MΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022
ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΩΝ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΙΤΟΥ, ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (10, 1-9)
Τον καιρό εκείνο, ο Κύριος διάλεξε άλλους εβδομήντα δύο μαθητές και τους έστειλε ανά δύο πριν από κείνον σε κάθε πόλη και σε κάθε τόπο απ’όπου έμελλε να περάσει.
Και τους έλεγε: “”Ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες όμως είναι λίγοι. Παρακαλέστε, λοιπόν, τον κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες στο θερισμό του”. Πηγαίνετε! Σας στέλνω σαν αρνιά ανάμεσα σε λύκους. Μη κρατάτε μαζί σας χρήματα, μήτε σακίδιο, μήτε σανδάλια και να μην χαιρετήστε κανένα στο δρόμο σας. Και σε όποιο σπίτι μπείτε, πρώτα να λέτε: ‘Ειρήνη σ’ αυτό το σπίτι’. Κι αν εκεί υπάρχει τέκνο ειρήνης, η ειρήνη σας θα αναπαυθεί επάνω του. Αλλιώς θα επιστρέψει σε σας. Σ’ αυτό το σπίτι να μένετε τρώγοντας και πίνοντας απ’ ό,τι έχουν, διότι στον εργάτη αξίζει ο μισθός του. Μην πηγαίνετε από σπίτι σε σπίτι. Και σ’ όποια πόλη μπείτε και σας δέχονται, να τρώτε ό,τι σας παραθέτουν και να θεραπεύετε τους αρρώστους που υπάρχουν εκεί και να τους λέτε: ‘έφθασε για σας η βασιλεία του Θεού'”.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
“”Ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες όμως είναι λίγοι. Παρακαλέστε, λοιπόν, τον κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες στο θερισμό του”.
Έτσι αρχίζει το Ευαγγέλιο κατά την εορτή των Αγίων Επισκόπων Τιμόθεου και Τίτου. Αυτή η δεύτερη γενιά αποστόλων που αναγγέλλουν το Ευαγγέλιο είναι ο ξεκάθαρος καρπός του αιτήματος για εργάτες στο θερισμό. Από τον Ιησού κι έπειτα, ο κόσμος είναι ένα τεράστιο πεδίο που απαιτεί το «ναι» πολλών για να ευαγγελιστεί. Ο Ιησούς, που μπορούσε να φτάσει σε κάθε άνθρωπο χωρίς εμάς, αποφάσισε να μην το κάνει χωρίς εμάς.
Υπό αυτή την έννοια, η προσευχή μας είναι επίσης μια μεγάλη ανάμνηση του κατά πόσο εμείς πρέπει να μάθουμε να λέμε το δικό μας «ναι» σε ό,τι κάνουμε και σε οποιαδήποτε κατάσταση ζωής βρισκόμαστε. Εργάτες του θερισμού δεν είναι μόνο οι ιερείς, αλλά κάθε βαπτισμένος που αποφασίζει να μην ζήσει το βάπτισμά του με τρόπο αδιάφορο. Αλλά για να το κάνουμε αυτό, χρειάζεται να απαλλαγούμε από ρομαντικές θεωρίες και να αποκτήσουμε έναν υγιή ρεαλισμό:
«Πηγαίνετε! Σας στέλνω σαν αρνιά ανάμεσα σε λύκους. Μη κρατάτε μαζί σας χρήματα, μήτε σακίδιο, μήτε σανδάλια και να μην χαιρετήστε κανένα στο δρόμο σας. Και σε όποιο σπίτι μπείτε, πρώτα να λέτε: `Ειρήνη σ’αυτό το σπίτι’. Κι αν εκεί υπάρχει τέκνο ειρήνης, η ειρήνη σας θα αναπαυθεί επάνω του. Αλλιώς θα επιστρέψει σε σας».
Ζω σοβαρά τη μαρτυρία του βαπτίσματος μου σημαίνει να καταλάβω ότι ο κόσμος αποτελείται από λύκους και εμείς είμαστε σαν αρνιά μπροστά τους. Αυτή η αντίληψη της ανεπάρκειας μας δεν πρέπει να μας μπλοκάρει αλλά να μας κάνει να θυμόμαστε ότι η δύναμή μας δεν βρίσκεται στις ικανότητές μας, αλλά σε μια δύναμη που πηγάζει από ψηλά. Για παράδειγμα, αν έπειθα τον εαυτό μου ότι οι δυνάμεις μου μπορούν να είναι αρκετές για να είμαι καλός ιερέας, τότε θα είχα αυταπάτες. Εγώ από μόνος μου είμαι ικανός να κάνω μόνο ζημιές, αλλά εγώ, με την βοήθεια του Θεού μπορώ να κάνω και κάτι καλό.
Το ίδιο ισχύει για κάθε κάλεσμα. Όποιος ζει έτσι, ζει αναγγέλλοντας το Ευαγγέλιο με τη ζωή του και με την κατάσταση της ζωής τους. Αλλά πρέπει επίσης να είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί ότι δεν θα δεχθούν όλοι τη ζωή του και τον τρόπο ζωής του. Ο Ιησούς δεν μας υποσχέθηκε συμπάθεια εκ μέρους όλων, μας ζήτησε μόνο να δίνουμε μαρτυρία για Εκείνον, δίχως να θυμώνουμε αν δεν βρίσκουμε ανταπόκριση.
Στοχασμός: don Luigi Maria Epicoco
(πηγή: episkopisyrou.gr)
