ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ
 

Το θέμα που κυριαρχεί σ’ αυτή τη δεύτερη Κυριακή του Πάσχα είναι της σίγουρης και σταθερής πίστης, που ξέρει να ξεπερνά την απιστία  και τις αντιθέσεις της ζωής. Στην πραγματικότητα, μετά τα γεγονότα του πάθους, μια ατμόσφαιρα  φόβου  και δυσπιστίας  κυριαρχούσε μέσα στην κοινότητα των αποστόλων: παρέμειναν κλεισμένοι στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, φοβισμένοι με την ιδέα ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν όλο αυτό τον κόσμο που βρισκόταν έξω από το υπερώο. Όμως ακριβώς μέσα σ’ αυτόν το χώρο του πόνου και του φόβου πραγματοποιείται η συνάντηση  μεταξύ του Ιησού και των μαθητών του  και είναι αυτό που ήθελαν για να διώξουν την  θλίψη τους,  να ξεπεράσουν τους φόβους τους και να ξεκαθαρίσουν μέσα στο μυαλό και την καρδιά τους τις συγκεχυμένες ιδέες τους: Τώρα βρίσκονται ξανά με τον Ιησού, συντροφιά και πάλι με Δάσκαλο που τους είχε καλέσει και τους είχε ελκύσει  κοντά του, που είχε δώσει νόημα στη ζωή τους. Αυτή η συνάντηση με τον Ιησού, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης του πλημμύρισε από χαρά και ειρήνη. 

Όμως ο Θωμάς ήταν απών σ’ αυτή την πρώτη συνάντηση με τον Κύριο και δεν μπόρεσε να έχει αυτή την εμπειρία να δει τον αναστημένο Χριστό. Όμως  ειδικά σ’ αυτόν τον απόντα απόστολο ο Ιησούς έδωσε την ευκαιρία μιας ειδικής παρηγοριάς και τη συμβουλή να ζει μια πίστη πιο δυνατή.

Μετά από αυτές τις εμπειρίες των αποστόλων και ενισχυμένοι με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, οι απόστολοι αρχίζουν μία πορεία αλλαγής που θα τους οδηγήσει μέχρι το Μυστήριο της Πεντηκοστής, στιγμή αποφασιστική  που θα τους μετατρέψει σε μάρτυρες αυθεντικούς και θαρραλέους του Ευαγγελίου μέχρι τα πέρατα της γης.

Η ζωή της πρώτης Εκκλησίας μας δείχνει μέχρι  ποιο σημείο αυτοί οι άνθρωποι  εκτέλεσαν τέλεια  την αποστολή τους (πρώτο ανάγνωσμα).

Η Εκκλησία των πρώτων χρόνων χαρακτηριζόταν ο από ένα εντυπωσιακό τρόπο ζωής που θαύμαζαν ακόμη και οι ειδωλολάτρες: η διδασκαλία  των αποστόλων, ο τεμαχισμός του άρτου, και η μεταξύ τους αγάπη ήταν τα διακριτικά της τους. Όμως γρήγορα η Εκκλησία αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει εναντιότητες που κτύπησαν τους αυθεντικούς μαθητές του Χριστού. Η πρώτη επιστολή του αποστόλου Πέτρου  είναι μια αισθητή παραίνεση  να μείνουν πιστοί ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις  της ζωής. (δεύτερο ανάγνωσμα)

Η δύναμη της πίστης.  Ένα από τα σημερινά μηνύματα είναι η δύναμη της πίστης  στον αναστημένο Χριστό. Το Ευαγγέλιο μας διηγείται πως οι απόστολοι έμειναν κλεισμένοι στο υπερώο από το φόβο των Ιουδαίων. Η κατάστασή τους ήταν δύσκολη precaria. Δεν είχαν τα ανθρώπινα και υλικά μέσα για να αντιμετωπίσουν την συγκεκριμένη κατάσταση. Ο Χριστός επεμβαίνει στο σκηνικό  και δίνει μια νέα διάσταση  στη ζωή αυτών των ανθρώπων: Πλημμυρίζουν από χαρά , λαβαίνουν το Άγιο Πνεύμα και ο Ιησούς τους καλεί  να αντιμετωπίσουν  μία αποστολή που ούτε καν μπορούσαν να φανταστούν.

Τη στιγμή που η πρώτη Εκκλησία αντιμετωπίζει χίλιες δυο δυσκολίες η σωτήρια δύναμη του Θεού επεμβαίνει πιο δυνατά. Είναι ο ίδιος ο αναστημένος Χριστός που δίνει ενότητα  στην Εκκλησία που γεννιέται. Είναι εκείνος  που γεμίζει από χαρά τις καρδιές των αποστόλων, τους ενδυναμώνει διαμέσου του Αγίου Πνεύματος και τους ανάβει τη φωτιά της αγάπης.

Η πρόσκληση να ανακαλύψουμε τη δύναμη της αλλαγής που φέρνει ο αναστημένος Κύριος  είναι πάντα επίκαιρη για κάθε χριστιανό. Ο χριστιανός σήμερα ζει μέσα σε ένα κόσμο ανάστατο όπου η αλήθεια και οι αξίες αντιμετωπίζουν κρίση. Η αποστολή μας δεν είναι εύκολη όπως δεν ήταν εύκολη και  των πρώτων μαθητών του Ιησού. Ο αληθινός χριστιανός είναι μάρτυρας της αγάπης του Χριστού, του πάθους του, του θανάτου του και της αναστάσεώς του. Πρέπει να αναγγείλει με θάρρος την αλήθεια για τον άνθρωπο, για τη ζωή, για τον κόσμο αυτό αλλά και  για την άλλο κόσμο.

Ο χριστιανός αναγγέλλει αλήθειες που  δεν αρέσουν πάντα, που δεν έχουν εμπορικότητα, που είναι όμως μία πραγματικότητα και φέρνουν την ευτυχία και τη  σωτηρία. Μόνο με την πίστη στον αναστημένο Χριστό θα πετύχουμε, όπως οι πρώτοι μαθητές, όχι μόνο να κηρύττουμε αλλά προπάντων να βιώνουμε την αγάπη και να είμαστε ειλικρινείς, ολότελα ειλικρινείς και αληθινοί  στην αγάπη μας προς το Θεό και προς τον άνθρωπο.

Η πίστη δεν στηρίζεται στις αισθήσεις, ούτε στην αφή και την  όραση, αλλά μόνο την καρδιά: "Μην είσαι πια άπιστος αλλά πιστός». Λέει ο Ιησούς στο Θωμά. Την ίδια αυτή παραίνεση την κάνει στην κάθε μια και στον κάθε ένα μας: "μην είσαι άπιστος", "μην αφήνεις να παρασυρθείς μόνο  από την ανθρώπινη λογική. «πίστευε σε μένα, έχε σε μένα εμπιστοσύνη, έλπιζε σε μένα».

Ο Χριστός και σήμερα συναντά τον κάθε μαθητή του και μαθήτριά του. Μας συναντά για να μας απευθύνει το « χαίρετε», το «ειρήνη σε σας». Το «μην είσαι άπιστος αλλά πιστός»!