Ήταν το πρωτότοκο παιδί του Βασιλείου και της Εμμέλειας και καταγόταν από τον Πόντο. Η οικογένειά της ήταν ευλογημένη μιας και αδέλφια της είναι ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Μοναχός Πέτρος.
Από νεαρή ηλικία εξοικειώθηκε με τις Άγιες Γραφές ενώ ήδη από τα εφηβικά της χρόνια ήταν προικισμένη από μια ιδιαίτερη ομορφιά, ώστε αρκετοί νέοι να διεκδικούν το χέρι της. Ο πατέρας της, όπως συνηθιζόταν την εποχή εκείνη, διάλεξε για την κόρη του τον καταλληλότερο. Ο μελλοντικός σύζυγος της Μακρίνης όμως πέθανε σε σύντομο χρονικό διάστημα και μετά το θάνατό του και έπειτα υποσχέθηκε πιστότητα στο νεκρό νέο, σαν μια σύζυγος που προσμένει την επιστροφή του συζύγου της από μακριά.
Έζησε στο πατρικό της σπίτι βοηθώντας τη μητέρα της στη διατροφή και φροντίδα των παιδιών, καθώς είχε μείνει χήρα μετά τη γέννηση του δέκατου παιδιού της.
Όταν όλα τα παιδιά πήραν το δρόμο τους και αποκαταστάθηκαν προέτρεψε τη μητέρα της να αποσυρθούν κοντά στον ποταμό Ίρη, όπου ίδρυσαν ένα γυναικείο Μοναστήρι.
Η Μακρίνη επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τον αδελφό της Βασίλειο. Ήταν εκείνη που τον προέτρεψε να εγκαταλείψει την κοσμική ζωή, πράγμα που έκανε το 356, και να ακολουθήσει το Μοναχισμό ανερχόμενος μάλιστα και στο Επισκοπικό αξίωμα στη Καισάρεια το 370.
Όταν το 373 η μητέρα της πέθανε εκείνη έγινε Ηγουμένη της Μονής.
Πέθανε το 380 και ενταφιάστηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων λίγο μακρύτερα από το Μοναστήρι.

πγπ