18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΣΗΦ DE COPERTINO
Ο Ιωσήφ Μαρία Desa, γιος του Felice Desa και της Franceschina, γεννήθηκε σε ένα στάβλο στις 17 Ιουνίου 1603 στο Copertino (Λέτσε).
Ο πατέρας του ήταν κατασκευαστής αμαξών και έμπιστο πρόσωπο των τοπικών αρχόντων, είχε παντρευτεί τη Franceschina κόρη πλούσιας, εργατικής και ευσεβούς οικογένειας, που ήταν προικισμένη με δουκάτα. Εν ολίγοις, οι οικονομικές συνθήκες του ζευγαριού ήταν ικανοποιητικές.
Κάποτε όμως ο Felice, για να κάνει τη χάρη σε έναν φίλο του, ενήργησε ως εγγυητής μιας συμφωνίας αξίας χιλίων δουκάτων. Ακολούθησε η χρεοκοπία του φίλου του και ο Felice καταγγέλθηκε, έχασε την υπόθεση και για να πληρώσει τη ζημιά πούλησε το σπίτι του, έχασε και τη δουλειά του, καταλήγοντας αυτός και η οικογένειά του στη φτώχεια. Λίγο πριν τη γέννηση του Ιωσήφ εγκαταστάθηκαν σε έναν στάβλο.
Λίγο καιρό αργότερα ο Felice πέθανε και η χήρα γυναίκα του έμεινε μόνη με τα έξι παιδιά της χωρίς τη βοήθεια κανενός. Από την άλλη πλευρά, η φτώχεια ήταν μεγάλη σε όλη την περιοχή του Σαλέντο και οι φτωχοί αγρότες βαρυνόταν με παράλογους φόρους.
Η φτωχή χήρα και τα παιδιά έζησαν πολύ δύσκολα χρόνια. Ο Ιωσήφ, ανίκανος να μάθει το επάγγελμα του ξυλουργού ή του τσαγκάρη βρήκε δουλειά σε ένα κατάστημα.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της εποχής ο Ιωσήφ, όντας το μοναδικό αρσενικό παιδί της οικογένειας, κατά την ενηλικίωσή του θα υποχρεώνονταν να εργαστεί δωρεάν μέχρι να ξεπληρώσει το χρέος του πατέρα του. Το μέλλον του ήταν απελπιστικό και ίσως ο μοναδικός τρόπος για να ξεφύγει από τη μοίρα του αυτή ήταν να γίνει ιερέας ή μοναχός. Ιερέας δεν ήταν δυνατόν αφού ήταν τελείως αγράμματος. Δυστυχώς όταν είχε ξεκινήσει το σχολείο αρρώστησε βαριά, ταλαιπωρούμενος πέντε χρόνια. Θεραπεύτηκε χάρη σε έναν περαστικό ερημίτη μοναχό. Όμως θα μπορούσε να γίνει μοναχός.
Στα 17 του κτύπησε την πόρτα διαφόρων Μονών, όμως λόγω της αγραμματοσύνης και της αφέλειάς του οι μοναχοί των έδιωχναν μετά από σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι το Μάρτιο του 1621 επιστρέφει στο σπίτι του.
Με τη μεσολάβηση ενός θείου του κατάφερε να εισέλθει στην Ιερά Μονή της Grottella. Οι μοναχοί, θέλοντας να τον βοηθήσουν να γλιτώσει τις δίκες και την καταναγκαστική εργασία που τον περίμεναν, τον υποδέχτηκαν εγκάρδια στη μονή τους. Έτσι, το 1625, σε ηλικία 22 ετών ενδύεται το μοναχικό σχήμα των Φραγκισκανών.
Αργότερα εξέφρασε την επιθυμία να γίνει ιερέας. Μια πραγματική πρόκληση για εκείνον αφού οι απαιτήσεις στην εκπαίδευση και οι εξετάσεις που έπρεπε να δώσει δεν ήταν διόλου εύκολη υπόθεση. Η Θεία Πρόνοια όμως λειτούργησε άψογα τόσο που πολύ θεώρησαν ότι πράγματι η χειροτονία του ήταν Θεία Επιθυμία.
Παρά την αφέλεια και την απλοϊκότητα του ήταν συμπαθέστατος και ικανότατος στις απαντήσεις που έδινε ακόμα και σε ανθρώπους …επιπέδου. Ένας πανεπιστημιακός είπε για τον Ιωσήφ: “τον άκουσα να εξηγεί τα μυστήρια της Θεολογίας με τρόπο που ακόμη και οι καλύτεροι καθηγητές του κόσμου θα αδυνατούσαν να απαντήσουν”.
Μετά από δύο χρόνια τρομερής πνευματικής ξηρότητας, δοκιμασία που όλοι οι μυστικιστές αντιμετωπίζουν, ακολούθησαν τα φαινόμενα των εκστάσεων. Στα ξαφνικά όταν προφέρονταν τα ονόματα του Ιησού ή της Μαρίας ανυψωνόταν από το έδαφος και πετούσε σαν πουλί. Πολύς κόσμος ήθελε να παρακολουθήσει αυτά τα υπερφυσικά φαινόμενα αναγκάζοντας τους ανωτέρους του Ιωσήφ να τον μετακινούν συνεχώς από τη μια μονή στην άλλη για να βρίσκει την ησυχία του.
Κατηγορήθηκε πως ήταν απατεώνας και η υπόθεση έφτασε στον Πάπα Ουρβανό τον 8ο. Ο ταπεινός μοναχός κλήθηκε στη Ρώμη και όταν παρουσιάστηκε στον Ποντίφικα έμεινε σε μακρά έκσταση. Τότε ο Πάπας τον αθώωσε απαλλάσσοντας τον από όλες τις κατηγορίες.
Πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 1663 στο Osimo της Ιταλίας σε ηλικία 60 ετών. Ο Πάπας Κλήμης 13ος προέβη στην αγιωνυμία του στις 16 Ιουλίου 1767.
πγπ
