ΜΠΟΡΕΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ;

 Το να είσαι χριστιανός δεν είναι εύκολο. Οι απαιτήσεις του Κυρίου δεν είναι πάντα εύκολο να ακολουθηθούν. Ο Κύριος περιμένει πολλά από τους μαθητές του. Το μονοπάτι του Χριστιανού είναι γεμάτο από μυστήρια πίστης και πρακτικές οι οποίες δεν είναι εύκολες. Το να αναλάβεις να ακολουθήσεις τον Χριστό και να συνεχίσεις να τον ακολουθείς καθ´ όλη την ζωή απαιτεί μεγάλη επιμονή.

Γιατί δεν μπορούμε να πετύχουμε πιο εύκολα αποτελέσματα στο πνευματικό επίπεδο, ενώ μπορούμε να το κάνουμε αλλού; Δεν είναι λίγο παλιομοδίτικο να διατηρούμε τον Χριστιανισμό τόσο πολύπλοκο, όταν υπάρχουν μέθοδοι που καθιστούν τη χρήση του πιο περίπλοκου λογισμικού προσιτή και στους πιο αδύναμους; Γιατί να μην κάνουμε το ίδιο και για την πίστη; Και ας μιλήσουμε για ηθική: δεν είναι καιρός να ζήσουμε με την εποχή μας; Αφού όλα έχουν γίνει εύκολα, ας κάνουμε τη χριστιανική ζωή ευκολότερη. Η αποστροφή πολλών ανθρώπων από τον Χριστιανισμό δεν προέρχεται από την δύσκολη προσπάθεια που απαιτεί;

Σε κάθε εποχή, υπήρξαν άνθρωποι που πρότειναν ευκολότερες εκδοχές του χριστιανισμού, πιο προσιτές πρακτικές του Ευαγγελίου και μια απλοποιημένη χριστιανική ζωή. Ποτέ δεν υπήρξε έλλειψη καλών ψυχών που να προτείνουν συντομεύσεις, έναν “αβίαστο Χριστιανισμό”. Ο χριστιανός της εποχής μας, αν είναι λίγο σκεπτόμενος και δεχτεί να μπει στη λογική του Κυρίου, αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και αν η υλική του ζωή είναι ευκολότερη, η ζωή της πίστης του, η ελπίδα του στην αιώνια ζωή, η άσκηση της φιλανθρωπίας του θα είναι πάντα τρομερά απαιτητική.

Δεν πρόκειται τόσο για την αναζήτηση της δυσκολίας για χάρη της, όσο για τη διάβαση των αναπόφευκτων ανοδικών μονοπατιών που οδηγούν στην πραγματική ένωση με τον Θεό. Στην πνευματική ζωή, τίποτα δεν θα επιτευχθεί ποτέ με την εύκολη λύση. Ο στόχος δεν διαχωρίζεται από την προσπάθεια για την επίτευξή του. Για να πάρουμε μια σύγκριση: στα βουνά, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να φτάσεις σε μια κορυφή. Μπορείτε να φτάσετε σε αυτό με τα πόδια, κάνοντας προσπάθεια να ξεπεράσετε την κούραση και τις δυσκολίες του μονοπατιού. Μπορείτε επίσης να φτάσετε σε αυτό με ελικόπτερο, αφήνοντάς το στην κορυφή. Θα έχουμε επιτύχει τον ίδιο στόχο; Έχουν τις ίδιες ανθρώπινες και πνευματικές εμπειρίες όσοι έφτασαν με τα πόδια και όσοι προσγειώθηκαν με το ελικόπτερο;

Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει κανένα ελικόπτερο για να βρεθείτε στην παρουσία του Κυρίου κατά την προσευχή. Πρέπει πάντα να παίρνουμε το δρόμο, τον δικό μας δρόμο, να περπατάμε στη νύχτα της πίστης, να επιμένουμε στις προσπάθειές μας, να υπομένουμε τις δοκιμασίες, να δεχόμαστε τις αποτυχίες, να μη σταματάμε, να σηκωνόμαστε αν πέφτουμε, να μας βοηθάει κάποιος πιο δυνατός από εμάς και με τη σειρά μας να βοηθάμε κάποιον πιο αδύναμο από εμάς. Όσοι προσφέρουν εύκολη πνευματική ζωή είναι είτε ψεύτες είτε ερασιτέχνες. Όσοι προσφέρουν συντομεύσεις, παραχωρήσεις, τεχνάσματα ή συμπυκνώσεις δεν αξίζει να τους εμπιστεύεστε. Κάποιος δεν γίνεται χριστιανός παίζοντας παιχνίδια.

Τα βήματα που οδηγούν τους ενήλικες στο βάπτισμα (η κατήχηση) είναι πολλά και χρειάζονται χρόνο. Όχι για λόγους συσσώρευσης εμποδίων, τα οποία μπορεί να φαίνονται αποτρεπτικά, αλλά επειδή είναι στη φύση των πραγμάτων. Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς δεν διευκόλυνε τους πρώτους μαθητές του. Τους είπε ξεκάθαρα ότι θα έπρεπε, όπως εκείνος, να σηκώσουν το σταυρό τους και να τον ακολουθήσουν. Τους είπε ότι πρέπει να είναι υπηρέτες και όχι να υπηρετούνται. Δεν τους έκρυψε ότι, για να φτάσουν στην Ανάσταση, θα έπρεπε να περάσουν από αγωνία, πάθος και θάνατο. Δεν γίνεται κανείς άνθρωπος του Θεού από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος. Πρέπει να δεχτεί κανείς τα στάδια αυτά, την πρόοδο, τη βραδύτητα, τις στιγμές αποθάρρυνσης, τις αποτυχίες, τις ασάφειες, τις ψευδαισθήσεις… Δεν αναζητά κανείς το δύσκολο για τον εαυτό του. Υπάρχουν όμως δυσκολίες που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πνευματικής πραγματικότητας.

Για να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών πρέπει να δώσουμε τον εαυτό μας

Ζούμε σε έναν κόσμο που έχει ως στόχο να κάνει τα πάντα εύκολα, και ζούμε μια πίστη που δεν θα είναι ποτέ εύκολη. Μας λένε ξανά και ξανά μερικοί τους καλύτερους τρόπους για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουμε το τίμημα. Γνωρίζουμε όμως ότι δεν θα εισέλθουμε στην οικειότητα του Θεού χωρίς να πληρώσουμε το τίμημα.

Η πνευματική ζωή μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά αξίζει τον κόπο και την προσπάθεια, ο Θεός δεν θα κοιτάξει αν φτάσαμε στην κορυφή του βουνού, αλλά θα κοιτάξει την προσπάθεια μας για να φτάσουμε σε αυτή. Και η χαρά μας τότε θα είναι μεγάλη. Δεν θα είμαστε ευτυχείς, όταν πάρουμε τη θέση που μας επιφυλάσσεται στο συμπόσιο της Βασιλείας, να ακούσουμε τον Κύριο να μας λέει: “Πολύ καλά, καλέ και πιστέ δούλε, ήσουν πιστός σε λίγα πράγματα, θα σου αναθέσω πολλά- μπες στη χαρά του Κυρίου σου” (Μτ. 25,21); Τότε θα ξεχάσουμε τις θλίψεις μας. Θα είμαστε γεμάτοι από τη χαρά ότι γεννηθήκαμε μέσα στην προσπάθεια. “Η γυναίκα που γεννάει πονάει γιατί ήρθε η ώρα της. Όταν όμως γεννηθεί το παιδί, δεν θυμάται τα βάσανά της, αλλά χαίρεται που ήρθε στον κόσμο ένας άνθρωπος” (Ιω. 16,21).

π.Α.Π