Ο καιρός των δαμάσκηνων. Είχα υποσχεθεί στους φίλους μου, ότι θα τους ενημέρωνα μόλις αρχίσουν τα δαμάσκηνα. Αγαπητοί φίλοι  είναι τώρα ο καιρός των δαμάσκηνων. Είναι ο καιρός  να δωρίσω αυτά που ο κήπος  των μοναχών παράγει  και μάλιστα σε αφθονία. Υπάρχουν άφθονα δαμάσκηνα και στα τέσσερα δέντρα.

Τον περασμένο χρόνο εσύ με τους φίλους σου πέρασες από εκεί και μπαίνοντας  στον κήπο  με μια πλαστική σακούλα  προμηθεύτηκες  και ένα καλάθι με φρούτα  που σε μια φωτογραφία  φαίνονται ότι είναι δαμάσκηνα.

Δεν θυμόμουν  πια την ημερομηνία της επίσκεψής σου. Αλλά συγκρίνοντας το χρώμα  των δαμάσκηνων  της  φωτογραφίας  και αυτά που τώρα βλέπω πάνω στο δέντρο, υπολόγισα  τον καιρό: δηλαδή ακριβώς πριν από ένα χρόνο.

Εάν έχεις κάποια ευκαιρία, μια πρόσκληση από μας, μη δειλιάσεις.  Είναι εποχή των δαμάσκηνων. Ποια είναι η συμφωνία για τη συλλογή;

Εάν έλθεις και συλλέξεις για να φας, κανένας δεν θα σου πει τίποτε. Φρόντισε να συλλέξεις όσα μπορείς να φας. Στην περίπτωση όμως που ζητήσεις από κάποιον την  άδεια, τότε σίγουρα θα σου πει:  ευχαριστώ πριν απ’ όλα,  διότι ελαφρύνεις  το βάρος στα κλαδιά, αλλά επίσης διότι εμποδίζεις  να σαπίζουν όταν δεν δωρίζονται.

Αυτό όμως που βάζει εμένα και σένα σ’  αυτή τη θαυμάσια διαθεσιμότητα είναι η συνείδηση ότι σε κάθε αίτημα  του πλησίον  εσύ θα έχεις πάντα να δωρίσεις. Αγαπώντας τον αδελφό σου χαίρεσαι  το «θα σας δοθεί»  και θα λαβαίνεις πάντοτε από το Δωρητή.

Δεν είσαι εσύ ο δωρητής, αλλά είναι  εκείνος που βρίσκεται σε ανάγκη. Είναι εκείνος που σου επιτρέπει  να δωρίσεις την υπεραφθονία των δώρων του Θεού.