ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ
Αίθουσα Παύλος Στ’
Τετάρτη, 21 Αυγούστου 2024
Το Πνεύμα και η Νύμφη. Το Άγιο Πνεύμα καθοδηγεί τον λαό του Θεού να συναντήσει τον Ιησού, την ελπίδα μας.
- 6. «To Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου». Το Άγιο Πνεύμα στη Βάπτιση του Ιησού.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Σήμερα αναλογιζόμαστε το Άγιο Πνεύμα που έρχεται επάνω στον Ιησού στη βάπτισή του στον Ιορδάνη, και από Αυτόν εξαπλώνεται στο σώμα του που είναι η Εκκλησία. Στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο η σκηνή της βαπτίσεως του Ιησού περιγράφεται ως εξής: «Εκείνες τις ημέρες ήρθε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και βαπτίστηκε στον Ιορδάνη από τον Ιωάννη. Και αμέσως, ενώ έβγαινε από το νερό, είδε να ανοίγουν οι ουρανοί, και το Πνεύμα σαν περιστέρι να κατεβαίνει επάνω του. Τότε μια φωνή ακούστηκε από τα ουράνια: “Εσύ είσαι ο αγαπημένος μου Υιός, εσύ είσαι ο εκλεκτός μου”» (Μκ 1,9-11).
Όλη η Τριάδα συναντήθηκε εκείνη τη στιγμή στις όχθες του Ιορδάνη! Υπάρχει ο Πατέρας που γίνεται παρόν με τη φωνή του· υπάρχει το Άγιο Πνεύμα που κατεβαίνει στον Ιησού με τη μορφή ενός περιστεριού και υπάρχει εκείνος που ο Πατέρας διακηρύσσει ως τον αγαπημένο του Υιό, ο Ιησούς. Είναι μια πολύ σημαντική στιγμή της Αποκαλύψεως, είναι μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της σωτηρίας. Θα μας κάνει καλό να ξαναδιαβάσουμε αυτό το απόσπασμα του Ευαγγελίου.
Τι συνέβη τόσο σημαντικό στη βάπτιση του Ιησού που όλοι οι Ευαγγελιστές μίλησαν γι’ αυτό; Βρίσκουμε την απάντηση στα λόγια που προφέρει ο Ιησούς, λίγο αργότερα, στη συναγωγή της Ναζαρέτ, με σαφή αναφορά στο γεγονός του Ιορδάνη: «Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, διότι με αυτό με έχρισε» (Λκ 4,18).
Στον Ιορδάνη ο Θεός Πατέρας «έχρισε με Άγιο Πνεύμα», δηλαδή καθαγίασε τον Ιησού ως Βασιλέα, Προφήτη και Ιερέα. Πράγματι, στην Παλαιά Διαθήκη οι βασιλείς, οι προφήτες και οι ιερείς αλείφονταν με ευώδες έλαιο. Στην περίπτωση του Χριστού, αντί για το φυσικό λάδι, υπάρχει το πνευματικό έλαιο που είναι το Άγιο Πνεύμα. Στη θέση του συμβόλου υπάρχει η πραγματικότητα: υπάρχει το ίδιο το Πνεύμα που κατεβαίνει στον Ιησού.
Ο Ιησούς ήταν πλήρης Αγίου Πνεύματος από την πρώτη στιγμή της Σαρκώσεώς του. Ωστόσο, αυτή ήταν μια «προσωπική χάρη», αμεταβίβαστη. Τώρα, όμως, με αυτό το χρίσμα, λαμβάνει την πληρότητα της δωρεάς του Πνεύματος αλλά για την αποστολή του, την οποία ως κεφαλή, θα μεταδώσει στο σώμα του που είναι η Εκκλησία, και στον καθένα μας. Γι’ αυτό η Εκκλησία είναι ο νέος «βασιλικός λαός, λαός προφητικός, λαός ιερατικός». Ο εβραϊκός όρος «Μεσσίας» και ο αντίστοιχος ελληνικός όρος «Χριστός», που αναφέρονται και οι δύο στον Ιησού, σημαίνουν «χρισμένος»: χρίστηκε με το έλαιο της αγαλλιάσεως, χρίστηκε με το Άγιο Πνεύμα. Το ίδιο το όνομά μας «Χριστιανοί» θα εξηγηθεί από τους Πατέρες με την κυριολεκτική έννοια: Χριστιανοί σημαίνει «χρισμένοι κατά μίμηση Χριστού». [1]
Υπάρχει ένας Ψαλμός στη Βίβλο που μιλά για ένα πολύτιμο μύρο, που κατεβαίνει από την κεφαλή του αρχιερέα Ααρών και το οποίο τρέχει μέχρι το περιλαίμιο του ενδύματός του (βλ. Ψλ 133,2). Αυτή η ποιητική εικόνα του ελαίου που ρέει, που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ευτυχία του να ζούμε μαζί ως αδέλφια, έγινε πνευματική πραγματικότητα και μυστικιστική πραγματικότητα εν τω Χριστώ και εν τη Εκκλησία. Ο Χριστός είναι η κεφαλή, ο Αρχιερέας μας, το Άγιο Πνεύμα είναι το πολύτιμο μύρο, και η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού στο οποίο αυτό το μύρο απλώνεται.
Είδαμε γιατί το Άγιο Πνεύμα, στη Βίβλο, συμβολίζεται με τον άνεμο και, πράγματι, παίρνει το όνομά του από αυτόν, στα εβραϊκά «Ruah» – άνεμος. Αξίζει επίσης να αναρωτηθούμε γιατί αυτό συμβολίζεται με το λάδι, και ποια πρακτικά μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε από αυτό το σύμβολο.
Στη Θεία Λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης, καθαγιάζοντας το έλαιο που ονομάζεται «Χρίσμα», ο Επίσκοπος, αναφερόμενος σε όσους θα λάβουν την επάλειψη του αγίου μύρου στα ιερά Μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος, λέει τα εξής: «Αυτό το άγιο μύρο ας τους διαπεράσει και ας τους αγιάσει, ώστε, ελευθερωμένοι από την εκ γενετής φθορά και καθαγιασμένοι ως ναός της δόξας του, να σκορπίζουν την ευωδιά μιας αγίας ζωής». Είναι μια πρακτική που ανάγεται στον Απόστολο Παύλο, ο οποίος γράφει στους Κορινθίους: «Εμείς είμαστε η ευωδιά του Χριστού που προσφέρεται στον Θεό» (Β’Κορ 2,15). Το χρίσμα μάς κάνει ευωδιά, και ένας άνθρωπος που ζει το χρίσμα του με χαρά αρωματίζει την Εκκλησία, αρωματίζει την κοινότητα, αρωματίζει την οικογένεια με αυτή την πνευματική ευωδιά.
Ξέρουμε ότι, δυστυχώς, μερικές φορές οι Χριστιανοί δεν σκορπίζουν το άρωμα του Χριστού, αλλά την άσχημη μυρωδιά της δικής τους αμαρτίας. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ: η αμαρτία μάς απομακρύνει από τον Ιησού, η αμαρτία μάς κάνει να γίνουμε αλλοιωμένο λάδι. Και ο διάβολος, μην το ξεχνάτε αυτό, ο διάβολος συνήθως εισέρχεται από τις τσέπες –να είστε προσεκτικοί. Και αυτό, ωστόσο, δεν πρέπει να μας αποσπά την προσοχή από τη δέσμευση να συνειδητοποιήσουμε, όσο μπορούμε και ο καθένας στο δικό του περιβάλλον, αυτή την υπέροχη κλήση να είμαστε η ευωδιά του Χριστού στον κόσμο.
Το άρωμα του Χριστού απελευθερώνεται από τους «καρπούς του Πνεύματος», που είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια» (Γαλ 5,22). Ο Παύλος το είπε αυτό, και πόσο όμορφο είναι να βρίσκεις έναν άνθρωπο που να έχει αυτές τις αρετές: έναν άνθρωπο με αγάπη, έναν χαρούμενο άνθρωπο, έναν άνθρωπο που χτίζει την ειρήνη, έναν μεγαλόψυχο, όχι τσιγκούνη, έναν καλοπροαίρετο που δέχεται τους πάντες, έναν καλό άνθρωπο. Είναι ωραίο να βρίσκουμε έναν καλό άνθρωπο, έναν πιστό άνθρωπο, έναν πράο άνθρωπο, που δεν είναι αλαζόνας…
Αν κάνουμε προσπάθεια να καλλιεργήσουμε αυτούς τους καρπούς και όταν βρούμε αυτούς τους ανθρώπους, τότε, χωρίς να το καταλάβουμε, κάποιος γύρω μας θα νιώσει λίγο την ευωδιά του Πνεύματος του Χριστού. Ας ζητήσουμε από το Άγιο Πνεύμα να μας κάνει πιο συνειδητά χρισμένους, χρισμένους από Αυτόν.
__________________________________________________
[1] Βλ. Αγ. Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Μυσταγωγική Κατήχησις, III,1.
——————–
Μετάφραση: π.Λ
