Θυμάμαι ένα επεισόδιο που μου είχε διηγηθεί η Μαρία που μένει κοντά στο σπίτι μου. Είναι μια εμπειρία που με βοήθησε να ανακαλύψω τη σωστή διάσταση της αγάπης της μητέρας μου.
Εκείνη μ’ έμαθε πόσο είναι μεγάλη η αποτελεσματικότητα της αγάπης για την παιδαγώγηση των παιδιών, σε αντίθεση με την επι-θετικότητα, τα αυστηρά λόγια και τις τιμωρίες για λάθη που γίνονται μέσα στην οικογένεια.
Συχνά στο σπίτι ο σύζυγός μου – μου λέει εμπιστευτικά η Μα-ρία- τιμωρεί, και μαλώνει πολύ αυστηρά τα παιδιά για κάποιο λάθος τους. Εγώ αντιθέτως είμαι της γνώμης ότι, δεν πρέπει να παρεμβαί-νουμε με τον τρόπο αυτό, αλλά μόνο με λόγια γεμάτα από αγάπη. Ο πιο σκανταλιάρης γιος μου, συχνά γίνεται η αιτία για εμφύλιο μέ-σα στο σπίτι. Μένει εντυπωσιασμένος όμως από τη δική μου σιωπή και συχνά με ρωτά, γιατί δεν θυμώνω!
Τότε του διηγούμαι ότι, αν δεν παρεμβαίνω με αυστηρό τρό-πο είναι για να τον πείσω για την πόση μεγάλη αγάπη και ευσπλα-χνία διαθέτει μια μητέρα. Τότε και εκείνος καταλαβαίνει, πως αν αυ-τό για μένα είναι εύκολο, είναι διότι καταπίνω τις παρεμβάσεις του αυστηρού πατέρα.
Αυτή η σπιτική εμπειρία, μου έδωσε να καταλάβω και ,εγώ κάπως, το μέτρο και τον τρόπο, με τον οποίο ο Θεός μας αγαπά: η δικαιοσύνη της αγάπης του Θεού για μας, που είμαστε καταδικα-σμένοι στην τιμωρία, προσφέρει σε μας την άπειρη καλοσύνη και τρυφερότητα του.
Ο Ιησούς είναι η εικόνα της ευσπλαχνίας, διότι απορρόφησε στο σώμα του και στο Πνεύμα του την αιώνια καταδίκη που δικαι-ούμαστε εξ αιτίας των αμαρτιών μας.
Για μας, Εκείνος είναι ο αμνός του Θεού που σηκώνει πάνω του και συγχωρεί τις αμαρτίες του κόσμου!