Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
(Α Βασιλειών 3,3β-10.19)(Α΄Κορινθ. 6,13γ-15α.17-20)(Ιωαν. 1,35-42)

Πολλοί  νομίζουν ότι ο Κύριος αποκαλύπτεται μόνο  σε μερικούς προνομιούχους ανθρώπους. Προσωπικά μου δημιουργείται αυτή η εντύπωση κάθε φορά που κάποια η κάποιος απευθύνεται σε μένα  και μου ζητάει να προσευχηθώ για εκείνον  ή για τους σκοπούς του. Και μέχρις εδώ τίποτε το παράξενο, αντιθέτως  εάν κάποιος δεν ζητά σε ένα ιερέα να προσευχηθεί γι’ αυτόν σε ποιόν θα το ζητήσει; Όμως αυτό που με προβληματίζει είναι όταν το άτομο αυτό που μου ζητάει την προσευχηθώ και εκείνο  προσθέτει το εξής: «ξέρετε εσάς ο Θεός σας ακούει περισσότερο. Ο Θεός σε σας μιλά πιο συχνά  γιατί έχει άμεση επικοινωνία».

Ο Θεός αδελφοί μου και αδελφές μου δεν διαθέτει κάποιο twiter(τουίτερ) ή κάποιο αριθμό κινητού που το έχει δώσει μόνο σε μερικούς.

Σας βεβαιώνω ότι στη μνήμη του δικού  μου κινητού δεν υπάρχει αριθμός που να αναφέρει ως όνομα, την  Αγία Τριάδα ή τον Ιησού.

Ένας επίσκοπος ή ένας ιερέας έχει την θεϊκή αποκλειστικότητα όσο ένθερμος και αν είναι στην προσευχή. Και πρέπει να σας πω ότι τα  σημερινά αναγνώσματα της Θείας Λειτουργίας στηρίζουν αυτή την αλήθεια. Τόσο το πρώτο ανάγνωσμα όσο και η  ευαγγελική περικοπή αναφέρονται σε πρόσωπα που συναντούν το Θεό  και επικοινωνούν μαζί του χωρίς να ανήκουν στην προνομιούχο τάξη των ιερέων

Στο ναό εκείνη την ημέρα, ευρίσκονται ο ηλικιωμένος ιερέας Ελί  και ένα παιδί  με το όνομα Σαμουήλ. Ήταν ένα παιδί , που βοηθούσε στην υπηρεσία του Ναού διότι η Μητέρα του η Άννα επειδή το είχε αποκτήσει σε μεγάλη ηλικία και μετά από πολλές προσευχές, όταν γεννήθηκε το αφιέρωσε στο Θεό και να υπηρετεί τους ιερείς κατά τις θυσίες , ήταν δηλαδή ένας μικρός λειτουργοϋπηρέτης

Σ’ αυτόν τον μικρό λειτουργοϋπηρέτη που δεν ήταν πιο μεγάλος από δέκα χρονών  και όχι στον πεπειραμένο γέροντα, ιερέα Ελί απευθύνθηκε εκείνη τη νύκτα  ο Θεός  για να τους αποκαλύψει το θέλημά του. Και αυτό που μας εντυπωσιάζει, είναι ότι όπως αναφέρει  το κείμενο « μέχρι τότε ο Σαμουήλ δεν γνώριζε το λόγο του Κυρίου, ούτε ακόμη του είχε αποκαλυφθεί ο λόγος του Κυρίου» Ήταν δηλαδή ένα παιδάκι που βρισκόταν στο ιερό του ναού και περιοριζόταν στο να ανάβει το καντήλι του ναού και τα κεριά, ή κάτι άλλο εξ ίσου απλό, όπως όλοι μας έχουμε λίγο πολύ αυτή την εμπειρία.

Εκείνο όμως το βράδυ, ο Σαμουήλ  δεν χρειάστηκε να ανάψει κανένα κερί  διότι όπως αναφέρει λίγο πριν το ίδιο αυτό κείμενο  «τα μάτια του άρχισαν να κλείνουν και δεν κατάφερνε πια να δει, όμως το καντήλι του Θεού δεν είχε ακόμα σβήσει».  Ακόμα και μέσα στη νύκτα το φως του Κυρίου φέγγει και μέσα στο σκοτάδι ο Κύριος μας σκέπτεται και μπορεί να μας απευθύνει το λόγο του όπως συχνά έκανε με τον Άγιο Ιωσήφ τον θετό πατέρα του Ιησού που ο Θεός του μιλούσε τη νύκτα και ο Ιωσήφ εκτελούσε την ημέρα. Ακόμα και όταν η ζωή μας φαίνεται σκοτεινή με τα τόσα προβλήματα, δυστυχίες, ανησυχίες και αμφιβολίες ο Κύριος μπορεί να μας απευθύνει το λόγο του

Και στις δύσκολες αυτές ώρες το καντήλι της παρουσίας του Θεού στη ζωή των ανθρώπων δεν σβήνει. Αυτό το καντήλι μπορεί να φωτίσει   και να φέρει το φως  και τη ζεστασιά, στην κάθε μια και στον καθένα μας. Μπορεί να μας μιλήσει.Και αυτό δεν το κάνει μόνο σ’ εκείνον που εμείς θεωρούμε ότι κατέχει το μονοπώλιο  των αποκαλύψεων του Θεού, αλλά ακόμη και σε ένα  μικρό παιδί  που ακόμη δεν γνωρίζει ούτε καν ποιος είναι,  όπως έγινε στην περίπτωση του Σαμουήλ.

Άλλοι μαθητές και ένας άλλος δάσκαλος πρωταγωνιστούν στην ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε. Το περιστατικό αυτό που μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης έχει πολλά κοινά σημεία με  το περιστατικό του Ελί και του Σαμουήλ. Βέβαια βρισκόμαστε σε ένα ολότελα διαφορετικό περιβάλλον σε σχέση με εκείνο του ναού. Ο Θεός – άνθρωπος που περνά από τη ζωή  αυτών των ανθρώπων  δεν σταματά να μιλήσει με τον Διδάσκαλο, τον Βαπτιστή  ο οποίος μάλιστα τον αναγνωρίζει και τον υποδεικνύει  στους μαθητές του, λέγοντας: «Ιδού ο αμνός του Θεού» Ιδού δηλαδή ο Μεσσίας, ο Σωτήρας.

Εκείνοι όμως  τον ακολουθούν χωρίς να γνωρίζουν τίποτε γι’ αυτόν, θέλουν να μάθουν: ποιος είναι, που κατοικεί. Αυτά δεν συμβαίνουν στο Ναό, αλλά στο δρόμο σε μια ώρα  που αποκτά σημασία μόνο και μόνο διότι οι μαθητές γνωρίζουν τον μόνο και αληθινό διδάσκαλο. Η  Γραφή εν γένει αναφέρει το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ ως ώρες συνάντησης με το Θεό. Όμως εκεί που δεν το περιμένουμε ο Κύριος επικοινωνεί μας μας, στο δρόμο, στην εργασία μας στο σπίτι μας. Εκείνος έρχεται μας συνάντησή, μας καλεί, μένει μαζί μας όλη την ημέρα και άμεσα μας αποκαλύπτει  ότι Εκείνος είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Αμνός του Θεού. Πριν όμως  μας συναντήσει μας  απευθύνει το λόγο του και αναφέρει το όνομα της κάθε μιας και του καθενός  που είμαστε σήμερα εδώ και ακούμε τον λόγο Του.

Αν λοιπόν σήμερα ακούσετε τη φωνή του σκληραίνετε τις καρδιές σας. Αμήν

+Ν