Ο μοναχός Λεόνε, κηπουρός, είναι μια τυπική μορφή  ενός παχουλού μοναχού, που σου θυμίζει το φιλμ «Marcellino paneevino». Πριν από μερικές μέρες,  τον επισκέφτηκα για μία πνευματική περισυλλογή. Με δέχτηκε  και αμέσως με οδήγησε, να δω τον κήπο του Μοναστηριού όπου,  με την φαντασία εκείνου  που αγαπά τις αγροτικές εργασίες, καλλιεργεί κάθε αγαθό του Θεού.

Στην είσοδο  του κήπου έχει  ένα κλουβί με ένα παπαγάλο, στον οποίο έχει μάθει  ένα χαιρετισμό.  Δυο φορές περάσαμε την είσοδο  και τις δύο φορές  άκουσα τη φράση: «καλημέρα».

Όταν όμως ακούει μια συζήτηση να γίνεται σε έντονο τόνο, ή όταν κάποιος θέλει να ενοχοποιήσει κάποιον  που περνά από εκεί, ο παπαγάλος λέει «φταις εσύ».

 “Φταις εσύ”  είναι δύο λέξεις  που στο κεφάλι του παπαγάλου  δεν έχουν σημασία, τη στιγμή που τις ακούς,  σε εμποδίζουν , σε αποτρέπουν,  διότι θα ήθελες να φταίει  κάποιος άλλος.

Τώρα που το ξανασκέπτομαι και το επαναλαμβάνω ,  τις θεωρώ σωστές και ευεργετικές. Πόσες κρίσεις, κατακρίσεις,  τύψεις  απέφυγα σκεπτόμενος αυτά τα λόγια του παπαγάλου του αδελφού Λεόνε.

Τώρα όταν απομακρύνω από τη σκέψη μου τις κρίσεις, λέω «καλημέρα, αλλά όταν διατηρώ  κάποια κρίση  και κουράζομαι  με τη συμπεριφορά των άλλων, έμαθα να λέω  και εγώ στον εαυτό μου «φταις εσύ».

Είναι ένας καλός τρόπος για να διπλασιάζω την καλοσύνη μου προς τους άλλους!