Χαρακτηρίζεται ως ο Πατριάρχης του Δυτικού Μοναχισμού. Γεννήθηκε γύρω στο 480 και είχε καταγωγή από τη Νόρτσια της Ιταλίας. Η οικογένειά του τον απέστειλε στη Ρώμη με σκοπό να μορφωθεί και να σπουδάσει. Εκείνος όμως αποδοκίμαζε τον τρόπο ζωής των νέων της εποχής του και δεν ήθελε να υποπέσει στα ίδια σφάλματα. Ήθελε να αρέσει μόνο στο Θεό “soli Deo placere desiderans”. Έτσι πριν ακόμα την ολοκλήρωση των σπουδών του εγκατέλειψε την αιώνια Πόλη και απομονώθηκε στους λόφους ανατολικά της Ρώμης, μέχρι που εγκαταστάθηκε στο Σουμπιάκο, όπου έπειτα από μια περίοδο απομόνωσης πέρασε στην κοινοβιακή ζωή, αρχικά στο Σουμπιάκο και κατόπιν στο Μόντεκασσίνο.
Ο Κανόνας του (la Regola), ο οποίος συνοψίζει την ανατολική Μοναστική παράδοση, ενώ ταυτόχρονα προσαρμόζεται εύστοχα και σοφά στον Λατινικό κόσμο, εγκαινιάζει για τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό μια νέα πορεία μετά την παρακμή του Ρωμαϊκού.
Στους χώρους των Μοναστηριών και πέριξ αυτών η ανάγνωση και η μελέτη του Λόγου του Κυρίου και η Λειτουργία εναλλάσσονται με τους ρυθμούς της εργασίας, μέσα σε ένα περιβάλλον αδελφικής αγάπης και αλληλένδετης υπηρεσίας.
Μετά από τον Άγιο Βενέδικτο πολυάριθμα κέντρα προσευχής, πολιτισμού, ανθρωπιστικά και άλλα κέντρα φιλοξενίας και φροντίδας για τους φτωχούς και τους προσκυνητές δημιουργήθηκαν σε όλη την επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Δύο αιώνες μετά το θάνατό του, περισσότερα από χίλια ήταν ήδη τα Μοναστήρια που ακολουθούσαν τον Κανονισμό του.
Ο Πάπας Παύλος ο 6ος τον ανακήρυξε προστάτη της Ευρώπης στις 24 Οκτωβρίου 1964.
πγπ
