ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ 2ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
18 Ιανουαρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (3, 7-12)
Κατ’ εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς μαζί με τους μαθητές του αναχώρησε προς τη θάλασσα και μεγάλο πλήθος από τη Γαλιλαία τον ακολούθησε. Κι απ’την Ιουδαία, τα Ιεροσόλυμα, την Ιδουμαία και πέρα από τον Ιορδάνη κι απ’την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας μεγάλο πλήθος ήλθαν σ’αυτόν, επειδή άκουγαν εκείνα που έκανε. Και παρήγγειλε στους μαθητές του να έχουν έτοιμο ένα πλοιάριο να τον περιμένει, εξαιτίας του πλήθους, για να μην τον συνθλίβουν. Πράγματι, είχε θεραπεύσει πολλούς, ώστε έπεφταν πάνω του όσοι υπέφεραν από κάτι, για να τον αγγίξουν. Και τα ακάθαρτα πνεύματα όταν τον έβλεπαν τον προσκυνούσαν και φώναζαν λέγοντας: “Εσύ είσαι ο Υιός του Θεού!”. Και με αυστηρότητα τα διέταζε ώστε να μην τον φανερώνουν.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
«Και παρήγγειλε στους μαθητές του να έχουν έτοιμο ένα πλοιάριο να τον περιμένει, εξαιτίας του πλήθους, για να μην τον συνθλίβουν».
Μπορεί ο Ιησούς να συνθλιβεί; Μπορώ να συνθλίψω τον Ιησού; Ναι είναι δυνατόν.
Συμβαίνει όταν στις μέρες μας και στα πράγματα που πρέπει να κάνουμε δεν υπάρχει ποτέ χώρος για σιωπή, για διαλογισμό, για ακρόαση, για προσευχή. Όλοι πρέπει να δώσουμε στον Ιησού μια βάρκα για να μπει. Καλλιέργεια της εσωτερικής ζωής σημαίνει να δώσεις στον Ιησού μια βάρκα στην οποία θα σωθεί. Μόνο εκείνος που ξέρει πώς να βρίσκει λίγο χρόνο για εσωτερίκευση μπορεί να σκεφτεί και να ανακαλύψει την πνευματική ζωή, γιατί δεν είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε, δεν είναι μια τεχνική, δεν είναι δεξιότητα, αλλά είναι ο Ιησούς που μας μιλάει από τα βάθη της βάρκας της καρδιάς μας.
Όταν ο Ιησούς συνθλίβεται από όσα κάνουμε, από τα χίλια πράγματα των ημερών μας, το συνειδητοποιούμε αμέσως για έναν πολύ απλό λόγο: το νόημα της ζωής σκοτεινιάζει. Δεν μπορούμε πλέον να καταλάβουμε γιατί κάνουμε όλα αυτά που κάνουμε.
Είναι λοιπόν εκείνη ακριβώς τη στιγμή που πρέπει να ξεκινήσουμε ξανά και συγκεκριμένα, εξασφαλίζοντας έναν χώρο για τον εαυτό μας ανάμεσα στο πλήθος. Ο καθένας έχει τον τρόπο του, ο καθένας έχει την δική του βάρκα.
Υπάρχουν εκείνοι που τους βοηθά να ξυπνήσουν δέκα λεπτά νωρίτερα το πρωί.
Υπάρχουν εκείνοι που τους βοηθά να κάνουν ένα διάλειμμα στην καρδιά της ημέρας.
Υπάρχουν εκείνοι που καταφέρνουν να βρουν χώρο μόνο στο τέλος της ημέρας, όταν ο ήλιος δύει και ο ρυθμός επιβραδύνεται.
Ο καθένας πρέπει να βρει τον δικό του τρόπο για να βρει έναν δρόμο προς την εσωτερίκευση.
Αφού θα έχουμε κάνει αυτό, σιγά σιγά θα συνειδητοποιήσουμε ότι η εσωτερικότητά μας δεν χρησιμεύει για να δημιουργήσουμε ένα κενό, αλλά για να συνειδητοποιήσουμε ένα «γέμισμα» που την κατοικεί. Η καλύτερη λέξη θα ήταν πληρότητα. Υπάρχει μια πληρότητα που ζει μέσα μας και είναι ο Ιησούς. Εκεί από τα βάθη της εσωτερικότητάς μας, μας μιλά, μας καθοδηγεί, μας υποδεικνύει, μας παρηγορεί, μας ελευθερώνει.
Όλα αυτά όμως δεν γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, γίνονται μόνο με απλή συνέπεια σε μια πράξη ακόμη και μικρή αλλά που την υπερασπιζόμαστε με πιστότητα.
Προσευχήσου……
Πολλές φορές, Κύριε,
επαναλαμβάνω μηχανικά εκφράσεις πίστεως
που περιέχουν μεγάλες αλήθειες,
αλλά που συνήθως δεν δίνω σημασία στο νόημα τους.
Λέω πως αναστήθηκες,
και πως βρίσκεσαι στα δεξιά του Πατέρα,
πως είσαι Θεός,
αλλά όλα αυτά,
τα αφήνω να αγγίξουν την ύπαρξή μου;
Συγχώρησε μου, Ιησού, την επιπολαιότητα
με την οποία ζω την χριστιανική μου ζωή. Αμήν.
(www.episkopisyroy.gr)
