Το χριστιανικό αχλάδι.

Ένας Αβάς που λεγόταν Πέτρος, ήταν αυστηρός στην τήρηση των μοναχικών  κανονισμών και φημισμένος  παιδαγωγός  νέων μοναχών. Στις   10.30, κάθε πρωί, έδινε στους δόκιμους τη δυνατότητα ενός κολατσιού με βάση τα φρούτα  ή τη μαρμελάδα.

Ένα πρωί, επειδή εκείνος ήτα απών, οι νέοι μοναχοί πεινασμένοι  δεν είδαν ούτε φρούτα ούτε μαρμελάδα. Η πείνα όμως κι εκείνο το πρωινό δεν έλειψε.

Ο Αλβέρτος, ο επί κεφαλής της ομάδας  και ευτυχώς έξυπνος  και πονηρός, προειδοποιημένος από το στομάχι του  και τους άλλους που φώναζαν μελωδικά πως πεινούν, κάλεσε  τους άλλους επτά   να συγκεντρωθούν κάτω από την αχλαδιά του κήπου.

Εκεί τους διηγήθηκε ότι, ένας άγιος κτυπούσε με λεπτότητα μερικά φυτά λέγοντας: “Σωπάστε , σωπάστε ….. ακόμη και αν πονάτε, διότι με γεμίζετε με τα λουλούδια σας και την ομορφιά της μυρωδιάς σας”. Όσο πιο πολύ κτυπούσε τα κλαδιά, τόσο περισσότερα λουλούδια  έπεφταν γη και εκείνος τα μάζευε για να στολίσει την  Άγια Τράπεζα.

Ο  Άκης που κατάλαβε το μάθημα, πήρε ένα μεγάλο κοντάρι  στο χέρι γύρισε προς το μέρος των κλαδιών  της αχλαδιάς, που ήταν  γεμάτα από ώριμα φρούτα. Γνώριζε  καλά ότι ο δάσκαλος  επέτρεπε  να φάνε τα φρούτα μόνο αν τα συνέλεγαν από τη γη.

Άρχισε να κουνά τα κλαδιά επαναλαμβάνοντας  τα λόγια του αγίου: « Σωπάστε, σωπάστε διότι …..”. Δεν είχε ακόμη τελειώσει τη φράση του  όταν και οι επτά δόκιμοι ήδη είχαν συλλέξει από τη γη  τα απαραίτητα αχλάδια για το κολατσιό.

Ο παιδαγωγός, που έφθασε εκείνη την ώρα, βλέποντας τη σκηνή αποκρίθηκε: “Όμορφο μάθημα, αγαπητέ Άκη. Διότι αυτός σου αποκαλύπτει  τον χριστιανικό τρόπο  να αγαπάς τον πλησίον:  αυτός σε κτυπά;  Εσύ απαντάς με τη συγνώμη  που είναι το καλύτερο φρούτο.