ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020
«σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου» Μκ 2,1-12
Είναι ενδιαφέρον, αυτή η περικοπή η οποία επικεντρώνεται στην συγχώρεση της αμαρτίας ενός ανθρώπου παράλυτου, στον οποίο ο Ιησούς ξαναδίνει την ικανότητα να κινηθεί και να βαδίσει. Πράγματι, όπως η παράλυση ακινητοποιεί το σώμα, έτσι η αμαρτία είναι η παράλυση της ψυχής, της ζωή που χαρακτηρίζει την ταυτότητά μας ως άνθρωποι που βαδίζουμε προς την ευτυχία του Θεού. Έτσι λοιπόν η πρώτη παράλυση, σε αυτό το πέρασμα είναι εμβληματική της άλλης η οποία είναι πολύ πιο επιζήμια.
Αυτό που τραβάει την προσοχή μας είναι ένα γεγονός. Είναι τέσσερα τα άτομα τα οποία φέρουν τον παράλυτο στον Ιησού ξαπλωμένο πάνω στο κρεβάτι του. Τώρα, αυτοί οι τέσσερις, βλέποντας το τεράστιο πλήθος που συνωστίζονταν και δεν τους επέτρεπε να φέρουν τον παράλυτο στο σπίτι, δεν εγκαταλείπουν καθόλου την προσπάθεια τους. Οργανώνονται για να ξεσκεπάσουν την οροφή του σπιτιού, και με τη δύναμη των χεριών τους, κατεβάζουν τον παράλυτο μπροστά στον Ιησού.
Στον Ιησού δεν διαφεύγει αυτή η συνεργασία για το καλό, και διακρίνει την πίστη την οποία τους ώθησε. Μια πίστη – θα μπορούσαμε να πούμε – κοινοτική. Το κείμενο πράγματι αναφέρει: " όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Συνήθως, σε άλλες συναντήσεις του Ιησού, συναντούμε αυτό το Λόγο του: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». που υπογραμμίζει μια πράξη πίστης καθαρά προσωπική.
Εδώ συναντάμε μια πίστη που είναι κοινοτική. Είναι μια λεπτομέρεια πολύ σημαντική! Σε μια κοινωνία όπου έχουμε την τάση να ιδιωτικοποιούμε τα πάντα, ο κίνδυνος που υπάρχει είναι να ζούμε και να καταναλώνουμε την πίστη μας ως μια πράξη όχι μόνο προσωπική (η πίστη πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι προσωπική) αλλά ως μια ατομικιστική πράξη: σαν να έλεγα: Εδώ είμαι εγώ με την πίστη μου, και οι άλλοι ας κάνουν όπως νομίζουν.
Έχω ανάγκη στη ζωή μου την πίστη των άλλων για να φθάσω στη συνάντηση με τον Ιησού, αλλά και οι άλλοι έχουν ανάγκη από τη δική μου πίστη για να πορευθούμε μαζί βοηθώντας ο ένας τον άλλο να νικήσει την προσωπική του παράλυση και μαζί να φθάσουμε στον Κύριο της ζωής.
Π.Ν.Ρ.
