ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ 2ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
16 Ιανουαρίου 2024
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (2, 23-28)
Και συνέβηκε κάποιο Σάββατο ο Ιησούς να περνά μέσα από σπαρμένα χωράφια και άρχισαν οι μαθητές του να ανοίγουν δρόμο κόβοντας στάχυα. Και οι Φαρισαίοι του έλεγαν: “Κοίταξε, γιατί κάνουν το Σάββατο, αυτό που δεν επιτρέπεται;” Και τους είπε: “Ποτέ δε διαβάσατε τι έκαμε ο Δαβίδ όταν βρέθηκε σε ανάγκη και πείνασε αυτός και οι σύντροφοί του; Πώς μπήκε στον οίκο του Θεού, τότε που ήταν αρχιερέας ο Αβιαθάρ κι έφαγε τους άρτους της προθέσεως, που δεν επιτρέπεται να φάνε παρά μόνο οι ιερείς κι έδωσε να φάνε κι αυτοί που ήταν μαζί του;”. Και τους έλεγε: “Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. Οπότε ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του Σαββάτου”.
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά ειλικρινείς, αυτή η παρατήρηση των Φαρισαίων είναι κάτι παραπάνω από σωστή. Αυτό όμως που κάνουν λάθος είναι η πλευρά από την οποία το βλέπουν. Μπορείς να κρίνεις έναν άνθρωπο από το πόσο πιστός είναι σε έναν κανόνα; Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να θυμάστε τον λόγο αυτού του κανόνα. Το Σάββατο δόθηκε στον άνθρωπο όχι ως φυλακή, αλλά ως εμπειρία ελευθερίας μέσα σε ένα πέλαγος πράξεων. Υπό αυτή την έννοια το Σάββατο είναι ιερό, γιατί αν ο άνθρωπος ξεχάσει ποιος είναι και νομίζει ότι συμπίπτει με αυτό που κάνει, τότε χάνει εντελώς την επαφή με την πραγματικότητα. Αλλά ακόμη και το να είμαστε πιστοί στον κανόνα του Σαββάτου μπορεί να μας κάνει να χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα.
Και αυτό συμβαίνει όταν ξεχνάμε αυτό που λέει ο Ιησούς στο τέλος αυτής της διήγησης: «Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο! Γι’ αυτό και ο Υιός του Ανθρώπου είναι κύριος του Σαββάτου». Ο Ιησούς προσπαθεί να εξηγήσει στους Φαρισαίους ότι ένας κανόνας για να παραμείνει ανθρώπινος πρέπει να περιλαμβάνει και την εξαίρεση. Αλλά η εξαίρεση, να μην είναι η παράβαση του κανόνα, αλλά να είναι αυτό που τον επιβεβαιώνει. Όταν κλείνουμε τους άλλους στα πρότυπά μας χωρίς ποτέ να επιτρέπουμε εξαιρέσεις, τότε μετατρέπουμε τη ζωή τους σε κόλαση.
Έχουμε ανάγκη τους κανόνες για να μην σπαταλήσουμε τη ζωή, αλλά δεν πρέπει ποτέ να μετατρέψουμε τη ζωή σε έναν κανόνα. Όταν υπερασπίζεσαι με λάθος τρόπο ένα σχέδιο γίνεσαι παθολογικός, εμμονικός, φυλακισμένος. Και δεν συνειδητοποιούμε ότι οι πρώτοι φυλακισμένοι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Μερικές φορές αναγκάζουμε τον εαυτό μας να ζήσει σε τόσο στενούς υπαρξιακούς χώρους που δεν θα τους ευχόμασταν ούτε στον χειρότερο εχθρό μας, και αυτό μόνο για να μην αποτύχουμε στο σχέδιο μας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει πάντα να διατηρούμε τον υγιή ρεαλισμό του Ιησού.
Προσευχήσου……
Πνεύμα της Αγάπης,
φλόγισε την καρδιά μου,
ώστε να ελευθερωθεί από ότι
την εμποδίζει να δεχθεί
κάθε αδελφό και αδελφή που συναντώ
ως ότι πιο πολύτιμο ο Κύριος Ιησούς μου δίνει. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
