19 Φεβρουαρίου Μνήμη αγίου Μανσουέτου

Ένα από τα πολλά ευαίσθητα χριστολογικά ζητήματα που απασχόλησαν την θεολογία των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας ήταν κι εκείνο του μονοθελητισμού.
Η διαφωνία ξέσπασε κατά τον έβδομο αιώνα και επεκτάθηκε κυρίως στην ανατολή. Δεν άφησε όμως αμέτοχη την αυτοκρατορική αυλή η οποία εξέδωσε διαταγή αυστηρών ποινών κατά εκείνων που θα συνέχιζαν τη διαμάχη.
Αρκετές σύνοδοι μελέτησαν και αντιμετώπισαν αυτό το συνεχώς επιδεινούμενο λάθος του μονοθελητισμού. Το ζήτημα αυτό επανάφερε, σε τελική ανάλυση, την αίρεση που επικρατούσε γύρω από τις δύο φύσεις του Ιησού Χριστού τον οποίο η Εκκλησία διακηρύττει αληθινό Θεό και αληθινό άνθρωπο.
Η ορθή αυτή διδασκαλία σχετικά με τις δύο θελήσεις του Χριστού αντιμετωπίστηκε στη Σύνοδο του Λατερανού τον Οκτώβριο του 649 και κόστισε το θάνατο του Πάπα Μαρτίνου Α, με απόφαση του ίδιου του αυτοκράτορα.
Η διαμάχη και η συζήτηση συνεχίστηκε για πολύ καιρό ακόμα.
Σε αυτή συμμετείχε και ο Άγιος Μανσουέτος τεσσαρακοστός επίσκοπος Μεδιολάνων, ο οποίος το 680 έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Ρώμης. Η εκεί παρουσία του έπαιξε σημαντικό ρόλο καθώς με τη θέση του αποκηρύττει τον μονοθελητισμό και διασαφηνίζει πως στο Χριστό συνυπάρχουν οι δύο θελήσεις και πως ότι η ανθρώπινη θέληση, παρότι υποκείμενη στη θεϊκή, παραμένει ενεργώς.
Ενάντια σε αυτή την αίρεση συνέγραψε βιβλίο, χαρακτηριστικό της διδασκαλίας την οποία πρέσβευε.

πγπ