ΠΡΟΓΕΥΣΗ ΟΥΡΑΝΟΥ

Οι φίλοι του σχολείου, που βρίσκεται στη γειτονιά μου, συνόδεψαν τα παιδιά στην Genova, για να τους δώσουν  τη δυνατότητα να θαυμάσουν τα ενυδρεία  τα οποία προκαλούν την  προσοχή όλων των επισκεπτών που φθάνουν εκεί από όλα τα μέρη της Ιταλίας.

Κάποια στιγμή θέλησα να πληροφορηθώ τις εντυπώσεις των παιδιών. Ήταν όλα ενθουσιασμένα, όχι μόνο για ό,τι είχαν δει,   αλλά προπάντων για αυτό που αισθάνθηκαν περνώντας από το ένα ενυδρείο στο άλλο: μας δινόταν, έλεγαν,  η εντύπωση ότι είχαμε εισχωρήσει και εμείς στη θάλασσα  και  συμμετείχαμε στη ζωή των ψαριών

Μεταξύ των πολλών ορισμών που έδιναν τα παιδιά για το ιχθυοτροφείο με εντυπωσίασε περισσότερο  η φράση: «μια γεύση θάλασσας».

Αυτός είναι και ο σκοπός του ενυδρείου  να  προσφέρει σε μικρές διαστάσεις  την ομορφιά της θάλασσας  και ταυτόχρονα να σε κάνει να φανταστείς και να  ταξιδέψεις στην απεραντοσύνη της.  Το ίδιο το ψάρι με την ηρεμία που κινείται  είναι σαν να σου λέει: «Αυτά τα λίγα κυβικά εκατοστά στα οποία  κινούμαι είναι η ίδια η ζωή μου και ζώντας στα δικά μου νερά, είναι σαν να βρίσκομαι στον απέραντο ωκεανό.

Σε μένα αυτή η μικρογραφία της θάλασσας  μου υπενθύμισε  την μεγάλη πραγματικότητα του ανθρώπου, τη θεϊκή απεραντοσύνη με την οποία ο Θεός την  συνέδεσε. Μου φαίνεται τόσο ωραίο να σκέπτεται κανείς πως ο Θεός ο ίδιος  κοιτάζει τον χριστιανό  και χαίρεται.

Ο Θεός μένει εντυπωσιασμένος μπροστά στον άνθρωπο. Μένει  «άναυδος» σαν τον καλλιτέχνη  στον οποίο θαυμάζει το πιο εντυπωσιακό έργο του, που σε μικρογραφία του μοιάζει απόλυτα. Μένει εκστασιασμένος μπροστά στη «μικρογραφία  του ουρανού». Η μικρογραφία αυτή, στα μάτια του ανθρώπου, είναι λογικά μικρή, ενέχει όμως και  τις απέραντες διαστάσεις στα μάτια του Θεού.

Ο Θεός όχι μόνο  εκεί καθρεπτίζεται αλλά και κατοικεί  με τέτοιο τρόπο, ώστε να το μεταμορφώνει στον απέραντο ουρανό του.