσαίωνα έγινε προορισμός πολλών προσκυνητών.