2η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
Η ζωή του Χριστού ήταν ένα ταξίδι από τη Γαλιλαία στην Ιερουσαλήμ, όπου τον περίμενε ο σταυρικός θάνατος. Και η δική μας η ζωή μοιάζει με τη ζωή του Ιησού: κι εμείς ταξιδεύουμε προς την ουράνια Ιερουσαλήμ. Συχνά με το θάνατο, δεν αισθανόμαστε άνετα. Κάποιες φορές μας καταβάλει η απαισιοδοξία ή πιστεύουμε ότι με το να μην σκεπτόμαστε το θάνατο, θα τον αποφύγουμε. Όμως αυτό δεν ισχύει, διότι ο θάνατος είναι το κοινό τέλος όλων των επίγειων πλασμάτων.
Ο Ιησούς μας προσκαλεί να μη φοβόμαστε το θάνατο, διότι δεν είναι ένας τέλος αλλά μια αρχή στη μεταμόρφωση. Η Εκκλησία μας διδάσκει ότι «η ζωή του ανθρώπου με το θάνατο δεν αφαιρείται αλλά μεταβάλλεται». Μια εικόνα αυτής της μεταβολής μας παρουσιάζει σήμερα η ευαγγελική περικοπή.
«Ο Ιησούς πήρε μαζί του: τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον αδελφό του και τους οδήγησε σε ένα ψηλό βουνό». Ας σημειωθεί ότι ο Ιησούς επιλέγει τρεις αποστόλους, εκείνους που θα είναι μαζί του και κατά την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου και στην ώρα της προσευχής του στον κήπο των ελαιών την παραμονή των Παθών του (πρβλ. Ματθ. 26:36-46).
Ο Ιησούς επιλέγει αυτούς τους τρεις αποστόλους για να γίνουν μάρτυρές του σ’ αυτό που θα συμβεί και στο όρος Θαβώρ. Η εβραϊκή νομοθεσία έλεγε ότι για κάθε μαρτυρία χρειάζονται τρεις αυτόπτες μάρτυρες!
Στο βουνό Θαβώρ, ο Ιησούς «μεταμορφώθηκε…το πρόσωπό του έλαμψε σαν τον ήλιο και τα ρούχα του έγιναν λευκά σαν το φως». Οι ευαγγελιστές προσπαθούν να περιγράψουν αυτό το γεγονός όσο καλύτερα μπορούν: ο ευαγγελιστής Ματθαίος μιλά, για «ρούχα λευκά σαν το φως», ο ευαγγελιστής Μάρκος, γράφει ότι «τα ρούχα του έγιναν αστραφτερά, κατάλευκα σαν το χιόνι τόσο που κανένας βαφέας πάνω ση γη δεν θα μπορούσε να τα κάνει τόσο λευκά» (βλ. Μκ 9, 3) και ο ευαγγελιστής Λουκάς γράφει ότι «τα ρούχα του έγιναν άσπρα και αστραφτερά» (πρβλ. Λκ 9, 29).
Εκεί στο όρος Θαβώρ «εμφανίστηκαν επίσης ο Μωυσής και ο Ηλίας που μιλούσαν μαζί του». Ο Μωυσής συμβολίζει το Νόμο και ο Ηλίας τους Προφήτες. Στον Ιησού συνοψίζεται και εκπληρώνεται όλος ο Νόμος και όλες οι προφητείες.
Στο όρος Σινά, ο Μωυσής είχε ζητήσει από τον Θεό να αξιωθεί να δει το πρόσωπό Του, αλλά μπόρεσε να δει μόνο «την πλάτη Του» (πρβλ. Εξ 33:19-23). Ο Ηλίας είχε ανέβει στο ίδιο βουνό για να δει τον Κύριο, αλλά αισθάνθηκε την παρουσία Του μόνο με ένα ελαφρύ φύσημα του αέρα» (πρβλ. Α’ Βασιλέων 19,12). Ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής γράφει: «Κανείς δεν είδε ποτέ τον Θεό·ο μονογενής Υιός, που είναι Θεός και είναι στους κόλπους του Πατέρα, αυτός μας τον αποκάλυψε» (πρβλ. Ιω. 1:18).
Εκεί στο Θαβώρ οι τρεις Απόστολοι είδαν εικόνα του Παραδείσου και μαγεύτηκαν. Γι’ αυτό ο Πέτρος είπε στον Ιησού: «Κύριε, είναι καλό για εμάς να είμαστε εδώ! Αν θέλεις, θα φτιάξω τρεις σκηνές: μία για σένα, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία».
Κατά τη διάρκεια αυτού του εκπληκτικού γεγονότος, ενώ ο Πέτρος μιλούσε ακόμη, «ένα φωτεινό σύννεφο και μια σκιά τους σκέπασε και ακούστηκε μια φωνή μέσα από το σύννεφο που έλεγε: «Αυτός είναι ο Υιός μου, ο αγαπητός. Αυτόν να ακούτε».
Το φωτεινό σύννεφο στην Παλαιά Διαθήκη δηλώνει την Παρουσία του Θεού και η φωνή που ακούγεται επιβεβαιώνει, ότι όταν ακούμε τον Υιό ακούμε τον ίδιο το Πατέρα, που είναι ο ενσαρκωμένος Λόγος Του!
Ο Νόμος και οι Προφήτες που μιλούσαν στο όνομα του Θεού, τώρα δίνουν τη θέση τους στον Ιησού, τον Μονογενή Υιό του Θεού που έρχεται να κατοικήσει ανάμεσά μας.
Μετά το θαυμαστό αυτό όραμα, ο Ιησούς και οι τρεις απόστολοι επιστρέφουν στην καθημερινή ζωή τους, που είναι η ζωή που ζούμε κι εμείς: Μια ζωή στην οποία υπάρχει ο αλτρουισμός και ο εγωισμός, η συγχώρεση και εκδίκηση, η αλήθεια και το ψέμα, η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία, η ταπείνωση και ο εγωισμός.
Και διερωτόμαστε: πρέπει να φοβόμαστε αυτή τη ζωή; Όχι! Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ιησούς νίκησε αυτόν τον κόσμο. Νίκησε την κακία αυτού του κόσμου και συγχωρεί την κακία των ανθρώπων.
Ας ακούσουμε, λοιπόν, τα καλά νέα του Ιησού που μας φέρνει με το Ευαγγέλιο και ας του ζητήσουμε να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της ζωής μας, για να μας οδηγήσει σ’ αυτό που συμβόλιζε το όρος Θαβώρ, δηλαδή την ουράνια ζωή αφού ο ίδιος ο Ιησούς είναι «η μόνη οδός, η αλήθεια και η ζωή» (πρβλ. Ιω. 14,6). Αμήν.
(του Σεβασμιοτάτου Νικολάου)
