Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
ΕΙΚΟΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
ΚΥΚΛΟΣ Α

Σίγουρα θα ενθυμείστε την ευαγγελική περικοπή της περασμένης Κυριακής, που αναφερόταν στην απάντηση που έδωσε ο Πέτρος στο όνομα όλων των Αποστόλων στην ερώτηση του Ιησού:     « Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι». Σίγουρα θα ενθυμείστε και την απάντησή του: « Εσύ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζωντανού».  Μια ομολογία πίστεως, συνοπτική, περιεκτική  και ολοκληρωμένη. Ήταν μία απάντηση που όμως η περιορισμένη γνώση του Πέτρου δεν τον βοήθησε να καταλάβει αυτή την όμορφη ομολογία πίστεως που έκανε. 

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή επιβεβαιώνει ότι η απάντηση του Πέτρου ήταν μια θεϊκή αποκάλυψη εκείνης της στιγμής και όχι μία προσωπική εμπειρία. Εξ άλλου ο Ιησούς του το είχε πει καθαρά: «Μακάριος είσαι Σίμων, υιέ του Ιωνά, διότι αυτό δεν σου το αποκάλυψε άνθρωπος αλλά ο ουράνιος πατέρας μου». (Ματθ. 16, 21-27)

Η προσωπική άποψη του Πέτρου για τον Χριστό, που είχαν αναγγείλει οι Προφήτες, ταυτιζόταν  με την  αντίληψη περί Μεσσία της εποχής του, η οποία αγνοώντας  μερικά σημεία των Προφητειών προτιμούσαν να ερμηνεύουν κάποια άλλα σημεία που παρουσίαζαν τον Μεσσία ως ένα  πολιτικό αρχηγό   που θα ελευθέρωνε  το έθνους των Εβραίων  από την εξωτερική καταπίεση  και ειδικά των Ρωμαίων κατακτητών και θα ξανάδινε ζωή στο παλαιό ένδοξο βασίλειο του Δαβίδ.

Έτσι όταν «ο ο Ιησούς άρχισε να εξηγεί στους μαθητές του, ότι έπρεπε ο ίδιος να πάει στα Ιεροσόλυμα  και να υποφέρει πολύ» μέχρι θανάτου  και να καταδικαστεί εκ μέρους των ίδιων των αρχόντων του έθνους, ο Πέτρος  αρνείται μια τέτοια προοπτική και μαλώνει τον Ιησού λέγοντάς του: «Έλεος Κύριε, ποτέ να μη σου συμβεί κάτι  τέτοιο». 

Σ’ αυτά τα λόγια η αντίδραση του Ιησού ήταν  μια από τις πιο αυστηρές  που γνωρίζουμε: Τον απομάκρυνε από κοντά του και τον αποκάλεσα σατανά και αιτία σκανδάλου. Και ο Ιησούς δικαιολόγησε αυτή τη συμπεριφορά του, με μία φράση  και έγινε βασική εντολή για κάθε πιστό. Είπε τότε στον Πέτρο και σήμερα σε κάθε πιστό που σκέπτεται σαν τον Πέτρο εκείνης της στιγμής: «δεν σκέπτεσαι όπως θέλει ο Θεός, αλλά όπως θέλουν οι άνθρωποι».

Να λοιπόν ποιος είναι ο πιστός χριστιανός, αυτός που σκέπτεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δηλαδή εμπιστεύεται το Θεό, εγκαταλείπεται σ’ αυτόν, πιστεύει στο Θεό και εναρμονίζει τη ζωή του στο θέλημα του Θεού. Ακόμη και όταν η θέληση του εναντιώνονται στο θέλημα του Θεού, γνωρίζει καλά  ποια είναι η επιλογή που  πρέπει να κάνει.

Ο πιστός αναζητεί συνεχώς τη σκέψη του Θεού για να προσαρμόσει τη ζωή του σύμφωνα με αυτό που ο Θεός θέλει.

Είναι αυτό που μας υπενθύμισε ο Απόστολος Παύλος με την επιστολή του προς τους Ρωμαίους όταν είπε σε εκείνους και σε μας: « Μην προσαρμόζεστε στη νοοτροπία αυτού του κόσμου αλλά να μεταμορφώνεστε συνεχώς  προς το καλό, αποκτώντας το νέο φρόνημα του πιστού. Έτσι θα μπορείτε να διακρίνετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το καλό και το αρεστό στο Θεό, δηλαδή το τέλειο».

Όμως σίγουρα δημιουργείται το ερώτημα: «και πως μπορούμε να γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού»;

Η απάντηση είναι εύκολη: ακολουθώντας τη συνείδησή μας  που φωτίζεται από το λόγο που ο Θεός πατρικά  μας απευθύνει. Και πάνω από όλα  κοιτάζοντας τον ενσαρκωμένο Λόγο, τον ίδιο τον Υιό του, ακούγοντας όσα είπε και βλέποντας τα έργα του.

Σίγουρα πολλοί από σας θα γνωρίζετε εκείνο το θαυμάσιο βιβλίο που έχει εκδοθεί πολλά χρόνια πριν,  αλλά είναι πάντα επίκαιρο. Ο ίδιος ο τίτλος του αναγγέλλει το περιεχόμενό του: ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Είναι ένα βιβλίο που είναι τόσο αγαπητό και τόσο πολυδιαβασμένο.

Όποιος θέλει να είναι χριστιανός έχει ένα μοντέλο να μιμηθεί και να ακολουθήσει και αυτός είναι ο Χριστός, ο οποίος γι’ αυτό έγινε και άνθρωπος. Κατέβηκε στο δικό μας επίπεδο για να μπορούμε να ενεργούμε όπως ο ίδιος. Να μιμηθούμε τη ζωή του. 

Σίγουρα δεν είναι πάντα βολικό, να σκεπτόμαστε  και να ενεργούμε  όπως ο Ιησούς. Ο Κύριος αυτό το γνωρίζει πολύ καλά, γι’ αυτό και μας βεβαιώνει πως: «όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του»,  δηλαδή να σκέπτεται μόνο τον εαυτόν του και ότι τον συμφέρει γι’ αυτή την προσωρινή επίγεια ζωή του, αυτός θα την χάσει.  Αλλά όποιος χάσει τη ζωή του  εξ αιτίας μου, αυτός θα την βρει».

Το να σκεπτόμαστε λοιπόν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να μιμούμαστε το Χριστό, μπορεί να σημαίνει θυσίες, απαρνήσεις, υπακοή, αλλά όλα αυτά είναι  ταυτόχρονα και εγγυήσεις  της ζωής που μόνο εκείνος μπορεί να μας εξασφαλίσει, με τον λόγο του που λίγο πριν ακούσαμε και με το σώμα και το αίμα του που σε λίγο θα μας καλέσει να λάβουμε. Αμήν.