ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ 2ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
17 Ιανουαρίου 2024
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (3, 1-6)
Και πάλι επέστρεψε στη συναγωγή. Και βρισκόταν εκεί ένας άνθρωπος με ξερό χέρι. Και τον παρατηρούσαν αν την ημέρα του Σαββάτου θα τον θεραπεύσει, για να τον κατηγορήσουν. Και λέει ο Ιησούς στον άνθρωπο με το ξερό χέρι: “Σήκω όρθιος στη μέση”. Τους λέει τότε: `Επιτρέπεται κατά το Σάββατο να κάμει κανείς καλό ή να κάμει κακό; Να σώσει κανείς μια ζωή ή να σκοτώσει;”. Κι εκείνοι σιωπούσαν. Και κοιτάζοντας τους ένα γύρο με οργή, γεμάτος λύπη για την πώρωση της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: “Άπλωσε το χέρι”. Το άπλωσε και το χέρι του αποκαταστάθηκε. Και οι Φαρισαίοι, αμέσως μετά που βγήκαν, έκαμαν συμβούλιο εναντίον του με τους Ηρωδιανούς, με σκοπό να τον σκοτώσουν.
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
H διήγηση του σημερινού Ευαγγελίου είναι πραγματικά σημαντική. Ο Ιησούς μπαίνει στη συναγωγή. Μέχρι τώρα η πολεμική σύγκρουση με τους γραμματείς και τους Φαρισαίους είναι εμφανής. Αυτή τη φορά, όμως, ο διάλογος δεν αφορά θεολογικούς λόγους ή ερμηνείες, αλλά τη συγκεκριμένη ταλαιπωρία ενός ανθρώπου:
“βρισκόταν εκεί ένας άνθρωπος με ξερό χέρι. Και τον παρατηρούσαν αν την ημέρα του Σαββάτου θα τον θεραπεύσει, για να τον κατηγορήσουν. Και λέει ο Ιησούς στον άνθρωπο με το ξερό χέρι: “Σήκω όρθιος στη μέση”.”.
Μόνο ο Ιησούς φαίνεται να παίρνει στα σοβαρά τα βάσανα αυτού του ανθρώπου. Οι υπόλοιποι ανησυχούν απλώς μήπως έχουν δίκιο. Λίγο σαν αυτό που συμβαίνει σε εμάς που, στη βιασύνη του να έχουμε δίκιο, χάνουμε από τα μάτια μας αυτό που έχει σημασία. Ο Ιησούς καθιερώνει ότι το σημείο εκκίνησης πρέπει πάντα να είναι η ιδιαιτερότητα του προσώπου του άλλου.
Υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από κάθε Νόμο και αυτό είναι ο άνθρωπος. Αν το ξεχάσουμε αυτό, κινδυνεύουμε να γίνουμε θρησκευτικοί φονταμενταλιστές. Ο φονταμενταλισμός δεν είναι μόνο επιβλαβής όταν αφορά άλλες θρησκείες, αλλά είναι και επικίνδυνος όταν αφορά τη δική μας. Και γινόμαστε φονταμενταλιστές όταν χάνουμε από τα μάτια μας τη συγκεκριμένη ζωή των ανθρώπων, τα συγκεκριμένα βάσανα τους, τη συγκεκριμένη ύπαρξή τους σε μια συγκεκριμένη ιστορία και σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Ο Ιησούς βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και στο σημερινό Ευαγγέλιο δεν περιορίζεται μόνο στο να κάνει αυτό, αλλά και στο να ρωτά τους υπόλοιπους ξεκινώντας από αυτή την πράξη:
“Επιτρέπεται κατά το Σάββατο να κάμει κανείς καλό ή να κάμει κακό; Να σώσει κανείς μια ζωή ή να σκοτώσει;”. Κι εκείνοι σιωπούσαν. Και κοιτάζοντας τους ένα γύρο με οργή, γεμάτος λύπη για την πώρωση της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: “Άπλωσε το χέρι”. Το άπλωσε και το χέρι του αποκαταστάθηκε. Και οι Φαρισαίοι, αμέσως μετά που βγήκαν, έκαμαν συμβούλιο εναντίον του με τους Ηρωδιανούς, με σκοπό να τον σκοτώσουν.”.
Θα ήταν ωραίο να σκεφτούμε πού βρισκόμαστε εμείς σε αυτή την διήγηση. Σκεφτόμαστε σαν τον Ιησού ή σαν τους γραμματείς και τους Φαρισαίους; Και πάνω απ’ όλα συνειδητοποιούμε ότι ο Ιησούς τα κάνει όλα αυτά επειδή ο άντρας με το μαραμένο χέρι δεν είναι ξένος, αλλά είμαι εγώ, είσαι εσύ;
Προσευχήσου……
Κύριε, Θεέ μας,
εμείς δεν είμαστε καλύτεροι από τους Φαρισαίους.
Εάν κάποιος έρχεται να αναστατώσει
τις συνήθειες της ομάδας μας
ή ακόμη περισσότερο
τις προσωπικές μας,
αμέσως τείνουμε να τον απομακρύνουμε.
Δίδαξέ μας να σεβόμαστε εκείνους που εργάζονται
για το καλό του ανθρώπου,
ακόμη και αν η δράση τους
ανατρέπει τα δικά μας καλούπια,
όπως και η δράση του Ιησού,
του Υιού σου και Κυρίου μας
ανέτρεπε τα σχέδια πολλών
όταν περνούσε ανάμεσα από τους ανθρώπους. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
