«Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα για την Εκκλησία, αλλά εάν δεν προσεύχεσαι όλα θα είναι λίγο σκοτεινά»

Να είσαι φως και να είσαι αλάτι. Είναι «τα καλά έργα του χριστιανού», όπως τα υποδεικνύει ο Ιησούς Χριστός, τα οποία μεταφράζονται σε συγκεκριμένες πράξεις που ποτέ δεν στοχεύουν στον ίδιο μας τον εαυτό αλλά πάντα στο καλό των άλλων. Το φως χρησιμεύει για να «φωτίζει τους άλλους» με το φάρο της πίστης – λέει ο Πάπας Φραγκίσκος στη σημερινή Θεία Λειτουργία στη Santa Marta – το αλάτι για να «δίνει γεύση», για να «συντηρεί».

Δύο ενέργειες που πρέπει να τις διατηρήσουμε και να τις φροντίσουμε νικώντας τον πειρασμό της «πνευματικότητας του καθρέφτη», ή την τάση να φωτίζουμε τον εαυτό μας και όχι τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς και αυτή του να γινόμαστε άνοστο αλάτι, που λιώνει μόνο για τα ατομικά μας συμφέροντα.

Σίγουρα το φως αργά ή γρήγορα είναι πιθανό να σβήσει, όπως ένα κερί που αργοσβήνει ή ένας ηλεκτρικός λαμπτήρας που ξεμένει από μπαταρία. Πώς να τα επισκευάσετε; «Ποια είναι η μπαταρία του χριστιανού για να ανάψει το φως;» ρωτά ο Πάπας. Απλά: είναι «η προσευχή».

Μια προσευχή «σοβαρή», επισημαίνει ο Άγιος Πατέρας, «η προσευχή της λατρείας προς τον Πατέρα, δοξολογίας για την Αγία Τριάδα, προσευχή ευχαριστίας, ακόμα και προσευχή για να ζητήσουμε κάτι από τον Κύριο, αλλά προσευχή από καρδιάς». Αυτό «είναι το λάδι, αυτή είναι η μπαταρία, που δίνει ζωή στο φως».

 «Πόσα έργα παραμένουν σκοτεινά, από έλλειψη φωτός, από έλλειψη προσευχής», πράγματι αναφωνεί ο Ποντίφικας. «Εσύ – προειδοποιεί – μπορείς να κάνεις τόσα έργα, ακόμη και έργα ευσπλαχνίας, εσύ μπορείς να κάνεις τόσα μεγάλα έργα για την Εκκλησία – ένα καθολικό πανεπιστήμιο, ένα κολλέγιο, ένα νοσοκομείο… – μπορεί ακόμα και να σου κάνουν άγαλμα ως ευεργέτη της Εκκλησίας, αλλά εάν δεν προσεύχεται, όλο αυτό θα είναι λίγο θαμπό ή σκοτεινό». Αυτό που αντιθέτως «κρατά», «που δίνει ζωή στο χριστιανικό φως» είναι η προσευχή.

Με τον ίδιο τρόπο το αλάτι «δεν δίνει γεύση στον εαυτό του». «Το αλάτι γίνεται αλάτι όταν δίνει τον εαυτό του», υπενθυμίζει ο Φραγκίσκος. Και αυτό είναι μια άλλη στάση του χριστιανού: «δώσε τον εαυτό σου. Δώσε γεύση στη ζωή των άλλων, δώσε γεύση σε πολλά πράγματα με το μήνυμα του Ευαγγελίου». Δώσε τον εαυτό σου, επιμένει, «μη τον κρατάς για εσένα».

Διότι, εάν ο χριστιανός έχει στην κατοχή του το αλάτι είναι μόνο και μόνο επειδή πρέπει να το προσφέρει στους άλλους. «Είναι περίεργο αυτό – παρατηρεί ο Πάπας – και τα δύο, φως και αλάτι, είναι για τους άλλους, όχι για τον εαυτό μας». Αλλά συνεχίζοντας να τα δίνουμε, αργά ή γρήγορα θα εξαντληθούμε, έτσι δεν είναι; Όχι, δηλώνει ο Bergoglio, το αλάτι «δεν τελειώνει ποτέ», είναι «κάτι που σου προσφέρθηκε ως δώρο και συνεχίζει να σου προσφέρεται ως δώρο, εάν εσύ συνεχίζεις να το προσφέρεις, φωτίζοντας και δίνοντάς το».

Εξ ου και η εγκάρδια έκκληση προς κάθε χριστιανό: «Φώτιζε με το φως σου, αλλά υπερασπίσου από τον πειρασμό να φωτίζεις τον εαυτό σου. Αυτό είναι άσχημό, είναι λίγο η πνευματικότητα του καθρέφτη: φωτίζω τον εαυτό μου. Υπερασπιστείτε από τον πειρασμό να φροντίζετε τον εαυτό σας. Να είστε φως για να φωτίζετε, να είστε αλάτι για να δίνετε γεύση και να συντηρείτε». «Ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους» προσθέτει ο Άγιος Πατέρας, «ώστε να μπορούν να δουν τα καλά έργα σας και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους Ουρανούς. Δηλαδή να επιστρέψουν σε Εκείνον που σας έδωσε το φως που σας έδωσε το αλάτι».

 «Είθε ο Κύριος – είπε ο Πάπας – να μας βοηθά σε αυτό: πάντα να φροντίζουμε το φως, να μη το κρύβουμε, να το θέτουμε σε δράση». Και το αλάτι, «να το δίνουμε σωστά, τόσο όσο είναι αναγκαίο, αλλά να το δίνουμε».

ρφ (μετάφραση)