1η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Οι Άγιοι είναι εκείνοι που πίστεψαν με όλη τους την καρδιά στο λόγο του Ιησού, παρόλο που ήταν πολύ δεσμευτικός και πολλές φορές φαινόταν παράλογος για το ανθρώπινο μυαλό.
Οι Άγιοι είναι εκείνοι που είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη στο Χριστό. Πήραν στα σοβαρά τους μακαρισμούς που ανάγγειλε ο Χριστός και τους έκαναν καθημερινή ζωή.
Σήμερα ο άνθρωπος αναζητά την ευτυχία του αλλά νομίζει ότι μπορεί να την βρει μακριά από το Θεό και τρόπους που ο ίδιος ο άνθρωπος έχει επινοήσει. Την πραγματική όμως ευτυχία μόνο ο Χριστός μπορεί να μας την εξασφαλίσει αν ακολουθήσουμε το λόγο του.
Εάν θέλουμε να φθάσουμε στην αληθινή ευτυχία, αυτή που ικανοποιεί απόλυτα την ψυχή μας, πρέπει να εγκαταλειφθούμε στο Χριστό που είναι ο μόνος που δίνει αξία και χαρά στη ζωή μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να γίνουμε μακάριοι, δηλαδή να φθάσουμε στην αγιοσύνη. Πρέπει με τη βοήθεια του θεού να μάθουμε να ζούμε με ηρεμία και σοβαρότητα και αυτό δεν είναι εύκολο, είναι όμως ο δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία.
Οι Άγιοι παρόλο που έζησαν ανάμεσα σε δυσκολίες που είναι κοινές με τις δικές μας δυσκολίες, ήξεραν να ξαναρχίζουν τον πνευματικό τους αγώνα κάθε μέρα εμπιστευόμενοι στο λόγο του Χριστού. «Αυτή είναι η ζωή να ξαναρχίζει κανείς κάθε μέρα απ’ την αρχή».
Δεν υπάρχει πια καιρός για χριστιανούς μόνο κατ' όνομα ή χριστιανούς της Κυριακής, αλλά για χριστιανούς όλης της εβδομάδας. Χριστιανοί της κάθε μέρας. Ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε στις πιο μεγάλες δυσκολίες.
Οι Άγιοι δεν έγιναν άγιοι επειδή δεν έκαναν λάθη, αλλά επειδή τα λάθη τους δεν ξεπέρασαν ποτέ τη θέλησή τους να κάνουν το καλό.
Ας συμπεριφερόμαστε λοιπόν κι εμείς με τον ίδιο τρόπο και θα είμαστε άγιοι. Άγιοι χωρίς φωτοστέφανο αλλά άγιοι. Είναι πολύ όμορφο να σκεπτόμαστε ότι ο Παράδεισος του Θεού είναι μία δόξα άγνωστων αγίων, καλών ανθρώπων που έζησαν την επίγεια ζωή τους με πίστη και συνέπεια. Ας σκεφθούμε τους αγίους της οικογένειάς μας. Τους παππούδες μας τις γιαγιάδες μας , την μητέρα, τον πατέρα μας που έζησαν με πιστότητα στη σκιά της απλότητας, εκπληρώνοντας το χριστιανικό τους καθήκον.
Η αγιοσύνη, λοιπόν δεν είναι κάτι το μακρινό και για μας απλησίαστο αγαθό. Αρκεί και εμείς παρόλο που πορευόμαστε ανάμεσα σε τόσες δυσκολίες και πειρασμούς να έχουμε τα μάτια μας εστραμμένα προς την αιώνια Πατρίδα όπου ευρίσκεται η ευτυχία μας. Αρκεί κι εμείς με την προστασία των Αγίων να δεσμευτούμε να τηρήσουμε τους μακαρισμούς που πάλι ο Κύριος σήμερα μας υπενθύμισε.
